Geerke Sticker (26) uit Lo is al zowat haar hele leven creatief in de weer. De studente Master in Beeldende kunsten maakt beelden met onder andere materialen die ze vindt op de ouderlijke boerderij in Alveringem. Onder meer bieten, fruit en mest: ze gebruikt het allemaal. Momenteel is ze volop aan het experimenteren met melk.
Als kind maakte Geerke Sticker al haar eigen speelgoed en ook de belevenissen op de ouderlijke boerderij prikkelden haar fantasie. In haar laatste twee jaar secundair volgde ze kunstonderwijs, gevolgd door een 7de jaar ruimtelijke vormgeving.
Omdat studeren aan het hoger kunstonderwijs toch wel een gevoelig punt bleef binnen het gezin, koos Geerke voor een andere hogere opleiding waar ze haar creativiteit in kon benutten. Zo volgde ze een bachelor Industrieel Productontwerp (IPO) in Kortrijk, gevolgd door een jaar meubelontwerp (VOMO) in Mechelen.
“Maar tijdens die studies miste ik iets, namelijk de ruimte en tijd om mij volledig vrij te voelen en te ontplooien als een kunstenaar”, zegt de creatievelinge uit Lo. “Dus besliste ik om nog die opleiding Beeldhouwen te volgen. Het atelier beeldhouwen heeft mij de kans om mij op de meest dimensionale manier te exploreren.”
Experimentele periode en melk
De opleiding aan de Luca School of Arts in Gent beschouwt Geerke als een experimentele periode waarin ze op zoek gaat naar zichzelf, hoe ze zichzelf verhoudt met de wereld en hoe ze die verhouding met de wereld kan gaan delen met anderen. “Tijdens het maken van mijn beelden ondervind ik al gauw wanneer ik een connectie heb met hen. Vertellen ze mij iets of niet echt”, zegt ze. “Zo maakte ik al portretten uit fruit en groenten zoals pompoenen, rapen en bieten. Die veranderen constant van uitzicht naarmate de tijd vordert. Zo zie je wat de omgeving en de tijd doet met de materie van die beelden. De beelden vertellen me iets meer over hoe het leven nu eenmaal loopt. Wij mensen worden ook getekend door de tijd. En met deze curieuze verschrompelde kopjes in fruit en groenten wil ik tonen dat die vergankelijkheid net iets heel mooi kan zijn en niet persé lelijk en vies.”
Geerke maakte ook al een kip uit mest waar na een tijdje allerlei plantjes op groeiden. Ook een schedel gemaakt uit een voederbiet die ze dan onder een stolp bewaarde, behoort tot haar oeuvre.
Momenteel experimenteert Geerke volop met melk. “Ik schilder ermee, voeg kleurpigmenten toe en breng het aan op verschillende dragers zoals papier en doek”, zegt Geerke. “Als je met melk bijvoorbeeld in een vierkant kader schildert, dan zie je duidelijk dat het zijn eigen organische vorm aanneemt. Het gaat zijn eigen weg, vormt geen egaal vlak en krijgt zowat de textuur van een huid. Ik vind het boeiend om met materialen te werken waar ik niet de volledige controle over heb.”
Dat Geerke onder meer met bieten, pompoenen en melk aan de slag gaat, is geen toeval. Haar ouders baten namelijk een landbouwbedrijf in Alveringem uit en daar liggen al die zaken gewoon voor het rapen. “Mijn werken zijn eigenlijk een beetje seizoensgebonden, afhankelijk van wat er op de akkers staat.”, lacht ze.
Op de boerderij ontstond ook haar fascinatie voor het leven en de dood, thema’s waar ze vaak rond werkt. “Je ziet op de boerderij dieren en planten geboren worden en groeien, maar ook sterven”, zegt ze. “Je wordt dat bijna gewoon, terwijl dat in een stad niet zo vanzelfsprekend of zichtbaar is om bijvoorbeeld een dier te zien sterven en ontbinden. Ik probeer op een onderzoekende manier het leven rond om mij te begrijpen. De toeschouwers wil ik dan weer opnieuw in contact brengen met materie. We leven in een wereld waarin alles gemaakt wordt door de mens. Als je hout zegt, denken mensen misschien al snel aan het hout in een kast of tafel. Maar een boom is wel iets dat leeft en als die sterft, breekt het hout af. Een materie is eigenlijk iets die continue in beweging is, constant onderhevig is aan zijn omgeving en klimaat. Wij mensen proberen dat proces vaak tegen te houden wanneer iets wordt gebruikt in een product. Op zich goed als iets duurzaam moet zijn. Maar zijn we ons nog bewust van die echte materialen die van nature continue veranderen? Kunnen we deze koesteren en zelf mooi vinden? Met mijn beelden wil ik dat spanningsveld tussen schoonheid en lelijkheid of afweer opzoeken.”
Platteland en de stad
Geerke brengt momenteel het grootste deel van haar tijd in Gent door. Het contrast tussen het platteland en de stad is groot. “Maar de vergankelijkheid vind je ook in een stad terug hoor”, zegt ze. “Zo ging ik ooit op zoek naar sporen van de mens in de stad en nam ik foto’s van plaatsen waar je duidelijk kon zien waar die aanwezig waren zoals het gepolijste stuk voetpad waarop de mensen veel hebben gewandeld in contrast met de ruwe tegels die praktisch onaangeroerd zijn. Of een poort met twee handvaten waarop je ziet dat het ene handvat een andere patine kreeg door zijn aanraking met een hand. Ik kan niet zeggen dat er in de stad minder vergankelijke processen aanwezig zijn dan op de boerderij. Het is gewoon anders. De beide omgevingen inspireren me op hun eigen manier. Eigenlijk gaat het eerder over een manier van kijken en ervaren. “
Als ik Geerke vraag of er kunstenaars zijn waar ze naar opkijkt, dan zegt ze die niet direct te hebben. “Elke kunstenaar heeft een eigen kijk op de wereld, een eigen manier van werken. Dat moet je gewoon respecteren”, zegt ze. “Maar niet met alle kunstenaars voel je natuurlijk een connectie. Het overkomt me natuurlijk wel dat een kunstenaar met zijn of haar werk er in slaagt mij aan het twijfelen te brengen, mij laat glimlachen of huilen.”
Een kunstenares die Geerke kan inspireren is onder meer Berlinde De Bruyckere. Ze voelt dat er gelijkaardige gevoeligheden zijn in haar werk. Geerke assisteert haar ook soms. In september en oktober hielp ze haar in het maakproces van enkele werken die momenteel te zien zijn in de tentoonstelling ‘Aletheia’ in Turijn. Een persoon die Geerke wel heel erg inspireert en motiveert in haar werk is haar zus. Geerke haar oudere zus met het syndroom van Down overleed helaas enkele jaren geleden.
“Mijn zus kon niet schrijven, maar ze had wel overduidelijk de gave om veel en mooi te tekenen”, blikt ze terug. “Haar honderden tekeningen die ze soms maakte waren eigenlijk een beetje zoals een dagboek voor haar. We mochten die vaak ook niet zien. Door het tekenen kon ze haar gedachten, gevoelens en soms verlangens weerspiegelen op een heel eigen manier. Voor mijn zus was tekenen niet een hobby, maar eerder iets dat ze echt nodig had om vat te krijgen op haar eigen leven en de dingen die rondom haar gebeurden. Ze tekent op een heel eigen, bijna kinderlijke manier. Ze trekt er zich niet veel van aan wat anderen er van vonden. Het belangrijkste is dat het echt en oprecht is. Ik hoop ooit dat punt te kunnen bereiken dat ik kan werken op deze manier. Onbezorgd en rechtuit. Dat wat ik maak als het ware vanzelf komt zonder dat ik me veel laat beïnvloeden. In de academische omgeving van een kunstonderwijs is het soms moeilijk om je niet te laten beïnvloeden door commentaren. Wat niet altijd slecht is. Want dan ga je jouw werk in vraag gaan stellen en hoor je ook vaak hoe mensen jouw werk soms op een heel andere manier zien. Maar je moet echt volhardend zijn om je eigenheid te behouden.”
Piano en beeldhouwkunst
Om haar studies te betalen, neemt Geerke ook af en toe een job aan die weinig met kunst te maken heeft. “Zo heb ik ooit als jobstudent bij mensen thuis gaan poetsen, dat was heel inspirerend. Al die verschillende interieurs, al die verschillende levensverhalen die je te horen krijgt”, zegt de masterstudente Beeldhouwkunst. “Ik vind dat leuk en belangrijk om je als kunstenaar niet volledig af te zonderen, maar in contact te blijven met mensen uit andere sectoren. Wat vinden zij belangrijk en waardevol, wat betekent schoonheid voor hen?”
Geerke proeft trouwens ook van andere kunstdisciplines zoals fotografie en video. Momenteel werkt ze samen met pianiste Tina Reynaert (ook bekend als Tina Flux, red.) aan een collectief project. Maar dat staat nog in zijn kinderschoenen.
“We zijn nog aan het zoeken hoe we precies onze twee disciplines bij elkaar gaan brengen.”, zegt Geerke. “Momenteel werken we met een stuk van Morton Feldman. Tina contacteerde me voor dit project en bij het horen van het stuk Feldman heb ik direct ingestemd. Momenteel gaat het alleszins de vruchtbare kant op. Alle mediums zijn mogelijk: performance, film, dans, installatie.”
“Het is een droom om te kunnen leven van de kunst en dat het mijn hoofdbezigheid wordt”, hoopt Geerke Sticker. “Maar dat is niet zo gemakkelijk. Ik bekijk het dag per dag en plan niet op lange termijn. Ik zou het trouwens niet erg vinden om kunst te moeten combineren met iets anders. Het zal allemaal een beetje zichzelf uitwijzen.”
Voor beginnende kunstenaars zal het er alvast niet gemakkelijker op worden nu de overheid het mes zet in de subsidies voor de culturele sector. “Met of zonder besparingen, cultuur zal er altijd zijn”, reageert Geerke hierop. “Heel veel jonge kunstenaars zullen het wel moeilijker hebben om te kunnen starten. Subsidies zijn vaak een opstapje om te kunnen beginnen of tentoon te stellen.”
Geerke vindt ook dat er misschien te veel geld gaat naar ‘oude’ kunstenaars uit het verleden. “Kijk naar de Van Eyck-gekte in Gent”, vergelijkt ze. “Ik wil niet weten hoeveel geld ze in dat project hebben gestopt. Begrijp met niet verkeerd, Het Lam Gods is een waardevol schilderij in onze Belgische kunstgeschiedenis. Maar er zijn zoveel jonge en getalenteerde kunstenaars die de middelen niet krijgen om zich te ontplooien en met hun werk naar buiten te komen. Het zijn deze kunstenaars van vandaag die onze cultuur mee bepalen. Wat is er nu relevant aan het lezen van een 100 jaar oude krant.”
Geerke Sticker exposeert nog tot 5 januari samen met nog een pak andere kunstenaars in cc Zwaneberg in Heist-op-den-Berg. Ze neemt ook deel aan Virtrines d’Amour in Gent waar 69 kunstenaars tussen 8 en 14 februari werken in uitstalramen tentoonstellen rond het thema ‘liefde’.
Van 15 tot 17 mei zal een werk van Geerke te zien zijn tijdens Inside/Outside, een expo in Sint-Denijs-Westrem waar hedendaagse kunstenaars werken rond Het Lam Gods van Jan Van Eyck. Binnenkort is Geerke Sticker trouwens ook te zien in een reportage op Plattelands-tv. (KVCL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier