Krak van Bredene: “Het Kinderkankerfonds was geen toevallige keuze”

De Krak met echtgenote Hilde en hun trouwe viervoeter. © MM
Redactie KW

Wat begon als een sportieve uitdaging (het afwerken van zijn eigen Tour de France) is voor Luk van Canneyt 5.012 zware kilometers en vele steunbetuigingen later uitgemond in een sponsorrit die het Kinderkankerfonds 12.000 euro opleverde…en Luk begin 2019 de titel van Krak. Een portret van een jonge gepensioneerde bezige bij.

Het was een koude novemberavond toen meer dan honderd sympathisanten in het Staf Versluyscentrum verzamelden voor een voordracht door Luk Van Canneyt. Met zijn geanimeerde verhaal over zijn bijzondere fietstocht wilde onze Krak niet alleen een beeld schetsen van zijn wedervaren langs Franse wegen, hij wilde ook nog snel de laatste euro’s uit de zakken van zijn supporters bevrijden. Want ook al was zijn Tour de France (5.012 kilometer in 30 dagen, 51.576 hoogtemeters, 51 cols en 5 lekke banden) aanvankelijk vooral een unieke fysieke test, toen hij besliste aan zijn tocht een goed doel te koppelen, werd die uitdaging plots net zo belangrijk als het welslagen van zijn fietsavontuur.

Luk was die bewuste novemberavond dan ook niet weinig trots toen hij een cheque van 12.000 euro mocht overhandigen aan het Kinderkankerfonds. “Normaal zou ik mijn exploot niet aan de grote klok gehangen hebben”, legde Luk in juni, kort voor zijn vertrek naar onze zuiderburen, uit. “Iedereen heeft recht op een uit de hand gelopen hobby maar je hoeft daar de hele wereld niet per se mee lastig te vallen.”

Vreselijke ziekte

Dat Luk het Kinderkankerfonds had uitgekozen, was geen toeval. “Ook in mijn familie heeft de vreselijke ziekte al toegeslagen en als leerkracht ben ik wel vaker geconfronteerd met kanker bij soms erg jonge leerlingen. We hebben bovendien zelf een kind aan wiegendood verloren, dus besef ik als niemand anders hoe het is om als ouder je kind te moeten afgeven.”

Zijn zelf opgelegde opdracht om het Kinderkankerfonds zoveel mogelijk te spijzen, leek Luk zowaar nog meer te motiveren. Met de verbetenheid waarmee hij vroeger vanuit de oppositie het gemeentebestuur vaak het vuur aan de schenen legde, leek hij zich vorige zomer in zijn tour de force vast te bijten.

Naar de Noordkaap

Wat vandaag meteen de vraag doet rijzen of Luk nog nieuwe huzarenstukjes op de plank liggen heeft. “Het is toeval maar ik ben me recent beginnen te verdiepen in een fietstocht naar de Noordkaap, een rit van 3.500km. Hilde droomt al langer van een reis naar Zweden, Noorwegen,… Maar opgelet, die tocht zou ten vroegste voor 2020 zijn.”

Luk houdt er naast een gevuld familieleven, met onder meer zes kleinkinderen, ook een druk sociaal leven op na. “Je weet hoe dat gaat, als ze zien dat je geëngageerd bent, stappen ze allemaal op je af.”

Zo is Luk ook al jaren acteur en huisregisseur bij toneelkring De Klisse. “Acteren vergt veel energie en tijd. In die mate dat ik dat momenteel op een laag pitje heb gezet. Als jonggepensioneerden willen we, nu het nog kan, de wereld afreizen. En dan is er nog Breduinia, de CD&V,… Ik besef stilaan dat ik wat te veel hooi op mijn vork neem.”

(MM)

“Geen spijt van mijn afscheid van de politiek”

Je hebt de politiek met de paplepel binnengekregen?

Luk Van Canneyt: “Mijn pa, Jules, was van 1974 tot aan zijn veel te vroege dood op 59-jarige leeftijd in 1979 senator. Ik ben in zijn voetsporen als gemeenteraadslid getreden in 1988, heb drie verkiezingen meegedaan en er evenveel verloren. Na twaalf jaar oppositie heb ik mijn plaats afgestaan aan Kristof Vermeire.”

Je afscheid van de politiek nooit beklaagd?

“Absoluut niet. Ik ben vandaag trouwens nog altijd CD&V-bestuurslid. Sinds mijn afscheid in 2000 heb ik geen enkele gemeenteraad meer bijgewoond. Ik vond dat ik daar meteen en resoluut een punt moest achter zetten. Ik ben van 1990 tot 2000 ook arrondissementeel CD&V-voorzitter geweest. Een stresserende opdracht omdat ik die met mijn job in het onderwijs moest combineren.”

Heel wat Bredenaars herkennen jou nochtans nog altijd als politicus.

“Inderdaad. Heel wat mensen spreken me vandaag nog altijd zo aan. Weet je, ik vond het vervelend dat mijn Tour de France in een verkiezingsjaar plaatsvond. Ik vroeg me af of de mensen dit niet als een politieke stunt zouden zien, als mijn terugkeer naar de politiek.”