Krak van Brugge: “Wij redden elk jaar 30 tot 40 jaar levens”

Nicolas Müller bij de levensreddende mughelikopter. © Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

“Is er een mugheli nodig? Onze helikopter redt elk jaar 30 tot 40 levens. Oordeel zelf maar of dit voldoende belangrijk is”, zegt dokter Nicolas Müller. De voorzitter van het Instituut voor Medische Dringende Hulpverlening werd door onze lezers massaal verkozen tot Krak van Brugge.

“Ik heb altijd al een voorkeur gehad voor kritieke zorgen, vraag mij niet waarom ik dat zo graag doe. Er is geen eensluidend, duidelijk en eenvoudig antwoord, net als op de vraag waarom ik mijn vrouw zo graag zie”, zegt dokter Nicolas Müller, die sinds 1997 als arts, gespecialiseerd in anesthesie en reanimatie, werkt in het AZ Sint-Jan. “Drie kwart van mijn tijd werk ik op de spoedgevallen en de afdeling intensieve zorgen, een kwart besteed ik als anesthesist in het operatiekwartier.”

Ooit was het anders: na het behalen van zijn diploma geneeskunde was Nicolas Müller aanvankelijk huisarts. “Twee jaar lang verving ik overal te lande huisartsen die met vakantie waren”, vervolgt het staflid in het AZ Sint-Jan. Deze geneesheer is al sinds 2000 achter de schermen actief bij vzw Instituut voor Medische Dringende Hulpverlening, de voorbije vijf jaar als voorzitter. “Noodgedwongen hou ik mij bezig met de financiering van deze medische urgentiegroep. Het is elk jaar een strijd om onze helikopter in de lucht te houden. We hebben hiervoor een budget van 650.000 euro nodig. De provincie en gemeenten uit West-Vlaanderen, Meetjesland en Zeeland ondersteunen ons, want we opereren binnen een straal van 50 km rond onze standplaats aan het AZ Sint-Jan. Maar we moeten telkens opnieuw op zoek naar 200.000 euro aan private sponsoring.”

Geen subsidies

“Jammer genoeg weigert de federale overheid om subsidies te verlenen. Velen kijken nu woedend in de richting van huidig minister Maggie De Block, maar haar voorgangers kwamen evenmin met toelagen over de brug. Waarom ze ons niets gunnen, is niet te vatten. Nochtans redt onze heli, een goed onderhouden tweedehands beestje, 30 tot 40 levens per jaar. Is dat onvoldoende? Zeg dat maar eens aan de mensen van wie onze helikopter de vader, moeder, dochter of zoon gered heeft.”

“Onze overheid huldigt de stelregel dat elke Belg binnen het kwartier medisch moet kunnen geholpen worden. In de praktijk wordt die norm niet gehaald. De mughelikopter bereikt in elk geval snel landelijke uithoeken, waar de tien West-Vlaamse wagens voor dringende hulpverlening nooit tijdig zouden geraken. Als tijdswinst voor de federale overheid niet zo belangrijk is, waarom moeten de ambulances dan roekeloos met sirene en zwaailicht over onze wegen razen? Trouwens, als een mugwagen bezet is omwille van een andere interventie, heeft onze helikopter ook al vaak zijn nut bewezen.”

De West-Vlaamse mugheli was ook te zien in het tv-programma Helden van Hier. “Dat heeft ervoor gezorgd dat er vele initiatieven bij de bevolking zijn ontstaan om ons te steunen, maar we hebben hiermee geen nieuwe grote sponsors binnengehaald. Ons Instituut voor Medische Dringende Hulpverlening kan overleven dankzij de vele, kleine giften van de West-Vlaamse bevolking. Wij zijn iedereen bijzonder dankbaar.”

Bio Nicolas Müller

Privé

Nicolas is op 28 februari 1965 geboren in Gent. Hij woont sinds 2000 in Sint-Andries en is samen met maatschappelijk werkster Diane D’hulst.

Loopbaan

Hij studeerde geneeskunde aan UGent, na zijn humaniora aan het Sint-Barbaracollege. Hij specialiseerde zich aan het UGent en het AZ Sint-Jan in Brugge in anesthesie en reanimatie en is een erkend urgentiearts en arts intensieve zorgen. Hij was twee jaar huisarts en werkt sinds 1997 in AZ Sint-Jan. Hij is sinds 2000 staflid en sinds vijf jaar voorzitter van het Instituut voor Medische Dringende Hulpverlening.

Vrije tijd

Reizen naar het Verre Oosten.

U bent ook ondervoorzitter van LEIF West-Vlaanderen, dat ijvert voor een waardig levenseinde. Hoe combineert u deze filosofie met het feit dat u als arts kritische zorgen tot het bittere einde medische ondersteuning moet geven?

“Op een bepaald moment moet je als arts kunnen aanvaarden dat de natuur sterker is dan jezelf. Dan moet je durven nadenken of je nog hardnekkig en mensonwaardig tegen de natuur in moet blijven doorgaan. Of dat je energie steekt in een menswaardig levenseinde voor je patiënt. Dat mag niet geïnterpreteerd worden als het falen van de arts, wel als het einde van de mogelijkheden van de geneeskunde. In het ziekenhuis help ik ook mensen waardig te sterven, de lijn tussen euthanasie en palliatieve zorgen is soms erg dun. Ik vind dat iedereen op voorhand moet plannen hoe hij of zij zijn levenseinde ziet en dat vertellen aan hun familie, zodat zij die wens kennen.”

Doet het u iets, de Krak van Brugge zijn?

“Uiteraard. Het is een erkenning van de West-Vlamingen voor ons mooi project. Ons instituut heeft het gehaald, de Bruggelingen steunen de mughelikopter. Dat geeft ons de kracht om ermee door te gaan.”