Kroongetuige Lore spreekt voor het eerst: “Ze noemden me moordenaar”

“Ik heb heel diep gezeten. Velen zagen mij als schuldige. Die ene avond heeft heel mijn leven omgegooid.” Lore Versyck (22) was op 30 mei 2014 getuige van de steekpartij waarbij haar beste vriend Mikey Peeters (19) op de Markt van Brugge om het leven kwam. Vandaag is ze er ook bij op de start van het assisenproces tegen de verdachten Suleyman Betelguirev en Steven Van Geel. “Ik ben niet bang, maar de confrontatie wordt hard. Alles opnieuw beleven zal lastig zijn.” Lore deed nooit eerder openlijk haar verhaal. Nu komt het eruit, met horten en stoten, met ups en downs.

“Ik kende Mikey van toen ik 13 was. We hebben elkaar ontmoet via gemeenschappelijke vrienden. En het klikte onmiddellijk. We konden goed praten. Ik kon met hem lachen en ik wist dat ik op hem kon rekenen. We waren er voor elkaar. Een koppel zijn we nooit geweest. Beste vrienden, dat wel. We waren twee handen op een buik.”

Als het gaat over de vrolijke herinneringen aan Mikey dan wisselt het gemoed van Lore tussen nostalgisch lachen en tranen die ze niet kan bedwingen. Toch zien we dikwijls ook de frustratie en de woede over wat haar overkomen is.

“Die vrijdag gingen we uit met vier vrienden. Kenneth, Lisa, Mikey en ik. Op het eind van de avond belandden we in Café du Theatre. Mikey, ik en Laurens, een andere vriend die we waren tegengekomen, vertrokken er samen naar huis. Op weg naar de plaats waar mijn moeder ons zou oppikken, passeerden we twee mannen. Ze riepen iets naar mij. Ik weet niet wat, want ik lette er zelfs niet echt op. Een beetje stoere praat, vermoed ik. Maar Mikey reageerde en liep op hen af. Wat hij juist zei, weet ik niet meer”, vertelt Lore. “Eigenlijk is veel van wat er die avond gebeurde wazig.” Mikey Peeters begon een discussie met de twee, Steven van Geel en Suleyman Betelguirev. “Laurens zei dat hij naar huis moest. Geen probleem, vond ik. Hij mocht gaan, er zou toch niets gebeuren. Het was gewoon een kleine discussie, zei ik nog tegen hem.”

Dolgedraaid

Maar ‘de kleine discussie’ liep helemaal uit de hand. “Die ene man (Steven Van Geel, red.) was compleet aan het flippen. Hij had een mes. Hij en Mikey zijn beginnen duwen en trekken. Tijdens het gevecht gooide die man het mes op de grond.” Lore raapte het op. “Ik had het mes in mijn handen. Ik weet niet waarom. Ik dacht gewoon, dat moet weg. Het moet uit de buurt van het gevecht.”

Suleyman Betelguirev, de vriend van Steven Van Geel, stond op dat moment gewoon toe te kijken. “Hij leek mij de rustigste van de twee. Ik zag in hem helemaal geen gevaar. Hij was kalm. Hij heeft het mes uit mijn handen gepakt en vroeg: ‘Hoe heet je vriend?’. Ik antwoordde. Het leek een gewoon gesprek. Ik was echt niet bang van hem. Zijn vriend was dolgedraaid, hij deed niets. Maar toen zei hij: ‘Zeg tegen Mikey dat hij moet stoppen met vechten of ik steek hem neer’. Ik probeerde het gevecht te stoppen, ik weet niet meer hoe. Maar uiteindelijk liep hij toch naar Mikey, die op de grond lag, en begon te steken.” Lore Versyck zag voor haar ogen hoe haar beste vriend, Mikey Peeters, doodgestoken werd.

Koud en grauw

“Vanaf dat moment is er eigenlijk een kortsluiting in mijn hoofd. Ik had niet door wat er gebeurde. Pas toen het bloed begon te stromen, besefte ik hoe erg het was. Ik heb Mikey vastgepakt. Hij voelde al koud en zag er grauw uit. Er was geen hartslag meer. Hij zag er toen al dood uit. Eigenlijk is hij pas in het ziekenhuis gestorven, maar ik wist al dat het echt niet goed was.”

Sinds die vroege vrijdagochtend staat het leven van Lore eigenlijk stil. “In het begin voelde alles als een overrompeling. Iedereen wil je vriend zijn en toont zich bezorgd om te weten te komen wat er gebeurd is. Gewoon om de sensatie, denk ik. Maar al snel kwamen ook de beschuldigingen. Zodra ik buiten kwam in Brugge, werd ik met een scheef oog bekeken. Ook uit de naaste omgeving van Mikey kwamen vreemde opmerkingen. Als hij niet met mij was weggeweest, zou hij nog leven. Natuurlijk begrijp ik dat die mensen hun verdriet, woede en frustratie kwijt moesten. Er is niets erger dan een kind verliezen. Maar ik ben mijn vriend kwijt, ik heb het allemaal zien gebeuren. Ik ben ook een slachtoffer en toch werd ik als schuldige behandeld.”

Ik zag in de dader helemaal geen gevaar. Hij was kalm. Maar toen zei hij: ‘Zeg tegen Mikey dat hij moet stoppen met vechten of ik steek hem neer’

“Vrienden had ik amper nog. Je kan je niet voorstellen wat ik allemaal naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen. Ze riepen zelfs moordenaar naar mij. Alleen mijn familie was er voor me. Ook al was ik niet zijn lief, toch kwam onmiddellijk in de media dat Mikey neergestoken was, omdat hij ‘zijn vriendin’ had verdedigd. Dat kwam bij het lief van Mikey hard aan. Ook haar frustraties kwamen bij mij terecht. Ik heb heel diep gezeten. Ik heb soms het gevoel dat anderen mij gebruikt hebben om hun verdriet op af te reageren. Door mij dieper te duwen, raakten ze er zelf bovenop. Ik was de gemeenschappelijke boosdoener. Of zo voelde ik mij toch.”

Alles wat Lore vanaf die fatale 30ste mei probeerde, mislukte. Studies draaiden op niets uit. Werken ging niet. Relaties aanknopen, lukte niet. “Ik deed niets langer dan twee maanden. Ik kreeg psychologische hulp. Mijn ouders en broers probeerden mij zo goed als mogelijk te beschermen. Dat had ik ook nodig. Ze hebben al het mogelijke gedaan en waren er altijd voor mij. Ik heb 101 dingen gedaan, alles liep in het honderd. Eigenlijk was ik niets meer waard. Bang van alles en iedereen. Als ik op de bewuste plek op de Markt passeerde, begon ik soms te hyperventileren.”

Naar Frankrijk gevlucht

“Ik had hier letterlijk en figuurlijk geen adem meer. Uiteindelijk ben ik deze zomer naar Frankrijk gevlucht. Ik wou beter Frans kunnen. De mensen die die nacht het eerst bij Mikey en mij waren, spraken Frans. En ik kon niet goed genoeg uitleggen wat er was gebeurd. Misschien, als ik vlotter uit mijn woorden was geraakt, waren de hulpdiensten er sneller bij geweest. Misschien had ik Mikey dan kunnen redden. Ik heb alle mogelijke scenario’s in mijn hoofd gehad. Wat als we een andere weg hadden genomen? Wat als we vroeger naar huis geweest waren? Wat als ik dat mes ver weggegooid had? Maar het brengt Mikey uiteindelijk niet terug. Het was uitputtend.”

Op de internationale school in Biarritz, ver weg van haar moeilijke verleden in Brugge, slaagt Lore er stap voor stap in haar leven terug op de rails te krijgen. “Het voelt alsof ik van nul kan beginnen. Niemand daar kent mijn verleden. Net zoals ik de taal vanaf de basis opbouw, doe ik dat ook weer met mijn leven. Ik voel me elke dag sterker. Mensen zijn vriendelijk tegen mij. Op sociaal vlak gaat het dus weer beter. En ook mijn studies lukken. Ik ben blij dat ik afstand kan nemen. Ik wil mezelf nu vooral de tijd geven om eindelijk te rouwen. Voor het proces ben ik niet bang. Toch zeker niet voor wat ze over mij zouden zeggen. Daarmee kunnen ze mij niet meer kwetsen. Ik heb alles al gehoord.”

Oneerlijk

Lore hoopt dat ze door het proces alles een plaats kan geven. “Ik zal elke dag gaan. Voor mezelf. Om duidelijkheid te krijgen en om de confrontatie aan te gaan. Want blijkbaar zit het gevecht toch een beetje anders in mijn hoofd dan hoe het op de camerabeelden te zien is. Het zal in elk geval een impact hebben om er weer mee geconfronteerd te worden. Ik blijf het verschrikkelijk oneerlijk vinden.”

Lore denkt nog elke dag aan haar vriend. “En ik zal sowieso aan hem blijven denken. Na het proces hoop ik dat ik alles voor mezelf zal kunnen afsluiten. Vijf jaar is toch ongelofelijk lang? Die ene avond heeft heel mijn leven omgegooid. Ik weet niet of dat na het proces zal stoppen.” Al blijft Lore hoopvol. Haar familie is er meer dan ooit om haar te steunen, in Frankrijk lukt het haar eindelijk om dingen te doen lukken. “Na het proces zou ik graag mijn leven verder in handen nemen. Liefst in België. Maar ik bekijk alles van dag tot dag. Deze vijf jaar zijn al teleurstellend genoeg geweest. Het is een soort verslagen gevoel waar je niet vanaf geraakt.”

Proces zonder dader

Suleyman Betelguirev (25) en Steven Van Geel (26) staan vandaag terecht voor doodslag op Mikey Peeters. De 19-jarige Bruggeling werd vijf jaar geleden na een nachtje stappen neergestoken op de Markt van Brugge. Suleyman Betelguirev, de man die de messteken toebracht, geeft verstek. Hij zou in Tsjetsjenië verblijven, maar de Russische autoriteiten weigeren hem uit te leveren. Steven Van Geel, de mededader uit Leuven en degene die op de fatale avond het mes op zak had, komt zich wel verdedigen.

Dit zijn de feiten: op vrijdag 30 mei 2014 rond 5 uur ‘s ochtends kreeg Mikey Peeters het aan de stok met twee mannen op de Markt van Brugge. Bij die vechtpartij kreeg hij zes messteken. Hij overleed diezelfde ochtend in het ziekenhuis. Een dag later meldde Steven Van Geel zich bij de politie. Zijn kompaan Suleyman Betelguirev, die de fatale steken zou hebben toegebracht, vluchtte naar zijn thuisland Tsjetsjenië.

In de loop van het onderzoek werd Steven Van Geel vier keer onder voorwaarden vrijgelaten. Telkens opnieuw heeft hij die voorwaarden geschonden. Hij ging ‘s nachts sigaretten kopen, werd aangehouden onder invloed van alcohol, hij schond de avondklok en ging gewoon een terrasje doen. Toen hij werd vrijgelaten met enkelband, negeerde hij het elektronisch toezicht. In december 2018 pakte de politie hem op in Amsterdam. Sindsdien zit hij in de gevangenis in afwachting van het proces.

Op 26 april 2018 verwees de Gentse KI Suleyman Betelguirev en Steven Van Geel voor doodslag naar assisen. Meester Kris Vincke verdedigt Steven Van Geel. Jef Vermassen en Jo Muylle vertegenwoordigen de ouders, de stiefouders, een tante en een grootmoeder van het slachtoffer. Nadia Lorenzetti is advocaat van de andere grootmoeder van het slachtoffer. Frederiek Wauters verdedigt de belangen van de grootvader van het slachtoffer. Franky Baert stelt zich burgerlijke partij voor vriendin Lore Versyck. Serge Malefason van het Gentse parket-generaal is openbaar aanklager.

Deze namiddag leest de procureur-generaal zijn akte van beschuldiging voor. Daarna zal de advocaat van Steven Van Geel de kans krijgen om zijn standpunt kort toe te lichten. Waarschijnlijk zal hij er de nadruk op leggen dat Steven Van Geel zelf de fatale messteken niet heeft toegebracht.

Voorzitter Willem De Pauw verhoort de enige aanwezige beschuldigde op maandag 28 januari. In de loop van het proces komen in totaal ongeveer 60 getuigen aan bod komen, wat heel veel is. Ook uit de entourage van Suleyman Betelguirev werden enkele getuigen opgeroepen. Het is niet duidelijk of die op zullen dagen. De uitspraak wordt pas op vrijdag 1 februari verwacht. Voor doodslag riskeren Suleyman Betelguirev en Steven Van Geel 30 jaar opsluiting.