Na weken van intense voorbereiding mocht Laura Tesoro in de rol van het joodse meisje Sarah Liebman kruipen in de spektakel-musical 40-45. Het aanwezige publiek zag Laura een ijzersterke prestatie neerzetten, waarbij haar breekbare vertolking meermaals naar de keel deed grijpen.
Een spektakel, in de zuiverste zin van de term, zo kan je de musical 40-45 best wel noemen. Het publiek beleeft het verhaal intenser via het ingenieuze systeem dat deze musical zo speciaal maakt. We zitten in het verhaal, beleven het verhaal door de constante aanpassing in setting, we draaien rond de acteurs, rond de vele sets. Dat is allemaal technisch verbluffend, maar de kern van de beleving zit in het verhaal dat heel erg innemend is. We beleven de rauwheid van de oorlog, de keiharde realiteit van de horror die de mensen van Antwerpen meemaakten. We beleven de emoties van die tijd, families en vrienden die door de Duitse bezetting uit elkaar getrokken worden, dit heel erg realistisch en voelt bij momenten ijskoud aan. Studio 100 koos ervoor om het publiek hoofdtelefoons te geven, wat de beleving nog intenser maakt, je hoort de muziek en de zang veel levendiger. Ook de stemmen van de acteurs komen beter uit. Wat mij opviel is de stem van Laura Tesoro, nu ook in de rol van Sarah. Haar stem in het verhaal is bij momenten heel breekbaar, heel echt. Ze zet een fantastische Sarah neer.
Ik vond jou heel kwetsbaar. We zijn gewoon jou te zien als een spring-in’t-veld, altijd heel enthousiast…
Laura: “Ja, ik ben natuurlijk niet Laura Tesoro het moment dat ik daar sta. Ik ben Sarah en Sarah die maakt heel veel mee. Ik denk dat dat zelfs een understatement is, dus ik moest mij wel kwetsbaar opstellen. Dat was voor mij iets helemaal anders dan wat ik gewoon ben, maar ik vond het een heel leuke uitdaging om te doen en ik ben blij dat het gelukt is (lacht).”
Hoelang duurden de voorbereidingen?
Laura: “Eigenlijk niet zo heel lang. We hebben een korte periode gerepeteerd, samen met James hebben wij ons ingewerkt. We hadden drie doorlopen en dan zijn we erin gevlogen. Niet zo heel lang maar tijd genoeg om in de rol te groeien. Ik ben ook heel vaak naar de show komen kijken om op den duur de show echt van buiten te kennen. Ik weet ondertussen al heel goed hoe of wat.”
De show is nooit tweemaal dezelfde en dat is leuk, de show leeft en je past je aan, aan wie op dat moment op de bühne staat.
Hoe keek je toen naar de andere Sarah, die door iemand anders vertolkt werd?
Laura: “Awel, we zijn eigenlijk eerst beginnen repeteren, dus ik heb echt eerst de kans gekregen om mijn eigen interpretatie van Sarah te ontwikkelen. Daarna ben ik nog vaker naar de show komen kijken en dan viel het mij op dat ze allemaal Sarah een beetje anders spelen. Maar dat maakt het leuk, dat is ook bij andere rollen want we hebben twee verschillende casts en iedereen interpreteert zijn rol anders maar dat maakt het dan ook weer interessant vind ik, zeker als mensen twee keer komen kijken naar de show. De show is nooit tweemaal dezelfde en dat is leuk, de show leeft en je past je aan, aan wie op dat moment op de bühne staat. Dat maakt het interessant en fris, ‘k vind dat tof.”
Tijdens onze aanwezigheid moest de voorstelling tweemaal stilgelegd worden door technische problemen, stoort dat in jullie rol?
Laura: “Neen, en zo een showstop dat gebeurt helemaal niet vaak, maar dat is wel iets dat erbij hoort wanneer je zo’n spektakel wil neerzetten met zoveel technische hoogstanden. Dat kan zoiets wel eens gebeuren. We weten dat allemaal en we vinden dat niet erg. Het is jammer natuurlijk maar eens de show verdergaat zit je daar direct weer in. Ik denk niet dat er iemand vanavond naar huis gaat en denkt : ik vond het geen goeie show door die showstops. Ik denk dat het daarvoor te goed in elkaar zit. Op zich vind ik dat helemaal niet erg.”
Door het ronddraaien van het podium, voel je het publiek anders aan?
Laura: “Het is helemaal anders. Interactie met het publiek is er niet, omdat we allen echt in ons verhaal zitten. Het is niet echt komisch. Allez, af en toe wordt er wel eens gelachen. Het is niet zo dat we echt vragen naar reacties. Ik vind het gewoon cool dat het publiek echt in het verhaal zit. Voor ons is het interessant dat het podium telkens verandert, dat je andere speelruimtes creëert op die manier. Dat houdt de variatie erin, dat is ook leuk voor ons om te spelen.”
Wat zou jij voor jezelf aan de mensen willen meegeven van het verhaal?
Laura: “Ik zou vooral willen zeggen dat ze moeten komen kijken, dat het niet uitmaakt welke cast er speelt die avond. Het zit gewoon supergoed in elkaar, het is een geweldig spektakel en ik vind dat iedereen het gezien moet hebben.”
Laatste vraag: als je de kans had om de mensen die naar buiten gaan iets te vragen, wat zou je dan vragen?
Laura: “Dat is een goeie vraag (denkt lang na). Ik vind het zelfs een moeilijke vraag…Weet je wat ik zou vragen. Ik ken veel mensen die nog nooit een musical gezien hebben of geen fan zijn van musicals en die dit zien en dit wel geweldig vinden. Misschien als ik dit kon omgooien in een vraag zou ik vragen aan de mensen: ben jij musicalfan überhaupt en zo niet: wat vond je van dit spektakel ? Ik vind het zelf speciaal, het verhaal is echt, het is puur. Het is in Puurs, dus ja, Antwerpen. Er is hier tijdens de oorlog ook veel gebeurd. Ik vind het belangrijk dat mensen dat weten. Persoonlijk vond ik het verhaal ook interessant. Het was voor mij een geschiedenisles op zich, maar dan leuk.”
(PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier