Kato Vandenbogaerde (12) kwam vier maanden geleden om bij een vrachtwagenongeval, vlakbij de schoolpoort. Haar mama, Wendy Demeestere, herdoopte haar kinderopvang nu tot ‘La Casa de Kato’. Een eerbetoon aan haar dochter.
Op 18 september 2020 stond het leven even stil in Zwevegem. Bij een verschrikkelijk verkeersongeval op weg naar school kwam de twaalfjarige Kato met haar fiets onder een vrachtwagen terecht. Deze klap had zo’n impact op mama Wendy (41), dat ze lang twijfelde of ze haar passie, de kinderopvang, nog verder zou zetten. “Gelukkig nam ik geen drastische beslissing. Ik ben nu blij, want die schatten houden me enigszins recht. En Kato zou het zo gewild hebben. Daar ik sowieso tijdens de herfst- en kerstvakantie gesloten ben, zal ik tijdens de krokusvakantie voor het eerst de naschoolse kindjes terugzien. Dit zal een moeilijk moment worden. (stil) Die peutertjes zijn als het ware opgegroeid met Kato. De allerkleinsten daarentegen beseffen uiteraard niet wat er gebeurd is.”
“De kindjes terugzien tijdens krokusvakantie zal een moeilijk moment worden”
Naar aanleiding van het tienjarig bestaan van haar kinderopvang kreeg Wendy de ingeving om haar zaak te vernoemen naar haar jongste dochter. “In al die jaren had ik nog nooit aan een specifieke naam gedacht. De kindjes en hun ouders hielden het gewoon bij ‘tantie’. Ik vroeg Yana, mijn andere dochter, wat zij ervan vond, want alles gebeurt in overleg met haar.”
Gek op poppen
“Ondertussen ging het heel snel, er hangt zelfs al een bordje aan de deur met de nieuwe naam. In de K van Kato is een pop verwerkt. Ze was gek op poppen. Een bordje met haar foto had ook gekund, maar we opteerden uiteindelijk voor het ontwerp zonder de foto.”
een klein moedertje
Kato zat in het eerste middelbaar en wou later graag iets gaan doen in de zorg. Iets met dieren of kinderen zou het worden. “Dat zorgzame zat gewoon in haar, het was net een klein moedertje. Ze was enorm begaan met de kindjes en hielp dan ook heel graag mee in de opvang. Zelfs als ze op vakantie bij haar papa was, kwam ze naar hier om bezig te zijn met de bengeltjes. Ze vroeg mij soms wie er daags nadien zou komen. Dan bereidde ze al wat dingen voor. Niet enkel in haar hoofd, ze schreef ook dingen op. Het speelplein hier vlakbij was haar favoriete plaats om er met de kindjes naar toe te trekken. Dan vroeg ik ’s morgens wel de toestemming aan de ouders. En op momenten dat ik de slaapplaatsen herverdeelde, was ze heel benieuwd wie nu op haar kamer zou slapen. Ik ga haar hulp heel hard missen maar met La Casa de Kato, het huis van Kato, houden we de herinnering aan haar levendig.” (DV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
