Lien (29) over allereerste Moederdag: “De eerste maanden als mama toch anders voorgesteld”

Een beperkt bezoekje van ver met wat bloemen en pralines kan nog net. De drie kussen en een warme knuffel zullen voor volgend jaar zijn. Duizenden West-Vlaamse mama’s zien hun jaarlijkse hoogdag vandaag een beetje in het water vallen. Maar wat als het je allereerste Moederdag ooit is? Opvoedster Lien Chielens (29) uit Brugge is een van die dames. “Ik mag eigenlijk niet klagen, maar ik had me deze mooie periode op voorhand toch helemaal anders voorgesteld”, getuigt ze over de rollercoaster aan gevoelens als jonge mama in lockdowntijden.

Vrijdag 17 januari 2020 staat te boek als de mooiste dag uit het leven van Lien Chielens en vriend Thijs De Muyt uit Brugge. “Onze dochter Pippa werd geboren na een supervlotte bevalling in het ziekenhuis. De weken nadien liepen ook hun normale gangetje. Onze dichtste familie en vrienden brachten bezoekjes en we genoten met volle teugen van onze tijd samen. Pippa is bovendien zo’n brave’ke, dat goed slaapt en eet”, blikt Lien terug.

Enkele weken later viel de wereld stil. Enter, corona. “Als jonge mama ga je dan gewoon verder genieten en allesbehalve klagen. Zolang iedereen rond je gezond blijft, zijn er mensen die het zoveel erger hebben. Thijs mocht bovendien van thuis uit beginnen werken. Het was, en is, fijn om met drie zoveel tijd door te brengen.”

Zonder het goed en wel te beseffen zag Lien haar maanden ouderschapsverlof wel voorbijvliegen. “Het klinkt misschien raar, maar ik heb het gevoel al zolang niets gedaan te hebben. Ik besef dat het erg verwaand en verwend klinkt, want dit is eigenlijk een luxeprobleem. Een reden tot klagen heb ik niet. Want voor alle duidelijkheid: we genieten ook enorm. Maar plots was niets meer zoals ik het prille moederschap en alles errond op voorhand had ingebeeld. Ik heb al 35 wandelingen gemaakt langs de Vesten. Ik heb ze nu wel al gezien.”

Lotgenoten

Lien wil naar aanleiding van Moederdag daarom haar gevoelens delen met lotgenoten. Zo mist ze als sociaal dier onder meer het contact met vriendinnen. “We zijn met vier vriendinnen die recent bevallen zijn. Je wil kunnen afspreken en een terrasje doen om ervaringen uit te delen en gewoon eens over iets anders dan baby’s te babbelen ook. Je wil kunnen pronken met je baby bij vrienden en familie. Er is zoveel meer tijd dan als je moet werken.”

“Op voorhand verlang je ernaar om die periode zo speciaal mogelijk in te delen, om dingen te doen die je anders niet kunt doen. Thijs en ik zouden eindelijk eens op reis kunnen gaan buiten de schoolvakanties, wat anders niet mogelijk is met mijn job als opvoedster in Spermalie. Het wordt een vakantie in eigen kot. Dat is op zich geen drama, maar ik had speciaal een maand ouderschapsverlof extra opgenomen voor de maand juli. Op 1 augustus begin ik terug. Hier en daar komt er al een mail binnen om een en ander af te stemmen. Dan schrik ik: oei, het is bijna zover.”

Grootouders

“De grootouders missen hun kleinkind ook enorm”, gaat Lien verder. “Mijn ouders hebben het lastig, maar voor Thijs’ ouders is het nog iets erger. Pippa is hun allereerste kleinkindje. Gelukkig hebben ze haar nog gezien in het ziekenhuis en enkele keren nadien. Maar Pippa verandert nu zo snel. Ik maak de hele dag door filmpjes ter compensatie. Die stuur ik dan op. We zijn ook al eens op de oprit gaan staan om te babbelen, maar dat is niet hetzelfde. Ze kunnen haar niet eens knuffelen. Zelfs ik heb er nood aan om mijn dochter eens in hun handen te geven en ondertussen te pochen over hun kleindochter. Als ik weer ga werken, zal Pippa enkele dagen per week naar de grootouders gaan. Ze zullen niet echt aan elkaar hebben kunnen wennen in de periode vooraf. Dat wordt toch een uitdaging.”

Ondanks de moeilijke tijd kijkt Lien wel uit naar haar allereerste Moederdag. “Het is een beetje dubbel. Vanaf nu mogen we gelukkig wel met enkele mensen samenkomen. Een groot familiegebeuren zal het niet worden, maar wellicht kunnen we onze mama’s toch even zien. Wie weet komt er ook nog een verrassing van mijn eigen dochter. (gniffelt) Geen idee wat, maar ik hoor haar papa grinniken achter mij, dus dat komt wel goed”, besluit ze.