KruisPunt zoekt vrijwilligers om ex-gedetineerden te helpen re-integreren

Famke Plowy (links) over haar buddy Greet Driesens: "Zonder haar had ik maanden langer in de gevangenis moeten verblijven." © AN
Annelies Nollet
Annelies Nollet medewerker KW Kortrijk-Menen

KruisPunt, een Kortrijkse organisatie die mensen ondersteunt die net uit de gevangenis komen, is op zoek naar ‘buddies’. Als buddy help je een ex-gevangene op zijn of haar pootjes terechtkomen. Je gaat er geregeld op bezoek, helpt met papierwerk, de zoektocht naar een job, een vaste woonst en zo verder. Greet Driesens (50), een buddy, en Famke Plowy (38), een ex-gevangene, getuigen in onze krant voor het eerst over hun bijzondere relatie. “Sommige mensen beschouwen je echt als uitschot”, getuigt Famke. “Als Greet erbij is, verandert hun houding compleet.”

Famke Plowy (38) is oorspronkelijk afkomstig uit Menen, maar sinds een tweetal jaar woont ze samen met haar vriend Wesley in Kortrijk. Ze vond er onderdak bij de mensen van KruisPunt. “Na een eerste intakegesprek konden we in een van hun studio’s intrekken”, vertelt ze. “Ik had net een straf van vijf maanden in de vrouwenafdeling van de gevangenis van Brugge uitgezeten voor drugsfeiten. Wesley deed hetzelfde in Oudenaarde. Om vrij te kunnen komen, heb je een vast adres nodig. Ik had werkelijk al iedereen aangesproken, maar geen enkele huisbaas staat te springen om iemand met een verslavingsproblematiek in huis te nemen natuurlijk”, verzucht ze. “Daarbij komt dat je zowat overal zelf moet kunnen langsgaan als je in aanmerking wil komen voor sociale huisvesting. En dat kon ik natuurlijk niet. Gelukkig kwam mijn aalmoezenier Geertrui met het idee om de mensen van KruisPunt te contacteren.”

Via KruisPunt kwam Famke in contact met haar buddy Greet Driesens uit Kortrijk. Twee jaar later hebben de twee een sterke band. “Ik had eerst een gesprek met Famke in de gevangenis”, legt Greet uit.

Geen sociaal vangnet

“Niet iedereen komt in aanmerking voor onze werking. We proberen mensen zonder sociaal vangnet te helpen, mensen die nergens anders terecht kunnen. Ze moeten ook een link hebben met Kortrijk en in de regio willen blijven. Verder is een klik met de buddy belangrijk en natuurlijk ook hun motivatie om hun leven weer op de rails te krijgen. Makkelijk is dat niet, na een verblijf in de gevangenis.”

Greet wist wat te verwachten. Als vrijwilliger en voor haar werk als drughulpverlener kwam ze geregeld in de gevangenis. “Zo kwam ik ook te weten dat er grote gaten zitten in het systeem. Mensen die net uit de gevangenis komen, krijgen soms zulke strenge voorwaarden opgelegd dat ze er haast niet aan kunnen voldoen. Binnen de kortste keren vliegen ze dan opnieuw achter de tralies, maar daar is niemand mee geholpen.”

Overbeterlijk

Dat Famke haar buddy op sommige momenten hard nodig heeft, is duidelijk. “Een tijdje geleden moest ik nog dagelijks naar de apotheker om een dosis methadon (een medicijn dat gebruikt wordt om heroïnegebruikers te helpen ontwennen, red.), door een foutje in de administratie bleek dat ik nog vier euro extra moest betalen. Ik beloofde de man achter de toonbank dat ik dat de volgende dag in orde zou brengen, maar dan werd hij meteen heel grof. ‘Heb jij dat niet zitten misschien?’ snauwde hij terwijl iedereen in de apotheek hem kon horen. Ik schaamde mij kapot en heb direct naar Greet gebeld toen ik buiten kwam.”

“Ik heb een fout gemaakt en ben hard geschrokken, maar ik heb nu mijn leven weer volledig in handen” – Famke Plowy

“Toen we de volgende dag samen naar de apotheek trokken, nam hij direct een compleet andere houding aan”, bevestigt Greet. “En dat soort incidenten zijn helaas niet eenmalig. Ook de advocaat van Famke luisterde niet altijd naar haar.” “Mensen denken dat je onverbeterlijk bent, omdat je in de gevangenis hebt gezeten”, vervolgt Famke. “Maar dat is niet waar. Ik heb een fout gemaakt en ben heel erg geschrokken. Maar nu heb ik mijn leven weer in handen. Wesley en ik hebben samen zes weken doorgebracht in De Pelgrim (een instelling die gespecialiseerde ontwenningszorg aanbiedt, red.) en we zijn nog steeds niet hervallen”, klinkt het trots. “Wesley heeft ondertussen dankzij zijn buddy ook werk gevonden. Ik verloor mijn job door de coronacrisis, maar ben volop op zoek.”

Kinderen

“Ondertussen konden we van onze kleine studio verhuizen naar een iets groter huis van KruisPunt. Hopelijk kunnen onze kindjes hier ooit eens op bezoek komen. We zouden heel graag hebben dat ze in het weekend naar ons kunnen komen. Nu wonen ze bij mijn mama in Menen en gaan wij elk weekend naar daar. Als alles goed blijft gaan, hoop ik tegen maart van volgend jaar volledig op eigen benen te staan.”

“Ik ben ongelofelijk trots op haar”, reageert Greet. “Ze straalt echt. Famke is een toffe, open en directe madam. Ik ben heel blij dat ik haar heb leren kennen en dat ik haar wegwijs mocht maken in Kortrijk. Ik kijk altijd uit naar mijn bezoekjes aan haar.”

Famke op haar beurt is even blij met Greet. “Zonder haar had ik maanden langer in de gevangenis moeten verblijven”, weet ze. “Het is jammer dat die vooroordelen er nog steeds zijn”, aldus Greet. “Nochtans zijn we allemaal maar mensen. Iedereen is even veel waard, alleen krijgt niet iedereen dezelfde kansen. Famke zal in elk geval op mij kunnen blijven rekenen. Ook als haar traject bij KruisPunt afloopt.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier