Lusten en lasten

Bart Casteleyn
Bart Casteleyn Hoofdredacteur KW

De zee. Ze is van iedereen, maar toch vooral van ons. Ik schreef dat zinnetje hier al eerder, maar recycleren kan de dag van vandaag geen kwaad, dus ja… Ik wil het nog eens over het zèètje hebben. West-Vlaanderen plukt er sinds jaar en dag de vruchten van (en uit) en dat zal niet gauw veranderen.

Veel mensen leven van de zee. Van de visser tot de verhuurder van gocarts. De Noordzee zorgt ervoor dat we elk jaar veel volk en nog meer euro’s mogen ontvangen. Onze provincie is dé kustprovincie en de lusten die daarbij horen, zijn niet te tellen. Maar er zijn ook lasten. En één ervan is al lastig als alleen de naam valt: Ventilus.

Het moet van Lernout & Hauspie geleden zijn dat iets de West-Vlaming zo beroerde. De hoogspanningslijn die door het hart van onze provincie zou gaan, zorgt voor spanning onder de bevolking. Het is een dossier waar veel emoties bij komen kijken, dat bewijzen de protestacties en de spandoeken langs de E403.

De zee is een blauwe fabriek geworden. Een zoute kerncentrale

Even terug naar de zee. Ze is van iedereen, maar toch vooral ook van de industrie. Er zijn al lang meer windmolens dan vissers. Het zèètje is een blauwe fabriek geworden. Een zoute kerncentrale. De energiebron van de toekomst. En dat zorgt opnieuw voor lusten, maar ook voor lasten dus. Waar onze provincie tot nu de achterdeur van het elektriciteitsnet was, vormen we in de toekomst de toegangsdeur. En dat heeft gevolgen… Die massa energie moet naar het binnenland kunnen. Er is dus iets nodig als Ventilus. Maar dat ligt zo gevoelig dat de Vlaamse regering het al bijna niet meer durft zeggen.

Bevoegd minister Zuhal Demir is baas in deze. Maar zij schuift de hete patat door naar de plaatselijke burgemeesters. Die verwijzen nu al naar de verkiezingen van 2024…

Soit. Als zij niet duidelijk willen zijn, doen wij het even. West-Vlaanderen heeft een nieuwe hoogspanningslijn nodig. Boven of onder de grond. Als je het mij vraagt, is er maar één grote voorwaarde: er mag géén gevaar zijn voor de volksgezondheid. Nul komma nul.

Waar die lijn moet komen, mogen de verantwoordelijke politici bepalen. Daarvoor zijn ze verkozen.