Maar één coronapatiënt meer in Oostendse ziekenhuizen: “We blijven op onze hoede”

Directeur patiëntenzorg in het AZ Damiaan Inge Luts: “Je voelt de opluchting bij onze mensen.”©Peter MAENHOUDT
Directeur patiëntenzorg in het AZ Damiaan Inge Luts: “Je voelt de opluchting bij onze mensen.”©Peter MAENHOUDT
Gillian Lowyck

Afgelopen week slaakte het personeel van het AZ Damiaan een grote zucht van verlichting: het ziekenhuis was coronavrij. Ondertussen is weer één patiënt opgenomen op de covid-afdeling, maar nog altijd heerst er vooral een gevoel van opluchting na al die maanden crisis. Toch is het nog niet voorbij, beseft directeur patiëntenzorg Inge Luts. “We blijven op onze hoede.”

De coronacrisis sloeg overal hard toe, en dat werd vooral gevoeld in de zorg. Maar op dit moment is het AZ Sint-Jan, campus Serruys, coronavrij, in het AZ Damiaan ligt er nog één patiënt. “Gelukkig niet op intensieve zorg”, vertelt directeur patiëntenzorg Inge Luts. “We hebben de voorbije weken het aantal covidpatiënten zien afnemen, tot nu. Een hele opluchting.”

Inge Luts is directeur van het departement patiëntenzorg. “Ik ben verantwoordelijk voor heel wat personeelsleden, maar zorg er ook voor dat de zorg in goede banen wordt geleid. Mensen beseffen het niet altijd, maar als er plaats moet gemaakt worden voor covidpatiënten, betekent dat dat je ergens anders plaats moet maken. Andere afdelingen moeten gesloten worden. Het was dus een heel gepuzzel de afgelopen maanden, waarbij we snel moesten ingrijpen als we zagen dat de cijfers weer stegen.”

“Ook op het personeel had dat een enorme impact”, gaat de directeur verder. “Heel wat zorgkundigen halen hun energie uit twee zaken. Enerzijds de zorg voor de patiënten, maar anderzijds ook het samenwerken met elkaar. Door dat puzzelen met de afdelingen betekende dat ook dat ze geen vast team hadden. Een heel stresserende periode. Nu er versoepelingen zijn en het ziekenhuis bijna coronavrij is, voel je echt die opluchting. Mensen kunnen al eens wat verlof plannen, terwijl dat vorige zomer quasi niet mogelijk was. We houden wel ons hart vast voor september, met de snelle verspreiding van de deltavariant. Gelukkig hebben we een heel hoge vaccinatiegraad in ons ziekenhuis met bijna 98 procent.”

“Je voelt aan de mensen, en ook in de maatschappij, dat het deugd doet om elkaar weer te kunnen zien. Voor ons personeel wat het extra zwaar. Je wordt de hele dag geconfronteerd met covid en buiten de ziekenhuismuren óók. Er zijn ook mensen die effectief covid hebben gehad, die nog altijd niet terug in topvorm zijn. Wat de langetermijngevolgen zijn, wordt nog afwachten.”

Beter voorbereid

Ondertussen werd ook de bezoekregeling in het AZ Damiaan versoepeld. “We werken met tijdsloten, waarbij twee vaste bezoekers mogen langskomen. Niet samen, één persoon per keer. We moesten die regeling jammer genoeg al verschillende keren terugschroeven. We kregen dan wel eens het verwijt dat we streng waren, maar het is uit ervaring dat we dit doen. Via bezoekers kwam het virus het ziekenhuis binnen. Gelukkig hebben de meeste mensen hier wel begrip voor.”

“We houden ons hart vast voor september”

“Welk moment het moeilijkste was voor ons? Zonder twijfel de eerste golf”, herinnert Inge Luts zich. “We hadden zoiets nog nooit meegemaakt. Ik ging van het ene crisisoverleg naar het andere. We kregen ook heel weinig instructies van de overheid. Hier in België hadden we gewoon geen ervaringen met pandemieën. In pakweg Azië zijn de ziekenhuizen veel beter voorbereid om besmette en niet-besmette patiënten te scheiden. Wij hebben op iedere afdeling moeten zorgen voor zo’n aparte flow. Vandaag zijn we voorbereid. Corona is nu een deel van onze dagelijkse werking, we hebben een pandemiedraaiboek… Veiligheid staat echt voorop. We blijven op onze hoede.”