De Academie voor Beeld zette haar oudste student Christiane Montreuil (90) in de bloemetjes met een toonmoment en een fotoboek. Haar gezegende leeftijd belet haar niet om trouw twee keer per week naar het schilderatelier in de Bruggestraat te komen.
Christiane Montreuil komt al veertien jaar lang twee keer per week naar de kunstacademie. Omdat ze als ouderdomsdeken op 28 juni haar negentigste verjaardag viert, hadden haar leerkracht Olivia de Hasque en haar medeleerlingen een verrassing in petto. Ze hadden een tentoonstelling voorbereid met een selectie van Christiane’s schilderijen van de voorbije jaren. Ze kreeg ook een fotoboek met haar eigen werken en een lijvig kunstboek cadeau.
Verrassing
Toen Christiane vrijdagavond aankwam in het schildersatelier in de Bruggestraat, wist ze even niet waar ze het had. “Wat is dat hier?”, dacht ik bij mezelf toen ik overal mijn werken zag hangen. Ik had deze verrassing niet op voorhand zien aankomen. Had ik dat geweten, dan had ik een mooiere blouse aangedaan”, reageert Christiane geëmotioneerd. “Ik was vroeger een beschaamd meisje. Maar een vriendin trok me mee naar de academie. Het was toen al van mijn jeugd geleden dat ik nog geschilderd had. Ik voel me hier thuis en vind het leuk om hier twee keer per week in het gezelschap van mijn medeleerlingen te zijn. De sfeer is altijd goed, misschien is dat wel omdat ik zo’n goed karakter heb”, zit ze niet om een kwinkslag verlegen.
“Ik heb de lessen gemist tijdens de lockdown. Maar ik bleef thuis verder schilderen en dat deed de tijd tijdens die lange coronaperiode rap voorbijvliegen. Schilderen is niet gemakkelijk, maar ik doe het graag. Het is steeds weer een uitdaging en je moet er geduld voor hebben. Ik heb de voorbije jaren veel geleerd en probeer nog altijd nieuwe dingen uit. Thuis bewaar ik heel wat van mijn werken in een kinderbedje. Ik bekijk ze regelmatig nog eens, want ik zie mijn oude werken nog altijd graag.”
Te weinig verf
“Christiane blijft jong van hart en ze gaat creatief aan de slag met penseel, verf en doek”, weet leerkracht Olivia de Hasque. “Haar favoriete onderwerpen zijn watervallen, berglandschappen en natuur. Ze heeft een bijzondere manier van schilderen ontwikkeld met een subtiel en natuurlijk kleurgebruik. Ook het sociale aspect van de klasgroep is voor haar belangrijk, het is voor haar de zuurstof in haar leven. Onze groep bestaat dan ook uit een mix van generaties van prille twintigers tot de generatie van Christiane. Voor haar is dit een thuiskomen tussen lieve mensen met een hart voor de beeldende kunst.”
Christiane Montreuil heeft drie kinderen, zeven kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. “Mijn dochter Anne Desmet, die me vandaag naar de academie bracht, zegt wel eens dat ik te weinig verf gebruik”, lacht ze. “Toen ik veertien jaar geleden naar de kunstacademie begon te gaan, was mijn man Christian jaloers op mij. Dus besliste hij om muziekschool te volgen. Hij hield het voor bekeken toen tuba spelen te moeilijk bleek voor hem. Maar mijn werken beziet hij niet. Mijn vader en moeder schilderden destijds ook. Helena, één van mijn kleinkinderen gaat naar de kunsthumaniora Sint-Lucas Gent. Ik maakte een schilderij van mijn kleindochter Julie op de Chinese muur. Nu ze haar eigen woonst heeft, zal ik het haar schenken.”
(Carlos Berghman)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
