Luc maakt beelden voor ouders van verongelukte kinderen om eigen verlies te verwerken

Vandaag heeft Luc een eigen atelier in zijn huis gevormd. © DJ
Redactie KW

Sinds zijn dochter (21) begin vorig jaar verongelukte, maakte Luc Daivier al meer dan 200 beelden van keramiek. Hij schenkt ze aan dierbaren en aan andere ouders van verongelukte kinderen. “Tijdens het boetseren ben ik verbonden met Julie.”

Begin vorig jaar stond de wereld plots stil voor Luc Daivier. Zijn dochter Julie werd met de fiets bij het oversteken van de Gistelsesteenweg richting Zilverlaan gegrepen door een bestelwagen. De bestuurder was onder invloed. “Die dag is mijn dochter gestorven, maar is ook mijn leven gestopt. Een kaartje of sorry van de aanrijder hebben we achteraf nooit gekregen”, zucht Luc.

Het ongeval gebeurde op honderd meter van het ouderlijke huis in de Kievitstraat. Luc is sindsdien nooit meer op het kruispunt geweest. Hij is intussen ook verhuisd. “Ik kon er niet meer blijven. Te veel herinneringen. En te dicht bij de plek waar het ongeval gebeurde”, vertelt hij.

Elke dag naar het kerkhof

Op reis gaan deed Luc sindsdien evenmin. “Omdat ik elke dag naar het kerkhof ga. Om bij Julie te zijn. Om de bloemen te verzorgen, een beeld of gedicht te plaatsen. Dat blijf ik doen, tot ik er zelf zal liggen.”

Het plotse overlijden van zijn dochter heeft Luc getekend voor het leven. “Ik probeer gewoon voor de rest van de dagen als een goed mens te leven”, vertelt Luc. Toch vond de Oostendenaar een uitlaatklep, dankzij de zusters Clarissen. “Ik wist dat de zusters er beelden maakten in hun pottenbakkerij en vroeg hen kort na de begrafenis om een hartje te maken voor het graf van Julie”, vertelt Luc.

De zusters hadden het echter druk en vroegen Luc om zelf eens te proberen. “Vanaf het eerste moment voelde ik me goed in het klooster. De stilte deed me deugd. Sindsdien heb ik die stilte ook echt nodig. Het brengt me tot rust.”

Even alles loslaten

Een jaar lang trok Luc elke dag naar het klooster, om beelden te maken. Vandaag heeft Luc een eigen atelier in zijn huis gevormd. “Door te boetseren, voel ik me verbonden met Julie. Elke minuut van de dag denk ik aan wat er gebeurd is. Maar in mijn atelier kan ik even alles loslaten”, zegt Luc.

Al meer dan 200 beelden maakte Luc intussen.
Al meer dan 200 beelden maakte Luc intussen.© DJ

Al meer dan 200 beelden maakte hij intussen. Luc schenkt ze aan dierbaren die hem steunden. En aan lotgenoten. “Ik ben actief lid van de vzw Ouders van Verongelukte kinderen. Maandelijks komen we samen”, vertelt Luc. Hij toont ons een kalender van de vzw, met foto’s van verongelukte kinderen. Bij januari 2018, de maand waarin Julie verongelukte, staan 31 namen van kinderen die die maand het leven lieten in het verkeer. “Alexander, het broertje van Julie, trekt zich vaak terug met de kalender. Om de foto’s te bekijken”, zegt Luc.

Zelf trekt hij zich elke avond terug in zijn atelier. “Televisie kijken doe ik niet meer. Ik werk ‘s avonds een drietal uur aan mijn beelden. De tijd vliegt er voorbij, de pijn gaat even weg.”

Eigen pijn verzachten

Luc toont enkele van zijn beelden. Bij verschillende herkennen we het silhouet van Julie, met haar typische dotje. “Er staan er thuis, maar ook bij familie en vriendinnen van Julie. Aan de ouders van verongelukte kinderen schenk ik een keramieken bol met hartjes en een vlinder. Door keramieken beelden te maken, probeer ik mijn eigen pijn te verzachten en kan ik iets doen voor mensen die ook een kind verloren hebben”, zegt Luc. Zowat alles in het huis staat in het teken van Julie. “Straks maak ik nog een rozentuin achter het tuinhuis. Met speciale rozen voor het graf. Neen, het verdriet zal nooit slijten.”

(DJ)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier