Kris Wyckhuys in Vietnam: “Ik zie dingen die de alledaagse toerist niet te zien krijgt”

KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Kris Wyckhuys in Vietnam.

Kris Wyckhuys (38) is oorspronkelijk afkomstig van Egem, maar spendeerde het grootste deel van zijn jeugd in Tielt. Zijn werk deed hem 2,5 jaar geleden in Vietnam belanden.

Hoe komt een Vlaamse werknemer plots uitgerekend in Vietnam terecht?

“In mijn geval was dat via mijn internationale werkgever, het Internationaal Centrum voor Tropische Landbouw CIAT. In 2013 werd ik van het hoofdkwartier in Colombia uitgestuurd naar Vietnam. Ik moest er een regionaal noodplan op poten zetten voor enkele invasieve plaaginsecten. Ik werk onder meer rond de cassava wolluis, een klein maar destructief insect dat eind 2009 in het oosten van Thailand werd opgemerkt. Sindsdien heeft het kleine beestje zich over de hele zuidoostelijke Aziatische regio verspreid en veroorzaakt het belangrijke opbrengstverliezen in lokale gewassen, zoals vooral de cassava. Die wordt regionaal op 4 miljoen hectare verbouwd door zowat 8 miljoen families van kleinschalige landbouwers.”

Je twijfelde niet om naar daar te verhuizen en een nieuwe stap in je leven te zetten?

“Neen. Ik zie dit als een uitdagend project, volledig in mijn interessesfeer – ik ben erg geboeid door biologische bestrijding en geïntegreerde gewasbescherming – én bovendien op een exotische bestemming. Mijn job is uniek en elke dag gevuld met nieuwe avonturen in de verste uithoeken van de wereld.”

Was het aanpassen?

“Niet echt. Ik ben het reizen al gewoon. Voordien woonde ik 5 jaar in de Verenigde Staten, anderhalf jaar in Honduras en vijf jaar in Colombia. Bij het arriveren in een nieuw land moet je natuurlijk telkens wel overschakelen naar een andere manier van doen en denken… Het leven in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam, is ook erg uniek. Het is zeker geen gemakkelijke bestemming voor de doordeweekse bezoeker.”

Wat maakt het dan zo anders?

“Te veel om op te sommen. Alles, eigenlijk. Gaande van het voedsel over het verkeer tot de lokale gewoontes. De Vietnamezen – net als bijna alle Aziaten – zijn ook ontzettend geïnteresseerd in Westerlingen… Maar neem bijvoorbeeld het verkeer: dat bestaat hier uit een constante chaos, voornamelijk van bromfietsen. Ikzelf verplaats me dan ook met een kleine bromfiets. Nog zo’n verschil is het winkelen, wat hier grotendeels op straat gebeurt. Tussen de straatstenen worden de verse groenten verkocht, de kikkers ontveld en de kippen de nek omgedraaid. Zelfs de kapper doet zijn werk op het trottoir.”

Mis je je thuisland?

“Dat valt wel mee. Ik heb wekelijks contact met mijn ouders en mijn zus via Skype, en nu en dan Facebook ik ook met oude vrienden. Ik mis vooral de Vlaamse kost, zoals witloof met hesp en kaassaus, of een goeie pot mosselen. Of ik nog ooit terugkeer naar België? Dat ben ik niet zeker, intussen woon ik toch al 14 jaar in het buitenland. En ik ben vrijgezel, ik hoef dus geen rekening te houden met een gezin.”

In het nieuws bij ons komen weinig berichten over Vietnam. Verdient het land wat meer belicht te worden?

“Ik sta erg positief tegenover Vietnam. Het is een interessant en mooi land, met een hele rijke cultuur. Het is interessant om te zien dat heel wat Westerlingen de Vietnamezen als oorlogzuchtig zouden omschrijven, zich nog altijd baserend op wat er in de jaren ’60 gebeurde. Maar dat is zeer zeker het geval niet.”

“Vietnamezen hebben trouwens een goed gevoel voor fijne humor, zelfs ietwat sarcastisch en hebben ruime culturele interesses. Er zijn literatuurclubs waar boeken van Baudelaire tot Tolstoj besproken worden, er is een interessante koffiecultuur met heel wat kleine koffiebars, en er zijn zelfs clubs van vogelliefhebbers. In Hanoi zijn er een paar cafeetjes waar op zondag mensen van allerlei slag samen komen om zangvogels in kleine bamboekooitjes te showen.”

Verblijf je meestal in de hoofdstad of trek je voor je werk het hele land door?

“Ik woon in Hanoi, maar mijn werk beslaat de gehele regio. Ik heb momenteel projecten lopen in zeven verschillende landen in het zuidoosten van Azië, terwijl ik rapporteer aan ons hoofdkwartier in Colombia. Er staat heel wat reizen op het programma, zowel in grote steden – voor meetings – als op het platteland. Meestal is dat vooral erg aangenaam, maar tegelijk kan het ook vermoeiend zijn. Ik zie ook heel wat dingen die de alledaagse toerist niet te zien krijgt en krijg dus een onverbloemd beeld van de verschillende landen.”

Ga je dan ook nog wel eens ‘gewoon op reis’?

“Uiteraard. Voornamelijk in de tropen – maar ik kom wel elk jaar voor een weekje naar de thuisbasis in West-Vlaanderen. Veel provinciegenoten kom ik hier in Hanoi trouwens niet tegen. Ik heb contact met een handvol Vlamingen, waaronder ook het Belgisch ambassade-personeel. Het grootste deel van de Belgen woont wel in de zakenstad Ho Chi Minh City aan de andere kant van het land, terwijl Hanoi enkel maar de NGO’s, internationale instellingen en ambassades huisvest.”

Wat moet iemand zeker bezoeken als hij naar Vietnam komt?

“Simpel: alles! Reizen doet sowieso je blik verruimen en al zeker in een land als Vietnam. Het hangt ook grotendeels van de interessesfeer af van die ‘iemand’. Is het een fanatieke motocrosser, dan zal die het verkeer in Hanoi ontzettend appreciëren, terwijl een kampeerder zich in zijn nopjes vindt in de uitgestrekte hooglanden of rudimentaire nationale parken…”

(Frederik Jaques – Foto’s Kris Wyckhuys)