Krak van Oostende: “Als ik gezinnen kan helpen, ben ik gelukkig”

Met Fonds Danick Minne zet Roger (links) zich in tegen armoede. © JRO
Jeffrey Roos
Jeffrey Roos Medewerker KW

Roger ‘Frisco’ Jonckheere is een duivel-doet-al. De bekendste ijsjesverkoper aan de kust is iemand met het hart op de juiste plaats. Met Fonds Danick Minne zet hij zich in tegen kinderarmoede.

Roger voerde hier en daar campagne, maar had nooit verwacht dat hij als laureaat uit de bus zou komen. “Er waren enkele sterke kandidaten tussen de zeven genomineerden”, vertelt Roger. “Via het Fonds probeerden we wat campagne te voeren want uiteraard wou ik niets liever dan winnen. Het is tenslotte mooi meegenomen voor het Fonds.”

Dat Fonds waar Roger het over heeft, dat is het Fonds Danick Minne. Al acht jaar, sinds de opstart van het Fonds, draagt Roger zijn steentje bij aan het goede doel.

Koploper in Vlaanderen

“Danick Minne en ikzelf waren buren. We woonden naast elkaar in de Eigen Haardstraat en zo leerden we elkaar kennen”, weet Roger nog. “Toen Danick me op een dag vroeg of ik niet samen met hem wou meewerken aan een mooi verhaal om de kinderarmoede in Oostende tegen te gaan, twijfelde ik geen seconde.”

Uit cijfers blijkt dat een vierde van de kinderen in Oostende geboren worden in een kansarm gezin. Oostende is daarmee koploper in Vlaanderen. “Reden te meer om er iets aan te doen”, zucht Frisco. “Het is soms schrijnend om te zien maar ik ben blij dat ik toch iets kan betekenen voor die mensen.”

“Wat Danick uit de grond heeft gestampt is echt mooi. We organiseren met het Fonds jaarlijks heel wat activiteiten. Zo hebben we al jaren onze muzikale namiddagen waar al heel wat bekende artiesten kwamen optreden voor het goede doel. Met de opbrengst steunen we dan verenigingen die zich, net als wij, inzetten voor de kansarme gezinnen. Zo schonken we dit jaar heel wat kledij en speelgoed aan inloopteam De Viertorre, dat zich richt op kansarme gezinnen met kinderen van 0 tot 3 jaar. Daarnaast zijn we geregeld te vinden bij CKG Kapoentje in de Louisastraat waar we de ingezamelde kledij en heel wat speelgoed aan de man brengen. Het Fonds geeft mij veel voldoening. Als ik weet dat we opnieuw enkele gezinnen een stukje verder hebben geholpen, dan ben ik gelukkig.”

Roger Jonckheere dankt zijn bijnaam Frisco aan zijn jarenlange verkoop van ijsjes. Al meer dan 50 jaar verkoopt hij als vertegenwoordiger ijsjes aan onze kust. In 2002 werd hij zelfs nog verkozen tot ‘Verkoper van het Jaar’.

Start als jobstudent

“Het begon allemaal als jobstudent”, lacht Roger. “Ik leurde langs de stranden met, jawel, frisco’s.” Iedereen kent de ijsjesleurders die dan friscooooo’s roepen wel. “Wel, daar heb ik eigenlijk mijn bijnaam aan te danken. Mensen begonnen mij opeens aan te spreken als frisco en zo ging de bal aan het rollen.”

“Ik ben op mijn 74ste nog steeds actief bij De Ruytter, een bedrijf uit Leffinge en dat al meer dan 20 jaar. Daarvoor was ik 30 jaar lang aan de slag bij Arctic.”

“Thuis zitten is helemaal niets voor mij. Ik zou me daar niet goed bij voelen. De meeste mensen gaan ten laatste op hun 65ste met pensioen, maar dat is niet aan mij besteed. Ik voel me nog steeds goed en zolang mijn vrouw niet klaagt, doe ik verder. Al weet ik dat daar ooit wel een einde aan komt’, besluit Roger.

Bio Roger ‘Frisco’ Jonckheere

Privé

Roger is 74 en is op 9 januari 1987 getrouwd met Saskia Blomme (57). Roger heeft twee dochters: Muriel (45) en Manon (28). Daarnaast heeft hij met Gaudric, Gauthier en Ayellis drie kleinkinderen.

Loopbaan

Zijn eerste job was bij Toerisme Oostende. Daarna werkte hij 30 jaar lang voor roomijsverdeler Arctic. Na 32 jaar maakte hij de overstap naar De Ruytter in Leffinge waar hij nog steeds actief is als vertegenwoordiger.

Vrije tijd

Roger gaat vaak fietsen. Ook als vertegenwoordiger trok hij per fiets naar de verschillende zaken langs de kust. Daarnaast gaat hij geregeld naar de basket en zet hij zich in voor het goede doel met Fonds Danick Minne.

Hoe kwam je bij basketclub VGO terecht?

“In mijn jeugdjaren was ik erg sportief, ik was een fervent basketter. Met de scholierenploeg van VGO wonnen we ooit de beker van België”, blikt Roger terug. “Ik werd op jonge leeftijd geselecteerd voor de nationale corporatieve ploeg en speelde interlands in Israël, Zwitserland en Frankrijk. Ik moest het vooral hebben van mijn snelheid en ik had een goed schot.”

Vanwaar die bijnaam playboy-assist?

“Ach ja, ik zag de vrouwen graag”, lacht Roger. “En ik was tijdens een wedstrijd meermaals goed voor een assist.”

Roger was een icoon in de Oostendse basketwereld. “Ik heb wat spijt dat ik niet meer heb opgeofferd om mijn carrière verder uit te bouwen”, zucht hij. “Halverwege de jaren 60 haalde Rudolf Vanmoerkerke me van VGO naar ASO-WBC. Ik was de eerste speler waarvoor een transfersom betaald werd. We klommen in één ruk van derde provinciale naar vierde nationale.”

Waarom trok je van eersteklasser VGO naar de derdeprovincialer?

“Ik wou vooral basketten. En vier keer per week trainen dat was niet aan mij besteed. Ik heb me altijd goed gevoeld bij die keuze.”

Lees de verhalen van alle Kraks van West-Vlaanderen op www.kw.be/krak2019