Kunstwerk Sep Margo siert voortaan dorpsplein Jonkershove

De gemeente Houthulst brengt met het plaatsen van een kunstwerk van Sep Margo hulde aan haar overleden kunstenaar Daniël Derdaele. We zien Willem Vermandere, Erik Derdaele, Katleen Derdaele, Patrick Derdaele, Anny Ryckewaert en Pol Derdaele en de schepenen van de gemeente Houthulst Jeroen Vandromme, Erik Verbeure, Ann Vansteenkiste, Peter Van Ryckegem en Tessa Vandewalle.© ACK
De gemeente Houthulst brengt met het plaatsen van een kunstwerk van Sep Margo hulde aan haar overleden kunstenaar Daniël Derdaele. We zien Willem Vermandere, Erik Derdaele, Katleen Derdaele, Patrick Derdaele, Anny Ryckewaert en Pol Derdaele en de schepenen van de gemeente Houthulst Jeroen Vandromme, Erik Verbeure, Ann Vansteenkiste, Peter Van Ryckegem en Tessa Vandewalle.© ACK
Redactie KW

Op het Dorpsplein van Jonkershove werd op donderdag 27 mei een beeldhouwwerk van kunstenaar Sep Margo onthuld. Sep Margo is het alter ego van Daniël Derdaele die in 2019 overleed.

Daniël Derdaele werd geboren in 1945 en overleed in 2019, op 74-jarige leeftijd. In 1965 leerde hij zijn echtgenote Anny Ryckewaert kennen, het was liefde op het eerste gezicht. Ze huwden in 1968. De familie werd uitgebreid met vier kinderen, Pol, Patriek, Katleen en Dirk, en acht kleinkinderen.

Daniël woonde samen met zijn echtgenote Anny en hun kinderen in de Wulvestraat in Jonkershove, waar zijn atelier tussen de natuur een plaats vond. Fietsen in de omgeving was een van zijn hobby’s. Een van zijn favoriete plekjes was De Hoge Mote in Merkem. Daniël kende ook heel wat legendes uit de streek en kon die heel smakelijk vertellen. Daniël volgde de richting hout en ging bij verschillende bazen aan de slag. Ooit werkte hij zelfs vijf jaar in Ierland en restaureerde hij een tijdlang windmolens.

De gemeente Houthulst wil de herinnering aan haar dorpsgenoot en kunstenaar Daniël Derdaele levendig houden. Ze doet dit door een van Sep Margo’s werken een centrale plaats te geven, op het dorpsplein van Jonkershove.

Artiestennaam

“Meer dan een jaar geleden besliste het gemeentebestuur een werk van Sep Margo aan te kopen”, vertelt schepen Jeroen Vandromme. We zagen onze kans toen de familie besliste om een laatste keer de deuren van het atelier open te zetten. Hoewel hij er wel van hield zijn werken te tonen, nam hij nooit deel aan wedstrijden. Op tentoonstellingen, bij ‘Buren bij Kunstenaars’ en dergelijke en bij Roefel konden we telkens op hem rekenen. Hoewel eerst stil en afwachtend kon hij bij een kop koffie met een diepe passie vertellen over zijn kunst.”

“Zijn artiestennaam Sep Margo had Daniël gevormd uit september, de maand waarin hij Anny leerde kennen, en Margo, de vervrouwelijkte afkorting voor marginaal omdat kunstenaars aan de rand van de samenleving leven. Zoals hij het zelf zei: ‘ Een beeld is een momentopname, een flits, de fractie van een seconde waarin je ziet wat het moet worden. In ijzer zie ik steeds vogels, in steen is de vrouw bijna altijd de inspiratie, een borst bijvoorbeeld .’ En net daarom vind ik dit werk zo mooi en passend. Het typeert hem volledig.”

Goede vriend Willem Vermandere

Er werd gekozen om het beeld in het centrum van de gemeente, in Jonkershove, te plaatsen. Willem Vermandere, een goede vriend van Sep Margo, speelde een deuntje als eerbetoon aan zijn vriend. Hij vertelde hoe Daniël en hij elkaar toevallig leerden kennen, over de klik tussen beide beeldhouwers en over hoe hun ontmoeting tot een jarenlange vriendschap uitgroeide.

“Daniël Derdaele, ge moogt hem ook Sep Margo noemen, twee zielen in éne zak. Een wijze man, zijn commentaar op wat er in de wereld gebeurde, was kostelijk. In zijn atelier onderging hij een transformatie, daar werd hij Sep Margo. Hij deed er stenen golven en glijden, kerfde en zaagde de arduin tot het begon te zingen. Nu zijn werk een plekje heeft gevonden, worden voortaan Daniël en Sep voor altijd onafscheidelijk.”

‘Beter leren kennen’

Dirk, de jongste zoon, vertelde hoe het een gewoonte was op zondagmorgen gewekt te worden door de geluiden uit het atelier van vader. “Bij het leegmaken van zijn atelier vonden we kunstwerken maar ook, verscholen op de deuren, de balken en de muren, spreuken en overpeinzingen. Gelukkig heeft hij ook een aantal dingen op papier gezet.”

“De vanzelfsprekendheid dat vader beeldhouwer was, maakte plaats voor bewondering, trots en respect. Het lijkt misschien vreemd maar ik heb mijn vader beter leren kennen toen hij er al niet meer was, tijdens het opruimen van zijn atelier; het was een ontdekkingstocht, een reis door zijn en mijn verleden. Ook vandaag ben ik trots op hem.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier