Kim en Hanne Mestdagh: “Alles stond in het teken van de Spelen…”

Olympische Spelen uitgesteld, competities stilgelegd en lockdown. Ook voor de basketzussen Kim en Hanne Mestdagh is deze coronacrisis geen lachertje. Gelukkig konden ze in quarantaine in het ouderlijk huis in de Basculestraat, op nog geen 500 meter van de Menenpoort.

Om de coronaquarantaine uit te zitten, keerden zowel Kim als Hanne terug naar het ouderlijk huis in de Basculestraat in Ieper. Als topsporters voelden beiden wel al de impact van de crisis. Hanne speelde bij Basket Namur Capitale, maar nu de competitie geannuleerd is, zijn de toekomstplannen heel onduidelijk. “Ineens was het contract verbroken”, zegt Hanne. “Het seizoen is gedaan net op het moment waar je het meest naar uitkijkt: de play-offs. Het was dus een supergrote verandering in mijn leven, want van de ene dag op de andere had ik geen ploeg meer.”

Kim was actief bij het Franse Flammes Carolo Basket Ardennes uit Charleville. “We waren net heel goed bezig Europees”, zucht Kim. “We zaten in de kwartfinales en de terugmatch moest nog gespeeld worden. Dat is een bittere pil en een hele aanpassing: je gaat van elke dag in de basketzaal naar niet meer in de buurt van de basketzaal mogen komen.”

Was het voor jullie een evidente keuze om in Ieper de crisis uit te zitten?

Hanne: “Ik woon tijdens het seizoen in Namen. Ik kon daar helemaal alleen gezeten hebben, maar een beetje qualitytime met de familie mocht ook wel eens.”

Kim: “We hadden net twee dagen vrij en zaten in België toen Macron aankondigde dat hij ‘s avonds een belangrijke mededeling ging doen. We vermoedden toen al dat Frankrijk in lockdown zou gaan. Dus zijn we vlug naar Charleville gereden om extra spullen in te pakken en terug naar België gekomen. Ik heb wel toestemming gevraagd van de club of ik net over de grens in België mag wachten op meer nieuws. In tegenstelling tot in Frankrijk kunnen we hier nog buiten.”

“We zijn toch wel bezig met ons leven na onze basketcarrière”

Kunnen jullie de conditie een beetje onderhouden?

Kim: “Hanne koerst veel. Ze heeft een koersfiets gekocht en dat is meteen een passie geworden. Ik doe dat niet zo graag. Ik probeer een beetje te lopen en circuitjes met gewichtjes thuis te doen.”

Jullie hadden zich met de Belgian Cats ook gekwalificeerd voor de Olympische Spelen, die nu een jaar uitgesteld zijn.

Kim: “We begrijpen het uitstel, maar als atleet is dat wel even pijnlijk omdat je daar elke dag mee bezig bent. Alles wat je doet, ook bij je club, doe je in functie van de Spelen. Dat valt nu weg. Het is wel een raar gevoel…”

Hanne: “We hebben er zo lang naar uitgekeken en naartoe gewerkt. In februari haalden we dan uiteindelijk ons ticket. Vanaf dan zit dat elke dag in je achterhoofd. Je telt af en nu zal het nog meer aftellen zijn. Nog een jaar extra trainen en gezond blijven.”

Jullie vertoeven vlak bij de Menenpoort. Hebben jullie ook jeugdherinneringen aan de Menenpoort?

Kim: “Als kind passeerde ik elke dag onder de Menenpoort om naar school te wandelen of te fietsen. Dat was mijn dagelijks routine. Het is deel van het decor.”

Hanne: “Het is wel iets waar ik trots op ben. Als ik ploegmaten uitnodig of er komen vriendinnen uit Amerika op bezoek, dan is de Menenpoort wel iets waar ik mee uitpak. Ik neem hen dan ook altijd mee naar de Last Post. Voor ons is dat misschien niet meer zo bijzonder, maar voor mensen die er voor het eerst bij zijn is die ceremonie altijd een speciaal moment.”

Krijgen jullie heimwee naar Ieper als jullie in het buitenland zijn?

Hanne: “Ieper is thuis, een plek waar we feestdagen willen vieren, waar we samenkomen… Dat mis je soms wel, zeker de jaren in Amerika.”

Kim: “Ik merk dat ik veel steden begin te vergelijken met Ieper. Ik ben wel trots dat ik hier geboren ben en ben ook altijd blij om terug te komen en te weten dat ik hier altijd terechtkan.”

Hebben jullie al plannen voor na jullie spelerscarrière?

Hanne: “Je bent daar wel mee bezig. Het is niet dat je met een carrière in het damesbasket binnen bent. Ik ben begin van het schooljaar met een onlinestudie accountancy en fiscaliteit gestart, een tweede bachelor boven op die van Amerika. Op dit moment is sport nog de topprioriteit, maar nu in de quarantaine ga ik wel eens een boek openslaan. Dan denk ik dat het een job wordt die niet sport-gerelateerd is.”

Kim: “Ze wil ceo worden.”

Hanne: “Het maakt niet uit in welk bedrijf. (lacht)Geld en financiën interesseren me wel.”

Kim: “Soms kan ik er wel over stressen. Wat zal ik doen? FIBA heeft een Time Out-programma waarbij je workshops en lessen online kan volgen. Daarvoor heb ik me nu ingeschreven. Ik denk wel dat basket een rol zal blijven spelen, al is coach zijn niets voor mij. Daarvoor heb ik te weinig geduld. Misschien manager van een ploeg?”