Kris Wuestenbergs schrijft humoristisch boek vanuit een rolstoel

Het leven van Kris Wuestenbergs kende in 2013 een dramatische wending. Van de ene dag op de andere was de actieve zakenman voor 80 % verlamd en is hij aan een rolstoel gekluisterd, maar de pretlichtjes in zijn ogen verraden dat Kris ondanks enorme tegenslagen een levenslustige en moedige man is. Zijn zin voor humor geeft hem energie om de moed niet te verliezen en om zich beter in zijn vel te voelen. Hij is een getalenteerde ‘mensenwatcher’ en wat hij ziet, inspireert hem tot schrijven…

Koksijdenaar Kris Wuestenbergs (67) was een succesvolle zakenman met drie handelszaken in Koksijde-Bad. “We hadden er een schoenwinkel, Kariss, een zaak in modeaccessoires voor vrouwen, Karissma, en nog een winkel met decoratiemateriaal.”

“Om onze klanten een uniek assortiment aan te bieden dat ze nergens anders zouden vinden, trok ik regelmatig naar het buitenland om onze collectie samen te stellen. Het was hard werken, maar ik hield van mijn werk. En ik was ook wel sportief aangelegd: ik liep marathons, ik deed mee aan de 20km van Brussel…”

Trombose in ruggengraat

“Maar op een bepaald moment kreeg ik last van rugpijn, het begin van alle ellende. Om een lang verhaal kort te maken: de artsen vonden niet de oorzaak van mijn pijn en ook geen remedie. Ze stelden ook niet de juiste diagnose… Uiteindelijk bleek ik een bacterie te hebben die een trombose veroorzaakte in mijn ruggengraat.”

“Toen ik op een dag uit mijn ziekenhuisbed wilde stappen, bleek ik niks meer te voelen. Ik was voor 80 % verlamd. Door een dwarslaesie is mijn ruggenmerg beschadigd, maar de zenuwen zijn niet volledig doorgesneden en dat veroorzaakt regelmatig hevige pijnen. Dan ben ik begonnen aan een lange revalidatieperiode.”

De verhalen rollen uit mijn pen

“Pas dan realiseert een mens zich hoeveel geld dat allemaal kost! Het materiaal, de revalidatiebehandelingen, de nazorg, transport, de medicijnen… Voor heel veel mensen is dat onbetaalbaar. Ik heb onze derde zaak verkocht – dat gaf mij en mijn familie een beetje ademruimte.”

“Gelukkig heb ik ook mijn familie! Het mag wel eens worden gezegd: mensen tonen hun medeleven met een rolstoelpatiënt zoals ik, vragen hoe het met je gaat, maar aan mijn vrouw vragen ze dat nooit! Zij verdient een grote pluim: ook haar leven is helemaal veranderd. Elke dag is zij in de weer om mij te helpen met alle dingen die ik niet meer zelfstandig kan doen, ze bekommert zich om de hele administratiemolen die mijn ziekte met zich meebrengt…”

Geen kniezerstype

Kris is geen kniezerstype. Als hij kan, trekt hij erop uit met zijn handbike-rolstoel. “Soms leg ik per dag wel 60 km af” lacht hij. “Maar als ik thuis ben, wil ik ook iets zinvols doen. Vroeger zorgde ik wel eens voor sketches op feestjes, ik heb ook psychologische boeken gelezen en keek graag naar humoristische programma’s. Zo kreeg ik het idee om te schrijven over wat ik in mijn omgeving zie en beleef, maar dan met een positieve, humoristische inslag, want, geef toe, het menselijk gedrag is toch wel dikwijls komisch!”

“Sinds maart schrijf ik elke dag. Door het vele zitten heb ik soms veel pijn en ik krijg ook regelmatig spasmen, maar net op dagen dat ik erg ‘afzie’, schrijf ik veel. Ik heb daar baat bij, het lijkt wel een soort pil, waardoor ik mij beter voel!”

Geef toe, het menselijk gedrag is toch wel dikwijls komisch

“De verhalen rollen gewoon uit mijn pen: ik schrijf gedichten, mopjes, grappige anekdotes, korte verhaaltjes… Ik stuurde mijn eerste ‘proefwerk’ naar drie uitgevers en alle drie zagen ze er iets in zitten. Ik ging in zee met uitgeverij Kolektiva, en noemde mijn eerste verhalenbundel ‘Sprokkels uit een rolstoel’. Intussen heb ik genoeg verhalen voor vijf losse verhalenbundels, maar er komt ook een compilatieboek.