Klaas Keirse uit Roeselare werkt als diplomaat in Washington DC

Klaas heeft zijn verloofde Katherine leren kennen in Genève: "Zij is Amerikaanse met Salvadoraanse nationaliteit." (gf) © (gf)
Peter Soete

Volbloed Roeselarenaar Klaas Keirse is een van de acht diplomaten op de Belgische ambassade in Washington DC. Nadat hij eerder aan de slag was op het VN Hoog Commissariaat voor de Mensenrechten in Genève, woont en werkt de 32-jarige kerel nu als diplomaat in Washington DC.

“Ik heb eigenlijk Hedendaagse Geschiedenis gestudeerd”, begint Klaas Keirse zijn verhaal. “Nadat ik daarin een masterdiploma heb behaald en een bachelordiploma Rechten, startte ik met doctoreren in de Politieke Wetenschappen. Ik hoop spoedig tijd te vinden om mijn thesis af te werken, maar makkelijk is het niet (lacht).”

Klaas werkte als onderzoeker aan de KU Leuven en in die periode was hij ook voorzitter van CD&V Roeselare. “Eind 2015 ging ik aan de slag bij het Hoog Commissariaat voor de Mensenrechten en verhuisde ik naar Genève, waar ook het hoofdkwartier van het Hoog Commissariaat is. Toen ben ik ook gestopt met de actieve politiek. Ik kon niet voldoende aanwezig zijn in Roeselare en het bleek niet langer te combineren met mijn job.”

Topbestemming

“In 2015 heb ik deelgenomen aan het examen voor toekomstige diplomaten. Die selectieperiode duurt een volledig jaar en er waren in mijn lichting ongeveer 4.000 kandidaten. In de eerste ronde worden de kandidaten getest op hun persoonlijkheid en ook op hun vaardigheden om puur abstract te redeneren. De helft van de kandidaten valt dan af. In de tweede examenronde staan onder meer taaltesten op het programma en in de derde ronde worden de kandidaten op inhoudelijke kennis getest. Een van de opdrachten is om een half uur te luisteren naar een uiteenzetting van een professor zonder iets te noteren. Na zijn betoog moet je een zo nauwkeurig mogelijke samenvatting opschrijven en een eigen commentaarstuk toevoegen. In de vierde ronde tenslotte, volgt een interview met een hele reeks ambassadeurs en professors die de overgebleven kandidaten nog eens op de rooster leggen. Na afloop van alle selecties bleven we met een veertigtal diplomaten over.”

“Na een jaar in Brussel krijg je een post toegewezen. Je mag vijf voorkeuren opgeven, maar dat is geen garantie dat je ook effectief een van die plaatsen krijgt. Ik heb het geluk gehad dat ik die wél heb gekregen. Washington DC is inderdaad een topbestemming voor diplomaten en zeker als jonge diplomaat leer je hier ongelooflijk veel.”

“Hier in Washington DC heeft België naast de ambassadeur en het adjunct-posthoofd ook nog een hoofd van de economische dienst, een consul en vier counselors. Daarnaast kunnen deze diplomaten ook rekenen op consulaire en administratieve medewerkers. Ik ben een van de vier counselors en behartig de ‘political and development affairs’. Dat wil zeggen dat ik rapporteer over ontwikkelingssamenwerking en dan meestal over het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank. Zij hebben hier ook hun hoofdkwartier. Maar ook over de politieke besluitvorming rond bepaalde standpunten van de Trump-administratie tegenover Azië en Afrika rapporteer ik aan Brussel.”

“Het is een zeer boeiende job en als diplomaat moet je je hier geen minuut vervelen. Ik overleg vaak met Amerikaanse medewerkers van het State Department om de Amerikaanse houding te bespreken tegenover bepaalde problemen of gebeurtenissen. Zo heb ik zeer goed de presidentsverkiezingen in Congo gevolgd en zat ik bijna dagelijks aan tafel met Amerikaanse collega’s om perfect hun houding en eventuele plannen te begrijpen en te rapporteren.”

MikePence

“President Trump heb ik nog niet persoonlijk ontmoet. Maar als ik uit het venster van mijn bureau kijk, zie ik de Washington National Cathedral, waar president Bush senior en senator McCain ten grave werden gedragen. En om de hoek is de woning van vice-president Mike Pence. De eerste keer dat hij langskwam met zijn indrukwekkende autokaravaan, hing ik uit het raam om een goeie foto te maken. Dat doe ik nu niet meer (lacht), ik ben het intussen gewoon.”

“Mijn verloofde Katherine en ik hebben ook in de rij gestaan om een laatste groet te brengen aan president Bush senior toen hij opgebaard lag op Capitol Hill en we hebben uren moeten aanschuiven. Amerikanen hebben ongelooflijk veel respect voor mensen die een publiek ambt opnemen en kwamen massaal afscheid nemen.”

Klaas vindt dat zijn Amerikaanse collega’s zeer veel respect hebben voor België. “Ze laten nooit voelen dat wij maar een klein land zijn. Ze beseffen dat wij een betrouwbare partner zijn. We voelen dat. We zijn lid van de Europese Unie en maken nu deel uit van de Veiligheidsraad. Bovendien was België in 2018 wereldwijd de negende grootste directe investeerder in de VS. Er zijn maar liefst 145.000 Amerikanen tewerkgesteld in en door Belgische bedrijven. Dat is toch ook iets om trots op te zijn.”

Verloofde leren kennen in Genève

Het leven van een diplomaat houdt ook in dat hij om de vier jaar verhuist en dat de wereld zijn thuis is. Voor Klaas en zijn verloofde Katherine is dit geen probleem, al probeert hij af en toe nog eens in Roeselare te zijn.

“Katherine en ik hebben elkaar ontmoet in Genève. Ik werkte er voor de Mensenrechtenraad, net als Katherine. Ik was aan de slag voor de secretaris van de Mensenrechtenraad, terwijl Katherine deel uitmaakte van de delegatie van El Salvador. Katherine is Amerikaanse, opgegroeid in Los Angeles, maar heeft ook de Salvadoraanse nationaliteit. Neen, we zijn nog niet getrouwd, wel verloofd.”

“We wonen nu samen in een appartement in Washington DC, op anderhalve kilometer van het Witte Huis. Wat het wordt na vier jaar Verenigde Staten, weten we nog niet. We hebben nog wel even tijd”, klinkt het. (PS)