Meer dan 120 dames kwamen samen voor de viering van zestig jaar Markant in Wevelgem. Heel opvallend, Lydia Delameillieure was in 1959 bestuurslid en is dat in 2019 nog steeds. Hoewel ze nu het bestuur verlaat, zal haar inzet voor de vereniging even groot blijven. “Ik blijf tot mijn dood trouw aan Markant”, klinkt ze heel beslist.
“Wij kwamen in 1958 in Wevelgem wonen, in de Roeselarestraat”, herinnert Lydia Delameillieure (84) zich. “Mijn man Joris Delameillieure vond werk als leraar in het Sint-Aloysiuscollege. Vandaar dat we van Izegem in Wevelgem beland zijn. Mijn toenmalige buurvrouw, mevrouw Stragier, overhaalde me om me aan te sluiten bij het C.M.B.V., de Christelijke Middenstands- en Burgersvrouwen. Voor mij was het een unieke gelegenheid om mensen uit de nieuwe gemeente te leren kennen. Ik werd er meteen bestuurslid.”
Voordien was er reeds ‘het Vrouwenverbond voor Katholieke Actie’, dat in 1959 werd herdoopt tot CMBV. “Vrouwen werden toen verondersteld niet uit werken te gaan”, vertelt Lydia. “Dus werden onze activiteiten ‘s namiddags georganiseerd. Iets wat nu helemaal niet meer mogelijk is, vrouwen werken nu overdag en bijgevolg plannen we onze activiteiten ‘s avonds.”
Luchtdoop
Het is een lange geschiedenis, zomaar zestig jaar even samenvatten, is dan ook onbegonnen werk. De activiteiten zijn in de loop der jaren begrijpelijkerwijze wat veranderd. In de jaren 60 waren er vormende activiteiten over opvoeding, over de omgang jongens en meisjes, geloof en over jeugd en contestatie. Maar toen ook al was er aandacht voor moderne spiritualiteit, gezondheid en waren er natuurlijk de kookdemonstraties.
De jaarlijkse daguitstappen waren telkens iets om naar uit te kijken
“Ieder jaar hadden we ook een bezinningsnamiddag, we trokken de provincie rond op zoek naar een rustige omgeving”, zegt Lydia. “De jaarlijkse daguitstappen waren telkens iets om naar uit te kijken. We vlogen zelfs vanuit Wevelgem naar Jersey en Engeland. Vliegen was echter niet mijn ding, dat liet ik aan mij voorbijgaan. Tot we een luchtdoop boven Wevelgem organiseerden. Opnieuw bleef ik aan de kant staan, kijkend hoe anderen het vliegtuig instapten. Op de een of andere manier liet ik me toch overhalen en even later vlogen we over Wevelgem. Zo mooi! Zo heb ik heel wat mooie momenten mogen beleven, en daar ben ik Markant erg dankbaar voor.”
Feest zonder mannen
Lydia neemt nog waar het kan deel aan de activiteiten. Heel goede herinneringen heeft ze aan de tien jaar danslessen die ze dankzij Markant heeft gevolgd. “Ik neem sinds 1995 deel aan de yogalessen”, verrast ze. “Ik sta weliswaar niet op mijn hoofd, dat heb ik nog nooit gedaan, maar je zou verbaasd kijken wat ik wel nog allemaal kan.” (lacht, red.) Voorzitster Hilde Seynhaeve kijkt ook verbaasd als Lydia vertelt dat ze in het verleden voor iedere bestuursvergadering bloemstukjes maakte.
Met veel vuur en bezieling spreekt Lydia over Markant. Ze is dan ook vastbesloten: ze blijft lid tot haar dood. Een beter uithangbord kan de lokale afdeling zich wellicht niet inbeelden. “We vierden onze 60ste verjaardag met een 120-tal leden in salons Cortina”, glundert de voorzitster. “Allemaal vrouwen, het bestuur had besloten om single naar het feest te komen. Zo werd dat ook verhaald naar de andere leden die zich daar prima in konden vinden.” En wie anders dan Lydia mocht de aanwezigen toespreken met het verhaal van zestig jaar Markant in Wevelgem?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier