Leona Brugghe neemt afscheid als leefgroepbegeleidster in De Zilverberg

Leona Brugghe bewaart vele mooie herinneringen aan haar werk als leefgroepbegeleidster. (foto SB)©STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Leona Brugghe bewaart vele mooie herinneringen aan haar werk als leefgroepbegeleidster. (foto SB)©STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Redactie KW

Onlangs nam leefgroepbegeleidster Leona Brugghe afscheid van ‘haar’ bewoners, ‘haar’ living en haar collega’s van het woonzorgcentrum en het dienstencentrum De Zilverberg. “Ik zal er nu ik met pensioen ben zeker nog eens een handje toesteken als vrijwilligster.”

Vrijdag 8 januari was de laatste werkdag in het woonzorgcentrum en dienstencentrum De Zilverberg van leefgroepbegeleidster Leona Brugghe. Leona woont in de Armoedestraat in Rumbeke. Ze is moeder van Liesbet, Marjan, Jolien en Astrid en oma van Lucas, Tieben, Mila en Nora. Na 42 jaar nam ze, met pijn in het hart, afscheid van haar job.

Mooie vieringen

“Ik begon mijn loopbaan als verzorgende in woonzorgcentrum Ter Dreve in Roeselare en nadien werkte ik als leefgroepbegeleidster in het woonzorgcentrum De Zilverberg in Rumbeke. Mijn job was heel gevarieerd. Naast animator, maaltijdbegeleidster en aanspreekpunt was ik ook verantwoordelijk voor de pastorale werking. Ik zorgde ervoor dat er in samenwerking met het dienstencentrum De Zilverberg minstens éénmaal per maand een eucharistieviering voor de bewoners was. Hulppriester Guido Van Vlaenderen ging voor in de mis en zorgde voor aangepaste teksten en muziek. In een beurtsysteem met de collega’s, was ik bij die vieringen aanwezig om de bewoners te helpen bij de verplaatsing, om te zorgen voor wat sfeer, om de muziek aan en af te zetten, om voor te lezen en de communie te helpen uitreiken. Het deed deugd te zien dat die vieringen altijd druk werden bijgewoond. Ruim de helft van de 126 residenten vierde mee. De meeste van de bewoners zijn diep christelijk gelovig”, blikt Leona tevreden terug.

“Ik kan nu helemaal gaan voor mijn alternatieve behandelingen”

Door de coronamaatregelen vinden de activiteiten nu telkens plaats in de livingbubbel van 15 bewoners. Een aantal zaken zijn geschrapt: de daguitstappen, bedevaart naar Dadizele, gezamenlijke wandelingen…

Thuisgevoel

“Nu ik met pensioen ben, zal ik wellicht nog als vrijwilligster terugkeren naar het woonzorgcentrum om hier en daar een handje te helpen, maar ik zal vooral meer tijd en energie kunnen besteden aan het geven van alternatieve behandelingen, wat ik al een hele tijd als zelfstandige in bijberoep doe: voetreflexologie, tenen lezen, Tibetaanse klankschaalmassage, werken met boomoliën van Patrice Bouchardon en mandalatekenen”, gaat Leona enthousiast voort. “Die behandelingen heb ik allemaal in avondonderwijs, met zelfstudie en ook wel met vallen en opstaan geleerd. Velen heb ik al met een of meerdere van deze behandelingen kunnen helpen. Ze hebben allemaal tot doel om ‘Soô’, een thuisgevoel te creëren. Dat is meteen ook de headline van mijn website.”

“Ik zal zeker af en toe nog eens helpen als vrijwilligster”

“Mijn interesse voor alternatieve geneeswijzen begon in 1983 toen mijn oudste dochter Liesbet op tweejarige leeftijd veel te veel antibiotica moest slikken en ik alternatieven zocht. Zo ben ik bij voetreflexologie terechtgekomen. Zoals onze ogen onze ziel weerspiegelen, zo weerspiegelen onze voeten ons lichaam. Daarna breidde ik mijn kennis uit met tenen lezen, het geven van klankschaalmassages, werken met boomoliën en mandalatekenen (meditatief tekenen). In 2017 volgde ik in Nederland een opleiding in stemvorktherapie. Nu beoefen ik dat niet alleen zelf maar geef ik mijn kennis ook door met lezingen en cursussen”, besluit Leona.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier