Luc Bulckens zegt Vincenthove na meer dan 35 jaar vaarwel

Luc Bulckens stond maar liefst 36 jaar aan het hoofd van Vincenthove. (foto SB) © (foto SB)
Redactie KW

Luc Bulckens (65) nam samen met zijn grote familie afscheid van zijn woonzorgcentrum. Hij stond 36 jaar aan het roer van een fantastisch team waar persoonlijke zorg op maat en respect een belangrijk gegeven waren.

Luc werd geboren in Antwerpen en bracht zijn jeugd door in de kempen vlakbij de abdij van Westmalle. Hij heeft zelf vijf kinderen en is gezegend met tien kleinkinderen. Hun gemeenschappelijk christelijk engagement bracht hem en zijn levenspartner Ingrid Haelewyck dertien jaar geleden samen. “De combinatie van mijn economische studies Expeditie Secretariaat in Antwerpen en mijn zorgopleiding ergotherapie in Gent met aansluitend een lerarenopleiding in Mechelen, was een ideale basis voor de job die ik in 1983 op mij nam.” Luc had twee nonkels die als missionaris in India werkten. Na zijn studies verbleef hij vier maanden in India.

“Ik droomde van ontwikkelingshulp en heb de gelegenheid gehad een paar maanden mee te werken in het armenhuis van moeder Teresa. Ook Kishor Nagar, een jongenshuis voor kinderen die verbannen waren uit de maatschappij en zo goed als geen toekomst hadden, van de jezuïet pater Vic Van Bortel, werkte inspirerend. Bij mijn terugkomst, werkte ik een tijdje in een psychiatrisch ziekenhuis in Diest en startte een ontwenningskliniek voor harddrugsverslaafden op in het Brusselse. Daar was ik drie jaar aan de slag.”

Vincenthove

“Zonder twijfel ben ik vooral trots op de mensgerichte zorg die we in Vincenthove door de jaren heen gerealiseerd hebben. Het is een stuk ons DNA geworden. Ik ben dankbaar dat we een team hebben van zoveel goeie mensen die zo’n droom hielpen waarmaken. Wij zijn drie jaar na elkaar zorgwerkgever van het jaar geweest. Zoiets bereik je niet alleen. Naast de 130 werknemers gaan we ook prat op meer dan honderd vrijwilligers. Zij zorgen voor een extra dimensie die professionelen door een gebrek aan tijd niet kunnen aanbieden.” Ondanks het feit dat hij de kostprijs voor ouderenzorg tijdens zijn loopbaan zag stijgen, zou die volgens Luc voor de meesten wel betaalbaar moeten zijn. “Als je de zorg- en hotelkost voor verblijf, eten, ondersteuning en de dag en nacht professionele omkadering die wordt aangeboden optelt, kom je op jaarbasis aan een gemiddelde van 20.000 euro. Als je weet dat bewoners gemiddeld slechts drie jaar in een wzc verblijven, is dit een haalbare kaart. Bij ons krijgt iedereen dezelfde zorg. Op het vlak van ruimte kunnen sommigen zich wel wat meer permitteren. Van de 130 mensen die momenteel bij ons verblijven is er eentje dat OCMW-steun geniet.”

Ik wil er nu vooral wat meer zijn voor mijn gezin

“Wonen in een wzc is altijd een negatieve keuze. Onderzoeken hebben uitgewezen dat dit op hetzelfde niveau staat als het verlies van een partner. In een zorgcentrum zie je net als in het gewone leven, de verschillende seizoenen van het leven passeren.” In het begin van zijn loopbaan waren de bewoners volgzamer. “Mensen zijn zelfstandiger en mondiger geworden met elk hun eigen wensen. Dat hoeft niet negatief te zijn. Onze zorg is hierdoor specifieker geworden. Het is mooi dat ze nu zelf hun leven kunnen uitbouwen. Ook professioneel is er enorm veel veranderd. De doelstellingen zijn mens-gerichter geworden. Ik heb zelf een strenge opvoeding gekregen. Mijn vader was een man met principes. Tegenwoordig wordt meer rekening gehouden met ieders persoonlijkheid. Door het voldoen aan die wensen, win je achteraf ook veel tijd. In de toekomst zullen we daar in ieder geval nog een stuk verder in moeten gaan.”

Roeselare

“Er zijn veel overeenkomsten tussen inwoners van de Kempen en Roeselare. Hun werkkracht en hartelijkheid is vergelijkbaar. Ik heb ervaren dat West-Vlaamse deuren niet gemakkelijk opengaan maar eens je hun vertrouwen hebt gewonnen, blijft die wagenwijd openstaan. Ik heb het geluk gehad veel mensen op mijn pad te ontmoeten, die me geïnspireerd hebben. We zitten tenslotte in de zorgsector. Bij de Zusters van Liefde zitten veel ‘schone’ mensen die in stilte heel waardevol werk doen. Uit het contact met de bewoners haalde ik het meeste voldoening. Het administratieve aspect moet je erbij nemen. De grootste opdracht was de groep medewerkers bezielen om rusthuisbewoners met een zo groot mogelijk respect te verzorgen. Op die manier krijg je altijd iets van hen terug.”

Toekomst

Het befaamde zwarte gat zal hoogstwaarschijnlijk aan deze natuur- én operaliefhebber voorbij gaan. “Wij hebben al jaren een abonnement bij de Vlaamse Opera en ik hoop meer tijd te hebben voor Natuurpunt, waar vooral vogels een belangrijke uitlaatklep vormen. Daarnaast is spiritualiteit een hobby. De voorbije drie jaar heb ik Godsdienstwetenschappen gestudeerd. Van het bisdom heb ik een vrijwillige opdracht aangenomen om in Midden-West-Vlaanderen mensen te begeleiden en nabij te zijn, die na een verblijf in de psychiatrie terug thuis komen. Het zal een zoeken worden naar evenwicht maar ik ben heel blij dat de kerk mij dit kader aanbiedt.” Luc is een emotioneel type die door veel dingen wordt ontroerd. “Gesprekken met bewoners, maar ook de prestatie van Sylvia Huang, de Belgische vioolfinaliste van de koningin Elisabethwedstrijd hebben mij tot tranen toe bewogen. Ik heb een dochtertje aan wiegendood verloren. Die ervaring heeft mij getekend maar zorgde ervoor dat ik mij kon inleven in het gemis en de pijn van onze bewoners. Het leven is een evenwicht zoeken tussen een lach en een traan.” Luc droomt er niet van om nog verre reizen te maken. “Ik kijk ernaar uit om meer voor mijn partner en kleinkinderen te mogen betekenen. De huidige generatie kiest bewuster voor het gezin. Moest ik opnieuw beginnen, zou dit voor mij zeker een werkpunt zijn. In mijn vrije tijd lees ik graag. Vakliteratuur en boeken over spiritualiteit zijn helemaal mijn ding.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier