Lieve Demyttenaere op pensioen bij vzw O2: “Prinses Astrid bracht ons ooit incognito een bezoek”

Zaterdag 30 september vindt bij de vzw O2 in de Speiestraat een opendeur plaats. Iedereen is welkom en krijgt de unieke kans om kennis te maken met de nieuwe infrastructuur, de werking en medewerkers. Lieve Demyttenaere gaat met pensioen en wordt gehuldigd. Ze was maar liefst 29 jaar directeur van wat De Witte Berken en Centrum De Wijzer noemde. Lieve werkte er 41 jaar.

Vier jaar en een investering van 5,8 miljoen euro later, beschikt het tehuis voor Bijzondere Jeugdzorg over een vernieuwde én nieuwe infrastructuur.

Hoe is het hier voor jou eigenlijk allemaal begonnen?

“De Grauwe Zusters begonnen in de jaren 50 met de kinderkribbe Kabouterland. In 1973 kwam het tot een overdracht naar De Witte Berken, toen een voorziening voor ‘verwaarloosde’ jeugd. Mijn vader was hier toen econoom en deed onder meer de financiën. Hij was gestopt als uitbater van de wasserij ‘t Sneeuwwitje in de Magdalenastraat waar zich nu apotheek Deleu bevindt.”

Je werkte hier een heel lange termijn. Nooit gedacht aan een nieuwe uitdaging?

“Neen, omdat ik me hier goed voelde. Als peuter kwam ik met mijn ouders mee naar de Grauwe Zusters. Al heel mijn leven ben ik verbonden met deze site. Ik kwam hier naar de kleuter- en lagere school. Ik volgde ook het lager en hoger middelbaar bij de Grauwe Zusters. Hier en in Poperinge. Tussendoor ook een jaar in Roeselare. Als vrijwilliger ben ik komen helpen in Kabouterland. Later ging ik met de leefgroepen van De Witte Berken mee op kamp neer zee.”

“Al heel mijn leven ben ik verbonden met deze site”

Nu is de cirkel rond. Er is met alle verbouwingen en nieuwbouw een heel lang traject afgelegd.

“Het is leuk om het daarmee hier te kunnen afronden. Nu zijn de bouw- en omgevingswerken eindelijk gedaan. Het was een heel zware opdracht. Met heel uitgebreide dossiers. Met een zorgstrategisch en financieel-technisch plan. In 2004 werden de dossiers ingediend. We hadden enorm verouderde gebouwen die niet meer aangepast waren aan onze doelgroepen en zijn dadelijk gestart met de opmaak van subsidiedossiers.”

Zijn de kinderen en ouders door de jaren heen anders geworden?

“Ik zou dat niet zo durven noemen. Een kind van 2 jaar dat hier vroeger arriveerde, bleef hier tot het trouwde. Nu wordt er geluisterd naar de kinderen en ouders. Er wordt samen gezocht naar een verbetering en oplossing. Er is nu een heel andere manier van werken. Nu bekijken we het dossier per dossier en dat is een heel grote evolutie.”

De nood aan voldoende plaatsen in onze provincie blijft groot?

“Er staan er heel veel op onze wachtlijst. Vooral dan baby’s en kleine kinderen. We staan bekend voor de opvang van baby’s. Er zijn instellingen waar zo’n opvang niet kan.”

“De prinses at ‘s avonds mee met een van de leefgroepen”

Een van de hoogtepunten was ongetwijfeld het bezoek van prinses Astrid?

“In 1993 en incognito. Dus zonder het stadsbestuur en de pers. Dat bezoek was heel speciaal en heel onverwacht ook. In de namiddag kreeg ik telefoon van het Paleis met de vraag of prinses Astrid op bezoek kon komen. Nog diezelfde dag omstreeks 17 uur. Eerlijk gezegd, ik dacht eerst dat het ging om een grap. Tot een uur voor het bezoek hier de veiligheidsmensen aankwamen. Dat bezoek was heel uitgestippeld. De prinses at ‘s avonds mee met een van de leefgroepen en woonde een bewonersvergadering bij. Ze bleef hier tot 21.30 uur.”

Je gaat op pensioen maar blijft wel bestuurder.

“Ik ben al bestuurder sedert 1999. De raad van bestuur bestaat uit vijf leden. We zijn aan het kijken naar verjonging.”

Met directeur Annelies Delaere en adjunct-directeur Dieter Durnez zijn er twee jonge opvolgers.

“Annelies was sedert drie à vier jaar mijn adjunct-directeur. Ik spitste me toe op het financiële en de gebouwen. Dieter was al 15 jaar hoofdbegeleider van een leefgroep. Het was van het bestuur een duidelijke keuze om voor de opvolging intern te selecteren. Begin dit jaar werd voor hen gekozen. Ik trad op als coach en sedert juli namen Annelies en Dieter volledig zelfstandig alles over. Ze doen dit heel goed. Ik heb het volle vertrouwen in hen.”

Gelukkig waren er voor de vele projecten niet alleen subsidies maar ook giften en steun van serviceclubs en andere organisaties.

“Vooraleer we konden bouwen, bespaarden we op de werkingskosten. We kunnen rekenen op een aantal serieuze partners. Privé, maar ook bedrijven die sociaal werk doen en waarmee we een partnership hebben. Niet onbelangrijk is de steun van de Stichting Koningin Paola die vorig jaar zorgde voor de aankoop van speeltoestellen en dit jaar de kampen voor de kinderen.”

(Erik De Block)

8940