“We vertrouwden onze Dàvi Luiz volledig en dat is ons fataal geworden”, zegt een gebroken Laurens Deconinck (30) die bij zijn familie in De Panne steun vindt na die fatale dinsdagavond. Zijn zoontje verdronk toen in hun zwembad in Portugal.
“Ik wil mijn verhaal doen om ouders te verwittigen. Het is het laatste wat ik kan doen voor Dàvi Luiz. We wensen geen enkele ouder dit immense verdriet toe.” Laurens is de zoon van Vincent Deconinck en Dina Nevens, stichters van Donny Resorts.
Laurens groeide, samen met zijn twee zussen, op in het warme nest van ondernemers Vincent en Dina. Hij was een tijdje actief in de hotels van zijn ouders, maar in het voorjaar van 2020 verhuisde hij met zijn Braziliaanse vrouw naar Portugal. Daar hadden ze een perceel grond gekocht dat ze zouden verkavelen. Wat het precies zou worden, lag nog niet volledig vast.
De gesprekken met de architect waren lopende. Misschien zou het wel een eerste buitenlands hotel van Donny Resorts worden. Dat bedrijf heeft in De Panne al een paar logies, zoals hotels Donny en Villa Select. Vorig jaar breidde het gezinnetje van Laurens uit met een dochtertje. De vier hadden het goed onder de Portugese zon.
Zwemles
Vorige dinsdag, bij valavond sloeg het noodlot toe. “We waren begonnen aan ons avondritueel”, vertelt Laurens.
“Dàvi Luiz mocht nog een uurtje op zijn tablet in zijn kamer en mijn vrouw stak ons dochtertje in bed. Ik was ondertussen aan het opzoeken waar we onze zoon zwemlessen konden geven, want in ons zwembad thuis was het water daarvoor nog te koud. Toen mijn vrouw in de kamer van Dàvi Luiz piepte, was hij er niet meer. We zochten als een gek in alle kamers, in de kasten en onder de bedden.”
“Ik riep streng omdat ik weet dat mijn kinderen daarop reageerden. In paniek liep ik langs het zwembad naar buiten. In een oogwenk stelde het me gerust dat hij daar niet lag. Ik rende naar binnen en spurtte naar het nabijgelegen park. Toen ik op mijn stappen terugkeerde, zag ik hem liggen. Daar, rechts in de hoek van het zwembad, bij wat speelgoed, met zijn hoofd in het water. Zijn lippen waren blauw. Aan 200 kilometer per uur zoefden we naar het nabijgelegen ziekenhuis waar ze enkel zijn dood konden vaststellen.”
Vertrouwen
Sindsdien staat het leven van Laurens en zijn gezin stil. Terwijl ze bij zijn familie in De Panne rust proberen te vinden, moet kleine Dàvi Luiz nog gerepatrieerd worden. De autopsie op zijn lichaam is gebeurd, maar de ouders kregen nog geen informatie.
“We zitten met zoveel vragen”, zucht de papa. “Is hij gevallen? Wilde hij wat speelgoed in het water grijpen? Gleed hij uit? Werd hij onwel? Eén ding staat vast: hij is niet in het zwembad gesprongen. Papa, water koud, zei hij telkens. We hadden hem goed ingepeperd dat hij niet in het zwembad mocht en al zeker niet tegen de avond. Als zijn zusje naar buiten zou gaan, dan moest hij haar tegenhouden. Ik zie hem nog staan, met zijn beentjes gebogen en zijn armen wijd gespreid om zijn zusje te waarschuwen. We vertrouwden Dàvi Luiz volledig en dat is onze fout geweest.”
Afdekzeil
Daarvoor wil Laurens alle ouders waarschuwen. “Een kind blijft een kind en denkt niet als een volwassene. Recent nog hadden we het erover dat we een afdekzeil voor het zwembad moesten kopen. We stonden echter op het punt te verhuizen, dus vonden we dat een zinloze uitgave. En zie nu … Konden we de tijd maar terugdraaien. Er zijn zoveel situaties waar het met kinderen fout kan lopen, daarop willen we iedereen attent maken.”
“Neem je voorzorgsmaatregelen, probeer ze niet uit het oog te verliezen. Als je denkt dat iets niet veilig is, pak het dan onmiddellijk aan. Voor je het weet is het gebeurd. Wij dachten dat hij gewoon op zijn kamer zat. Net op het moment dat ik zwemlessen voor hem aan het regelen was, leverde Dàvi Luiz een doodstrijd in het water van ons zwembad. Hij blies zijn laatste adem uit en wij wisten van niets. We kunnen het nog steeds niet vatten.”
Onmacht
Voor het gezin van Laurens rest een grote leegte. “Dàvi Luiz was zo’n pienter gastje. Hij sprak Portugees tegen zijn mama, Nederlands tegen mij en Engels was de voertaal op zijn tablet. Altijd vrolijk, altijd energiek en altijd beschermend voor zijn zusje. Hij was onze prins van wie we zaterdag zo plots afscheid moeten nemen. We weten niet hoe het nu verder moet. Op dit moment voelen we alleen maar verdriet, onmacht en schuld.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
