Kunstvlieger vermagert de helft om in cockpit te passen

Piloot Stijn De Jaeghere. © Tom Brinckman
Redactie KW

Gewicht verliezen: het zal dit weekend weer het populairste voornemen voor het nieuwe jaar zijn. Vaak is er een ‘trigger’ nodig om de strijd tegen de kilo’s te winnen. Voor Stijn De Jaeghere (36) was dat de droom om kunstvlieger te worden. Hij halveerde in gewicht: van 170 naar 87 kg. Nu is hij een van ‘s lands beste kunstvliegers.

Al sinds zijn kindertijd gaat het gewicht van Stijn De Jaeghere op en neer. “Op mijn vijftiende woog ik 100 kg”, vertelt hij. “Ik startte een dieet om te kunnen deelnemen aan de ingangsproeven bij het leger en dat lukte. Maar toen ik daarna niet geselecteerd werd, ben ik gestopt met sporten en diëten. Op mijn achttiende woog ik weer 115 kg, en mijn gewicht liep de volgende jaren op naar 130 kg. Een studentenleven en in het weekend aan de slag in een zeer goed restaurant waren goede sponsors van mijn horecagezwel… Dankzij een proteïnendieet kon ik afvallen tot 108 kg, maar om medische redenen moest ik daarmee stoppen. Mijn schildklier was kapot. Ik herviel. De weg van de minste weerstand, zeker? Telkens was er weer die jojo: als ik afviel, kwam er daarna meer bij.”

Zijn gewicht liep op een bepaald moment op tot liefst 170 kg. “Ik begon als zelfstandig thuisverpleegkundige. Onder mijn appartement was er een frituur, in de buurt ook nog een pitazaak. Ik hoef er geen tekening bij te maken, zeker?”

Stijn De Jaeghere in 2007
Stijn De Jaeghere in 2007© TB

De trigger om zijn overgewicht definitief aan te pakken was zijn ambitie om kunst-piloot te worden. “De eerste echte confrontatie met mijn overgewicht was de start van een vliegopleiding in 2007. Na een hele brok theorielessen keek ik uit naar de praktijk. Meteen was de vraag: met welk vliegtuig zou dat kunnen? Bij het eerste vliegtuig dat we probeerden kreeg ik de gordel niet dicht. En we waren ook te zwaar om te vliegen… Uiteindelijk kwamen we terecht bij een Cessna 172. Die had wat meer vermogen en we zaten net onder de gewichtslimiet…”

Na een paar lessen vroeg de intussen naar Gent verhuisde Moorsledenaar aan de instructeur om een looping te maken. “Tijdens die vlucht had ik meteen mijn doel voor ogen: ik wil een kunstpiloot worden! Vanaf dan wilde ik zo snel mogelijk mijn vliegvergunning halen. Door de vlieglessen ben ik werkelijk gevlogen. Na vier maanden kon ik al mijn examen afleggen. Ieder vrij moment ging ik vliegen, soms vloog ik vijf of zes keer per dag. Alle figuren die met het toestel mogelijk waren, kon ik uitvoeren.”

Om verder te evolueren wilde hij een Pitts, een speciaal voor acrobatie gebouwd vliegtuig. “Maar daar raakte ik niet in. Ik was te zwaar. Ik had dus een verbeterde versie van die tweedekker nodig, maar die was niet te huur. In het Verenigd Koninkrijk kon ik er een tweedehands vinden. Ik moest het wel door iemand anders laten overvliegen, want ik kon er nog niet in. Een crashdieet drong zich op om in mijn eigen vliegtuig te kunnen. Met succes! Na vijf maanden was ik vertrokken in mijn eigen toestel.”

Als een stormram kwam Stijn het aerobaticswereldje binnen. “Door mijn overgewicht had ik een soort prestatiedrang. Uit onwetendheid heb ik wat dingen gedaan die niet de bedoeling waren. Ik liep in de kijker, en zo heb ik Wim Soens leren kennen. Hij spoorde me aan om competitie te vliegen.”

Kunstvlieger vermagert de helft om in cockpit te passen
© Tom Brinckman

Maar in 2011 kreeg Stijn een tegenslag in zijn thuisverplegingbedrijf. Zijn Pitts moest onmiddellijk weg. “Mijn eigen toestel overvliegen naar de nieuwe eigenaar was de meest emotionele vlucht van mijn leven. De hele vlucht heb ik geweend als een klein kind. Een jaar lang was ik wat op de dool. De drang om te kunstvliegen bleef, maar ik had geen budget om een toestel te kopen. In anderhalf jaar tijd heb ik zeven uur gevlogen met wat huurvliegtuigen, ik was zeer ongelukkig.”

“Door mijn gewicht raakte er geen parachute in de cockpit. Onverantwoord…”

Dat had ook gevolgen voor zijn gewicht, dat weer klom naar 150 kg. “Toen heb ik besloten een gastric bypass te ondergaan, in de volksmond: een maagring laten plaatsen. Vooral omdat ik vernederd werd: mensen die niet bij me in de lift durven te stappen. Of patiënten die hulp nodig hadden maar zonder verpinken zeiden: die dikken moeten we niet hebben. Die dingen deden me beseffen dat het zo niet verder kon. Met de bypass viel ik af naar 127 kilo, zonder te sporten.”

“In 2014 had ik eindelijk wat geluk. Mijn bedrijf heb ik uit een diep dal gehaald. Vanaf het moment dat het financieel weer mogelijk was, keek ik uit naar een andere, performantere Pitts. Wim kon mij weer coachen, mijn aerobaticsdroom zat weer op de rails. In 2015 vloog ik weer competitie, zelfs een niveautje hoger. Ik wilde meer, maar de Pitts kon niet mee.” Het was uitkijken naar een nog meer performante vlieger. Die vond hij in een tweedehands Extra 330.

Kunstvlieger vermagert de helft om in cockpit te passen
© Tom Brinckman

“Mijn vaste coach is Gerald Cooper, de Britse stuntpiloot naar wie ik het meest opkijk. Hij gaf me een gouden raad: vliegtechnisch zit het goed, de skills en stijl zijn er, maar als je de top van het kunstvliegen wil halen, verkoop je beter je boeltje. Fysiek – ik woog nog 130 kg – zou ik het niet aankunnen. En inderdaad: iedere vlucht stonden mijn schouders bont en blauw omdat ik maar net in het vliegtuigje raakte. De zetel stond daarvoor in de laagste stand en een parachute kon ik niet aandoen, eigenlijk onverantwoord. Gerald is de man die me het meest inspireerde om me medisch te laten begeleiden. Ik nam een professionele diëtist en kinesist onder de arm. Ik begon te boksen en sta vaak op de crosstrainer. Het laatste jaar heb ik nooit ervaren dat ik móét diëten en sporten. Het is een levensstijl geworden.”

“Ik dacht nooit onder de 100 kg te geraken. Nu staat de teller op 87. Vorige maand liet ik nog wat overtollig huid weghalen, nog eens vier kilo minder. Officieel ben ik dus gehalveerd”, lacht Stijn, die trouwde met Vinciane en een zoontje Jack heeft.

Kunstvlieger vermagert de helft om in cockpit te passen
© Tom Brinckman

Ook sportief volgen de resultaten. “Ja, maar toch was ik teleurgesteld op het laatste Europees kampioenschap. Ik wilde de top tien halen en 70 punten scoren. Ik haalde 69,69 en werd veertiende. Als ik het objectief bekijk, is er wel niemand die al zo hoog heeft gescoord als absolute nieuwkomer.”

“Ik sta nu op een keerpunt. Wat wil ik doen? Naar de unlimited klasse? Wat is het waard om eerste te zijn in tweede klasse, als je weet dat er nog een extra topniveau is. Volgend seizoen moeten we zoeken naar een goede mix van competitietraining, enkele kleine wedstrijden en hopelijk ook mijn eerste stappen in het airshowmilieu, om uiteindelijk te pieken op het EK in 2020. Ik wil de tijd nemen om te groeien, ervaring kan je niet kopen.”

(Tom Brinckman)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier