Dit seizoen is in het Schierveldestadion een stevig contingent Braziliaans voetbaltalent neergestreken en daar plukt KSV Roeselare stilaan de vruchten van. Alleen: het gros van de spelers uit het land van de samba spreekt enkel Portugees en daarom krijgen ze sinds kort een stevig Engels taalbad. “Ik ben onder de indruk hoe snel ze alles oppikken”, glundert lesgever Peter Soete.
Met een Braziliaanse ceo aan het roer Marco Manso is het niet verwonderlijk dat KSV Roeselare, momenteel derde in de tweede periode van 1B, flink wat spelers uit het land van voetballegendes als Ronaldo en Pélé in huis heeft. Met een zestal zijn ze momenteel, de Brazilianen op de payroll van zwartwit. In de competitie doen ze het momenteel verre van onaardig, maar de basis van alle succes vormt een vlotte communicatie. En laat dat net nu een werkpunt zijn, want Marco Tulio, Rodrigo Bassani en co spraken enkel Portugees toen ze in Roeselare neerstreken. “Elkaar begrijpen is echter essentieel voor een goeie integratie”, verduidelijkt persverantwoordelijke Evert Stroobant. “Onze trainingen worden volledig in het Engels gegeven en daarom organiseren we nu een intensief taalbad voor onze Braziliaanse spelers. Het valt op hoe snel ze de taal in zich opnemen. Al na de eerste lessen probeerden ze zich in het Engels uit te drukken en ondertussen verloopt de communicatie een pak vlotter.”
Handgebaren
Na Nieuwjaar volgt een evaluatie, maar de kans is reëel dat de Engelse lessen gewoon zullen voortgezet worden. “Zowel de club als de spelers zelf worden hier beter van, ook met het oog op hun verdere carrière na KSV Roeselare. Nu dompelen we onze Brazilianen drie uur per week onder in de Engelse taal.”
Ook Peter Soete (57), lesgever bij CVO Creo, is het project genegen. “Toen ik de vraag kreeg om de Engelse lessen voor mijn rekening te nemen, was ik meteen enthousiast”, stelt hij. “Als volbloed Roeselarenaar volg ik de prestaties van KSV Roeselare op de voet en in het verleden was ik nog perssyndicus bij de club. Ik ken het huis dus door en door.”
Toch was de start van de lessen geen evidentie, zegt hij. “Mensen zonder ook maar enige notie van een taal de basis bijbrengen, daar kruipt wel wat tijd in”, glimlacht Peter. “Ik spreek ook geen woord Portugees, dus kwamen er heel veel handgebaren, pictogrammen en aanwijzingen bij te pas. Maar ik ben onder de indruk hoe snel mijn studenten alles oppikken. Hun evolutie is fenomenaal. Je kan uiteraard niet verwachten dat ze na een twaalftal lessen vloeiend Engels spreken, maar ze kunnen zich al op een degelijke manier uitdrukken.”
Echte sponzen
Peter focust zich in eerste instantie op de basisgrammatica en voetbaltermen die tijdens trainingen en wedstrijden vaak gebruikt worden. “De posities op het veld, de Engelse benamingen voor buitenspel, hoekschop, vrije trap… het passeert allemaal de revue. Maar het valt echt op dat mijn Braziliaanse leerlingen het Engels ook écht willen leren. Het zijn echte sponzen, ze nemen alles meteen in zich op. Tegelijk blijven het ook kinderen van hun land en krijg je er het speelse nooit helemaal uit. Als leerkracht moet ik ze constant bij de les houden. Eén moment van verstrooiing is genoeg om ze de hele les kwijt te zijn”, lacht Peter. “Maar hun dankbaarheid is groot. Zelfs door de meest ingewikkelde werkwoordvormen worstelen ze zich met de glimlach. Eigen aan de cultuur, denk ik.”
Het blijven wel echte Brazilianen. Eén moment van verstrooiing is genoeg om ze een hele les kwijt te zijn
Ondertussen kunnen de Braziliaanse balgoochelaars zich al moeiteloos in het Engels voorstellen, beheersen ze alle cijfers en het alfabet en kunnen ze een eenvoudig gesprek voeren. “Maar ze willen meer”, klinkt het. “Daarom trekken we deze maand nog samen naar de dinsdagmarkt in Roeselare, waar ze met een boodschappenlijstje in de hand zelf inkopen mogen doen. Ik wil ze ook nog meenemen naar het station om hen wegwijs te maken in de wondere wereld van de NMBS en ik wil hen ook de basisbeginselen van het menselijk lichaam bijbrengen. Zo weten ze tenminste waar hun hamstrings zich bevinden”, knipoogt Peter.
Zelf heeft Peter ondertussen ook al Portugese woorden opgestoken. Mãe is mama en papai is papa, bijvoorbeeld. Maar mijn leerlingen leerden me ook al vloeken. Zo’n zaken leer je natuurlijk het eerste”, grijnst hij. “Het belangrijkste is dat de voetballers er zelf beter van worden en dat de club tevreden is. Ik volg ondertussen de prestaties van ‘mijn’ Brazilianen op de voet. Wanneer een van hen in het weekend heeft gescoord, mag hij de eerstvolgende les trakteren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier