Kunstenares The Crystal Ship schildert rasechte Oostendenaars

Kunstenares Helen Bur ruilde voor één keertje de muur in voor papier. Exclusief voor KW schilderde ze vijf rasechte Oostendse gezichten. Maar dan zonder gezicht, in haar eigen stijl. En dankzij ons project werd visverkoopster Dini Bogaert, een van de vijf uitverkorenen, ook nog eens vereeuwigd op ‘haar’ Vistrap.

“Die witte muren, die sméken toch om een kunstwerk van The Crystal Ship. Dini Bogaert, verkoopster op de Vistrap, zag haar kans schoon bij de ontmoeting met kunstenares Helen Bur. Zo gezegd, zo gedaan. In haar eigen stijl – mensen langs achter gezien – vereeuwigde Helen Dini op de Vistrap. “Mens, je herkent Dini er direct in!”

Wie de voorbije week door Oostende liep, had grote kans Helen Bur tegen het lijf te lopen. De Engelse werd gevraagd door The Crystal Ship om hier haar kenmerkende portretten te maken. Ze maakt er een dertigtal, verspreid over de stad. Als ik iemand zie die mijn aandacht trekt, neem ik een paar foto’s. Meestal weten de mensen niet dat ik hen gefotografeerd heb en komen ze zichzelf plots tegen op een muur”, glimlacht Helen.

(Lees verder onder de video)

Het idee voor de kleine werkjes, portretten van mensen die weg wandelen, ontstond op een street-artfestival in Noorwegen. “Ik was er om een grote muur te schilderen”, zegt Helen. “Maar het was slecht weer en we konden niet echt verder werken. Daarom begon ik met kleinere werkjes. Curator Bjørn was fan van de portretten en vroeg me of ik het in Oostende kon herhalen.”

Fijne ontmoeting

Speciaal voor De Zeewacht portretteerde Helen ook vijf gekende Oostendenaars, echte volksfiguren. En dat was een tikkeltje anders dat wat ze gewoon is. “Meestal spreek ik de mensen niet aan. Het was dus heel fijn om de mensen te ontmoeten, hun verhalen te horen en de stad te leren kennen. Het was ook bijzonder, omdat ik het niet gewoon ben om die werkjes op papier te maken.”

Bij de ontmoeting met Dini Bogaert (33) – die ze samen portretteerde met Pippa, de vierjarige dochter van Dini – kwam er een idee naar boven. “Aan de Vistrap hebben we twee grote witte muren die gewoon smeken om een kunstwerk”, zei Dini, al de zesde generatie op de Vistrap staat. De garnalen die de O.62 Dini dagelijks aan wal brengt, kan je in veel Oostendse restaurants proeven.

Die witte muren van de Vistrap, die smeken om een kunstwerk van The Crystal Ship

Het pleidooi viel niet in dovemansoren. Onder grote belangstelling schilderde Helen het portret van Dini op de Vistrap. Onder het goedkeurend oog van Lucy Loes. Dini vond het fantastisch. “Super toch dat ik hier nu op onze Vis-trap sta?” Wie haar kent, ziet ook metéén dat het Dini is. “Zelfs vanop de rug gezien”, lachen de andere verkoopsters.

Mysterieus

Helen kiest ervoor om mensen vanop hun rug te schilderen. “Omdat dat iets mysterieus heeft”, zegt ze. “En gewoon een gezicht als portret, that’s too easy“, lacht Helen. “Meestal kies ik mensen die bijzondere kleren dragen, een speciale manier van wandelen hebben of er gewoon intrigerend uitzien. Ik hou ervan dat je de penseelstreken in mijn werk kan zien. Het is niet fotorealistisch. Het feit dat ik op muren werk, is gegroeid. Mijn werken werden groter en groter… Ik had het trouwens gehad met het elitaire van de kunstwereld. Als je op straat aan het schilderen ben, ben je een street worker, geef je kunst aan de mensen. Dat trok me aan.”

Ik schilder mensen vanop hun rug, dat heeft iets intrigerend

Het is de eerste keer dat Helen in Oostende is, maar van The Crystal Ship had ze al gehoord. “De kwaliteit van de kunstwerken hier is echt heel hoog. Sommige zijn the best in the scene. En ik hou wel van de vibe die hier hangt”, voelt de kunstenares zich al thuis.

Manu Debruyne (53) is een duivel-doet-al. Naast zijn job in ontmoetingscentrum De Boeie zingt hij bij twee coverbands: Barak Friture en Kovver. Daarnaast speelt hij ook toneel bij Teater Studio James Ensor. “The Crystal Ship is de max”, zegt hij. “Hoewel niet alle werken mijn ding zijn, zit er toch altijd iets bij dat me kan bekoren. Ik ben vooral fan van de vuilnismannetjes van Jaune. Ook de visserskop aan de Hendrik Baelskaai is een van mijn favorieten. Ik ben zeer vereerd dat ik mocht poseren voor Helen Bur. Ik vind het heel geestig betrokken te zijn. Oostende is veel veranderd in de laatste jaren, in goede zin. Ik ben altijd al een trotse Oostendenaar geweest, heb nooit de nood gehad om hier weg te trekken. Het enige wat ik jammer vind is dat de Langestraat herleid is tot een klein hoekje in plaats van de levendige straat vol café’s van weleer. Maar gelukkig hebben we dat nog.” (GLO)

Vida Acquaro (37) nam een aantal jaar geleden het restaurant Marina over van haar vader. Heel recent verhuisde ze haar zaak naar de andere kant van de stad. Voortaan vind je de Italiaanse keuken van Marina op de Hendrik Baelskaai. “Hoewel onze zaak nu net buiten het centrum ligt, verhuis ik zelf binnenkort weer naar de binnenstad”, glimlacht Vida. “Wat ik heel fijn vind aan The Crystal Ship is dat het mensen op een andere manier naar de stad doet kijken. Ik heb een paar favoriete werken: aan de Nieuwe Stad, de muur aan het Sociaal Huis vind ik ook heel mooi en het werk op het stadhuis kan ik ook wel smaken”, somt Vida op. “Wat een eer dat ik mocht poseren. Want wie ben ik? Met de verhuizing en de nieuwe zaak sta ik momenteel in de kijker. Voor mij hoeft dat allemaal niet, maar het is heel fijn als mensen aan je denken. En ik ben dan ook een Oostendse in hart en nieren.” (GLO)

Cathérine Lagast (49) baat al dertien jaar de Pica Pica uit, het bekende café op het Mijnplein. En naast het runnen van de zaak, vindt Cathérine een uitlaatklap bij Oostende Zingt, waar ze voor heel wat ambiance zorgt als zangeres. “Ik vind The Crystal Ship fantastisch”, opent Cathérine. “We rekenen onder onze vaste klanten veel tweedeverblijvers en we merken dat het echt iets is dat leeft. Veel mensen doen de route met hun kinderen of kleinkinderen. Mijn favoriet is de weerspiegeling van de vrouw op de Apenplaneet, die voor deze editie overschilderd wordt. Wat zo tof is, is dat je het overal in de stad tegenkomt. Dat ik geschilderd werd door Helen Bur, vind ik een fantastische eer. Wist je trouwens dat je mijn foto kan vinden bij de L van Lagast in het woordenboek van Roland Desnerck? Ja, ik ben een héle trotse Oostendse. Ik ben heel content dat ik hier ben geboren”, glimlacht Cathérine. (GLO)

Willy Deschildre (66) trok dan wel een tijdje geleden de deuren van zijn slagerij op de Nieuwpoortsesteenweg achter zich dicht, vandaag is hij meer dan ooit actief bezig met streekproducten. Met zijn zoon Karel baat hij aan de Vismijn Deschildre Streekproducten uit. “De Oosteroever is echt een meerwaarde voor Oostende. Je vindt hier ook veel kunstwerken van The Crystal Ship en veel mensen komen er in onze winkel vragen over stellen”, weet Willy. “Mijn favoriet vind je hier niet zo ver vandaan, aan de Hendrik Baelskaai. De visserskop geschilderd door Guido van Helten. Heel mooi. De vraag om te poseren voor Helen Bur overviel me wat. Maar ik ben heel gelukkig dat ik het heb mogen doen. Weet je, in Oostende kan je écht jezelf zijn. Niet in Brugge of Kortrijk, enkel in Oostende.” (GLO)