Koppel uit Ieper geraakt op het nippertje uit Nepal met Duitse repatriëringsvlucht

"Het vooruitzicht om weken vast te zitten was plots heel realistisch", vertellen Tim en Birgit. © gf
Christophe Maertens
Christophe Maertens Medewerker KW

Tim Vandekerckhove (37) en Birgit Castelein (30) uit Ieper trokken in maart voor een wandeltrip naar Nepal, maar de coronacrisis zorgde voor een extra spannende terugreis. Het koppel vreesde voor een langere periode vast te komen zitten, maar kon op het laatste nippertje nog een zitje bemachtigen op een Duits repatriëringsvliegtuig. “We hebben geluk gehad.”

“We gaan graag wandelen, maar door verbouwingen aan ons huis lag dat een tijd stil”, vertelt Tim. “De reis naar Nepal was dus iets waar we echt naar uitkeken. Het zou sowieso een avontuur zijn geweest, maar de coronacrisis voegde daar een extra dimensie aan toe.”

Op het moment dat het koppel vertrok, waren er enkel gevallen van corona vastgesteld in China en Italië. “Er was toen nog een negatief reisadvies naar het noorden van Italië”, aldus Tim. De wandelaars waren er vrij gerust in en ze genoten van mooie tochten door de bergen. Op het einde van de reis sloeg de stemming echter om. Twaalf uur voor ze naar huis zouden terugvliegen, kregen ze het bericht dat hun tweede vlucht vanuit Abu Dhabi naar Amsterdam was geannuleerd. “Meteen riskeerden we vast te komen zitten in Abu Dhabi en daarom moesten we ook de vlucht naar daar schrappen. Er werd een alternatief voorgesteld, maar opnieuw werd de vlucht naar Amsterdam geannuleerd.” Het koppel begon onmiddellijk zelf te zoeken naar oplossingen, via de Duitse ambassade, het ereconsulaat van België en via Buitenlandse Zaken.

Repatriëringsvlucht

“Duitsland en Frankrijk waren in snel tempo repatriëringsvluchten aan het organiseren”, zegt Tim. “Van het ereconsulaat kwamen we te weten dat België via diplomatieke weg geen plaatsen op deze vluchten kon regelen. Daarbij kwam dat onze ambassade de Belgen het officiële advies gaf om te blijven waar je op dat moment was, de lockdown te respecteren en te wachten tot de commerciële vluchten hervatten. Het vooruitzicht om weken vast te zitten was plots heel realistisch. Het was vreemd, want alle andere landen probeerden zo snel mogelijk hun inwoners te verzamelen om te repatriëren. Het Nederlandse consulaat adviseerde Nepal zo snel mogelijk te verlaten, terwijl de Belgen ter plaatse moesten blijven.

Birgit en Tim hadden voor hun (voorziene) laatste dag in Kathmandu een kamer geboekt bij een bewoner. “Vandaar konden we, in normale omstandigheden, te voet naar de luchthaven gaan. Gelukkig gaf onze gastheer Sugat de kans om langer bij hem te blijven.”

Onze ambassade gaf de Belgen het officiële advies om te blijven waar je op dat moment was. Het was vreemd, want alle andere landen probeerden zo snel mogelijk hun inwoners te verzamelen om te repatriëren

“Ons vast ochtendritueel tijdens de lockdown in Kathmandu was het afschuimen van alle whatsappgroepen door en voor in Nepal gestrande reizigers. Opeens zagen we een bericht van de Facebookpagina van het Duitse consulaat, dat meldde dat er 50 plaatsen over waren op een repatriëringsvlucht naar Frankfurt. We moesten ons wel binnen het uur aanmelden op een plaats waar een bus stond. Het bericht was een kwartier oud, we hadden nog niet ingepakt en het rendez-vouspunt was op 45 minuten lopen. Lukt niet, dachten we eerst, maar we beseften dat het moest gebeuren.”

Checkpoints

Het koppel begon als gekken hun rugzak te vullen. “Ik probeerde Sugat hakkelend de situatie uit te leggen. Ik vroeg hem ons met de wagen naar de bus te brengen, iets wat eigenlijk niet mocht, want tijdens de lockdown mocht je zelf niet op straat, laat staan dat je mocht rijden. Toch stemde onze gastheer toe. Wat dan volgde was surrealistisch: we proppen onze bagage in een piepkleine Suzuki, nemen afscheid van het gezin van Sugat en begonnen aan een helse rit door de verlaten stad. Sugat slalomde door de vele politie- of militaire checkpoints, zonder dat er ook maar iemand aanstalten maakt om ons te stoppen. Tien minuten later draaien we een straat in en zien we een autobus met Duitse vlag staan.”

Aan de luchthaven stond een mensenmassa.
Aan de luchthaven stond een mensenmassa.© gf

Birgit en Tim kregen echter geen zekerheid of ze ook op het vliegtuig zouden kunnen. “De adrenaline maakte plaats voor stress en onzekerheid. Terwijl de bus in beweging kwam, vulden we papieren in en kregen we te horen dat er een afroeping zou zijn van de mensen die konden meevliegen. Wie zijn naam niet hoorde, kreeg geen zitje. Aan de luchthaven stond een mensenmassa en na anderhalf uur begon het afroepen. De groep slonk zienderogen en met elke afgeroepen naam slonk onze hoop. Ik stuurde Sugat al een berichtje om te vragen of we nog langer bij hem konden blijven logeren. Plots gebeurde het onvoorstelbare en hoorde ik Birgit ‘YEESSSS’ roepen. We vielen in elkaars armen. Toen we even later onze boardingpassen kregen, waren we pas heel zeker. Wat kan de ‘Deutsche gründlichkiet’ toch mooi zijn.”

Na de landing konden de twee met het openbaar vervoer thuis geraken. “Het was een heel avontuur, maar we zijn blij dat het goed afliep en we dan toch nog relatief vlug thuis geraakten. Wel opmerkelijk is dat alle Belgen met wie we in contact bleven in Nepal op eigen kracht thuis zijn geraakt.”

Het koppel genoot van mooie tochten door de bergen.
Het koppel genoot van mooie tochten door de bergen.© gf

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier