Koekelare telt meeste mantelzorgers in West-Vlaanderen: “In onze warme gemeente zorgen mensen voor elkaar”

Koekelare spant met 367 mantelzorgers de West-Vlaamse kroon. Een van die mantelzorgers is Erna Plaisier. Zij zorgt al negen jaar voor haar man Guido Willaert. “Ik vind dit vanzelfsprekend. Maar het doet wel deugd dat de gemeente ons werk apprecieert”, getuigt ze.

Een mantelzorger zorgt voor iemand in zijn nabije omgeving die ziek is. Liefst 35.311 West-Vlamingen doen dit, al dan niet in combinatie met een job of een gezin. Een aantal dat de voorbije jaren sterk steeg en heel wat steden en gemeenten hebben daar hun verdienste aan. Ze maakten de groei mee mogelijk door promotiecampagnes of het aantrekken en bekendmaken van de mantelzorgpremie. Gemiddeld zijn er in West-Vlaanderen 29 mantelzorgers per 1.000 inwoners. Koekelare staat met 42 mantelverzorgers op de eerste plaats en wordt gevolgd door buurgemeenten Ichtegem (39 per 1.000) en Kortemark (37 per 1.000).

Mantelzorgpremie

Het aantal mantelzorgers in Koekelare steeg in de voorbije vijf jaar bovendien met 46,2 procent. Een eenduidige verklaring heeft Stijn Ramboer, schepen voor Gezondheid, niet voor deze cijfers. “Koekelare is een warme gemeente waarin mensen voor elkaar zorgen. Een andere verklaring heb ik niet”, doet de schepen een gokje.

“We appreciëren onze mantelzorgers ook. Aan het begin van de legislatuur hebben we de mantelzorgpremie opgetrokken naar 25 euro per maand. Tot voor de coronacrisis organiseerden we ook elk jaar een mantelzorgfeest. Vorig jaar hebben we onze mantelzorgers een attentie bezorgd. Ook dit jaar kozen we voor deze formule, nadat uit een bevraging van onze mantelzorgers bleek dat ze liever een attentie krijgen dan een feest of ontmoetingsmoment.”

Niet meer zonder hulp

Een van die 367 mantelzorgers is Erna Plaisier (68) uit de Moerestraat. Zij zorgt ondertussen al negen jaar voor haar man Guido Willaert (71), voormalig regisseur en leerkracht aan het Sint-Martinusinstituut in Koekelare. “Tien jaar geleden werd bij mijn man de ziekte van Parkinson vastgesteld. In de eerste jaren na de diagnose had Guido hulp nodig, maar kon hij wel nog alleen thuisblijven. De laatste jaren is dat niet meer mogelijk. Ik zorg voor Guido en let er bijvoorbeeld ook op dat hij zijn oefeningen doet en meerdere keren per dag zijn pillen inneemt. Allemaal zaken waar hij zelf niet meer kan aan denken. Ook het huishouden is helemaal voor mij.”

Alles komt dan wel op haar schouders terecht, toch hoor je Erna niet klagen. “Zeker niet. Ik vind het vanzelfsprekend wat ik doe. Akkoord, wij hadden ons pensioen anders voorgesteld, maar toch genieten wij nog echt van het leven. Niet van de grote dingen, maar van de kleine dingen”, glimlacht Erna.

“Ik heb ook het geluk dat ik mijn drie hobby’s lezen, naaien en schilderen thuis kan beoefenen. Het doet me wel pijn dat Guido, die toch intellectueel was aangelegd, niet meer kan genieten van een goed boek. Door zijn ziekte valt hij in slaap tijdens het lezen. Bij slecht weer kan hij dus thuis niet zoveel doen. Bij goed weer daarentegen futtert hij graag in onze tuin.”

Zachte mantel

Deze week kreeg Erna naar aanleiding van de Dag van de Mantelzorger een lekkere attentie aan huis bezorgd door het lokaal bestuur. “Heel fijn. Zo geeft het gemeentebestuur te kennen dat men weet dat wat we doen niet evident is. Al mag ik het als vanzelfsprekend vinden wat ik doe voor Guido, zo’n steuntje van de gemeente doet écht wel deugd.”

Wat voor Erna de definitie is van een goeie mantelzorger geef toe, toch wel een raar woord willen we nog weten? “Een goede mantelzorger legt de mantel zacht over iemand heen. De mantel mag zeker niet verstikkend werken voor de ander.”