Kim Verbeke, gitarist met beperking, zoekt een band: “Ik mis het publiek te veel”

Kim Verbeke heeft een lichte vorm van epilepsie en gaat door het leven met een wijnvlek in het gezicht, maar leeft voor zijn muziek. Al de helft van zijn leven maken gitaren een vitaal onderdeel van zijn bestaan uit, maar voorlopig moet Kim zich beperken tot in zijn eentje jammen in zijn repetitieruimte. Zijn grote droom: gelijkgestemde zielen vinden om het podium mee te delen. “Dat zou me écht gelukkig maken.”

Vraag Kim Verbeke waar hij élke dag aan denkt en mee bezig is en je krijgt elke keer opnieuw hetzelfde antwoord: gitaren. De 34 jaar oude Waregemnaar was veertien jaar toen zijn papa hem Graceland van Paul Simon liet horen. Goed voor een wauw-effect van jewelste. “Ik wist niet wat ik hoorde”, bekent hij. “Ik ben mijn vader nog altijd dankbaar voor die openbaring. Hij legde zo de basis voor mijn grote passie.”

Toen Kim, die als vrijwilliger bij de jeugddienst en bibliotheek in Waregem aan de slag is, ook nog het werk van The Beatles leerde kennen, was het hek helemaal van de dam. Zo’n muziek wilde hij ook kunnen spelen. “Ik was achttien toen ik bij Henk Buyse mijn eerste gitaarlessen volgde. Het was een coup de foudre (liefde op het eerste gezicht, red.). Sindsdien is gitaarmuziek mijn leven. Elke dag repeteer ik minstens twee uur. Dan speel ik covers, maar ik waag me ook aan eigen werk. Die nummers neem ik op en verspreid ik via mijn Facebookprofiel en kanaal op YouTube.” Die plaatst hij onder 2Face Progressions online. Een duidelijke verwijzing naar de wijnvlek in zijn gelaat. “Daar stoor ik me al lang niet meer aan”, glimlacht Kim. “Ik heb er ondertussen zelfs mijn handelsmerk van gemaakt.”

Geen aanvallen meer

Op die manier probeert Kim een breed publiek te bereiken, al zou hij veel liever vanop een podium mensen willen entertainen. “Maar dat is in mijn geval niet evident”, geeft hij zelf toe. “Ik heb een lichte vorm van epilepsie en moet dus met een zekere beperking door het leven gaan. Ik moet elke ochtend en avond aangepaste medicatie nemen. Zo hou ik alles onder controle. De laatste jaren heb ik zelfs geen last meer van aanvallen, maar toch moet ik goed uitkijken wat ik doe en waar ik me begeef. Plaatsen met veel volk en prikkels zijn niet voor me weggelegd. Naar pakweg Rock Werchter of Pukkelpop zal ik nooit kunnen trekken. Als muziekfanaat pur sang vind ik dat doodjammer, maar het is nu eenmaal zo. Gelukkig kan ik af en toe wel wat kleinschaligere optredens in bijvoorbeeld De Kreun in Kortrijk meepikken, maar het allerliefste wil ik weer zélf deel uitmaken van een band.”

Nu moet ik me beperken tot op mijn eentje repeteren, maar ik snak echt naar een nieuwe uitdaging. Ik mis het contact met collega-muzikanten – Kim Verbeke

‘Weer’, want van 2007 tot 2016 maakte Kim deel uit van het Wild Classical Ensemble, een project van de vzw Wit.h uit Kortrijk. “Samen met andere muzikanten met een beperking heb ik al die jaren vaak opgetreden”, glundert Kim. “Niet enkel in eigen streek of land, maar in alle uithoeken van Europa. Parijs, Berlijn, Genève… We hebben toen een pak mooie steden mogen ontdekken. Schitterende tijden, maar in 2016 besloot ik om de groep zelf te verlaten. Het was tijd voor iets nieuws.”

Nieuwe uitdaging nodig

Samen met een vriend uit Anzegem richtte Kim The Hotstrings op. “Mijn kompaan heeft autisme, maar op het podium voelden we elkaar perfect aan. We hadden ook enkele keren de kans om op te treden, maar helaas bestaat onze band niet meer. Daardoor moet ik me nu beperken tot op mijn eentje met mijn gitaren in de weer te zijn. Ik snak echt naar een nieuwe uitdaging, want ik mis het contact met collega-muzikanten en het publiek te veel.”

Ik mag niet met de auto rijden en zou dus moeten opgepikt worden. Maar ik kan wél best goed gitaar spelen – Kim Verbeke

Door zijn epilepsie is het voor Kim niet makkelijk om een nieuwe groep te vinden. “Ik mag immers niet met de auto rijden en ben dus van anderen afhankelijk. Mijn mama kan me wel af en toe brengen, maar het beste zou zijn, mocht iemand me kunnen oppikken om samen naar de repetities en optredens te rijden. Daartegenover staat dat ik best goed gitaar kan spelen”, knipoogt hij. Enkele bands klopten al bij Kim aan, maar bevonden zich iets te ver van Waregem. “Ik hoop echt dat er iets leuk uit de bus komt. Ik heb vier elektrische gitaren en één akoestisch exemplaar. Daarnaast kan ik me ook uit de slag trekken met de ukelele. Met gelijkgestemde zielen muziek creëren? Bestaat er iets mooier?”