Leonce Germonprez haalt herinneringen op aan vijftig jaar als cafébazin in Menen

Leonce Germonprez en zoon Lorenzo Naert klinken in café Cosmo op de lezing van volgende week. (foto NVM) © Nicolas Verhaeghe
Redactie KW

Dat er boeiende verhalen verteld kunnen worden over volkscafés allerhande, is geen geheim. Lorenzo Naert, cafébaas en eigenaar van café Cosmo, wil daar nu iets mee doen. Hij kwam op een leuk idee: zijn moeder Leonce Germonprez geeft een lezing over het caféleven.

“Tussen de Generaal Lemanstraat en de Koningstraat kon je vroeger zeker een twintigtal cafeetjes vinden. Daarvan zijn er intussen al heel veel gestopt of verdwenen. Het reilen en zeilen van weleer zou toch eens gehoord en herondekt mogen worden, vond ik”, legt Lorenzo uit. Toen hij op zoek ging naar de perfecte kandidaat die zich vlot herinneringen uit deze vervlogen tijd voor de geest kon halen, moest hij niet ver zoeken. “Mijn moeder uiteraard! Leonce Germonprez, topmadam én cafébazin in hart en nieren.”

Spraakwaterval Leonce is inderdaad de geschikte kandidaat. “Toen mijn zoon mij vroeg om over dit onderwerp een lezing te geven twijfelde ik geen seconde. Ik had maar één voorwaarde: ik wou het het dialect doen”, vertelt Leonce. Het sappige taaltje van de 75-jarige Leonce maakt het inderdaad extra speciaal.

Geen heimwee

“In de Generaal Lemanstraat heb ik 30 jaar café De Witte Zwaan gerund. Fantastische tijden waren dat. Iedere klant die voor de eerste keer binnenstapte, kwam gegarandeerd terug. We hebben in den tijde een jaarlijks minivoetbaltoernooi georganiseerd en het was telkens een groot feest”, vertelt Leonce. Toen ze de kans kreeg om café Cosmo in de Stationsstraat te kopen, heeft Leonce niet getwijfeld. “Twintig jaar heb ik dus mijn eigen mooi bruin café mogen houden. Mijn zoon Lorenzo heeft het dan overgenomen en zo ben ik er nu nog altijd een beetje cafébazin”, lacht Leonce.

Klanten van vroeger vinden altijd de weg terug

Over heimwee naar vroeger kunnen we niet echt spreken. “Het waren andere tijden. De mensen gingen vroeger meer op café. Na het werk een pintje gaan drinken was heel gebruikelijk. Ik was ook heel graag gezien, nooit is er iets gebeurd dat niet door de beugel kon. In die 50 jaar kwam de politie slechts eenmaal langs en dan nog omdat een halve zatlap hen als grap gebeld had met mijn eigen telefoon. Ik heb die man dan met zijn klikken en klakken buiten gezet. Hij mocht wel eerst nog zijn pintje opdrinken, zo vriendelijk was ik wel”, schatert Leonce.

Als het druk is of als Lorenzo op reis is, vinden we Leonce met plezier terug achter den toog. “Allemaal geen probleem voor mij, ik kan het nog allemaal aan. Ik zie dan veel klanten van vroeger terug. Ze vinden altijd de weg terug”, weet ze.

Tweede moeder

Dat Leonce een formidabel geheugen heeft, was mooi meegenomen voor haar lezing. Op 31 januari zal ze haar luisteraars ontroeren en verwonderen met een enorme verzameling aan anekdotes en verhalen. “Ik zal op mijn eigen manier vertellen wat het caféleven vroeger zo boeiend en aantrekkelijk maakte. Ik doe het helemaal uit het hoofd. We zien wel welke richting het uitgaat en waar we gaan arriveren”, zegt Leonce.

Er zijn zowel staan- als zitplaatsen voorzien en Lorenzo zal zorgen voor drank en muziek achteraf. “Zanger Marc Vermeersch zal ook enkele nummertjes voor mij zingen naar het schijnt”, weet Leonce al. “Hij en Lorenzo waren altijd beste vriendjes vroeger en Marc kwam bijna elke dag over de vloer. Ik was bijna zijn tweede moeder, zeg maar. Je ziet, na 50 jaar cafébazin te zijn heb ik nog met iedereen heel goede contacten.”

(Nicolas Verhaeghe)

Info: de lezing door Leonce Germonprez in het dialect vindt plaats op 31 januari om 20 uur in school Futura, ingang kant Ostenstraat.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier