Kersverse ouders Stefanie en Olivier uit Ruddervoorde: “Het allerbelangrijkste is dat onze dochter gezond is”

© Davy Coghe
Philippe Verhaest

Vrijdag 20 maart werden Stefanie Vandaele en Olivier Lootens uit Ruddervoorde voor de eerste keer mama en papa. De kleine Julienne stelt het uitstekend, maar toch ziet de roze wolk van de kersverse ouders er net iets anders uit. Met ‘dank’ aan het coronavirus. “De grootouders hebben onze dochter nog maar enkel op foto gezien”, zeggen ze. “Dat wringt wel, maar nu primeert de gezondheid van onze flinke baby. De rest halen we later dubbel en dik in!”

Dat ze het supergoed doet, die kleine Julienne. Stefanie Vandaele (30) en Olivier Lootens (27) stralen wanneer ze over hun dochter kunnen praten. Maar dat ze ter wereld kwam in historische tijden, beseffen ze als geen ander.

First things first: hoe gaat het met Julienne?

Olivier: “Erg goed. Het is een droom van een baby. Een huizenhoog cliché, maar wij genieten van elk moment. We hebben negen maanden op onze dochter moeten wachten, nu zullen we ze de rest van ons leven koesteren. De bevalling zelf is bijzonder vlot verlopen en sinds vorige zondag zijn we met zijn drietjes thuis in Ruddervoorde.”

Jullie focus ligt helemaal op jullie dochter terwijl de rest van de wereld in de ban is van het coronavirus. Boezemde de ziekte jullie angst in tijdens de zwangerschap?

Stefanie: “Op het einde wel. Ik was uitgerekend voor 26 maart, maar ik heb er echt alles aan gedaan om vroeger te bevallen. Ik wilde dat Julienne bij ons was voor de echte piek zou doorbreken. En dat is gelukt. Ik heb lange wandelingen gemaakt, trappen op- en afgelopen en daags voor mijn bevalling zelfs nog ons volledige huis gepoetst. Met resultaat.”

Olivier: “De voorbije weken waren we al extra voorzichtig. Ik kom beroepshalve elke dag met vleeswaren in contact, dus ik ben het al gewoon om zo hygiënisch mogelijk te werken. Die lijn heb ik thuis gewoon doorgetrokken.”

Hoe was de sfeer op de kraamafdeling?

Stefanie: “Alle lof voor de mensen van het AZ Sint-Jan in Brugge. Ze hebben ons er echt in de watten gelegd. Uiteraard moesten ze zich ook aan de nodige veiligheidsmaatregelen houden. Altijd met een mondmaskertje op en Julienne namen ze niet zonder steriele handschoenen vast.”

Olivier: “Ook het reguliere materiaal, zoals een stethoscoop, werd continu ontsmet. Er werd echt niets aan het toeval overgelaten. Daar kan je in deze tijden alleen maar achter staan. Uiteindelijk zijn we wel een dagje vroeger dan voorzien naar huis gekomen. Vanuit het ziekenhuis werd gevraagd om niet langer dan nodig te blijven, zodat er zoveel mogelijk bedden vrij blijven. Volledig te begrijpen en wij waren ook zelf blij om eindelijk thuis te zijn.”

Stefanie: “Gelukkig kan ik thuis rekenen op de steun van een vroedvrouw. Zij staat ons met raad en daad bij en draagt altijd een mondmasker en handschoenen. En Julienne neemt ze zelf niet vast. Dat doen alleen Olivier en ik.”

Normaal word je tijdens de eerste dagen na de geboorte overspoeld met bezoekjes. Bij jullie bleef het windstil…

Stefanie: “Dat was écht raar. Er mocht letterlijk niemand langs komen. Ook onze eigen ouders niet. Jammer, maar het kan nu eenmaal niet anders. Ze hebben hun kleindochter enkel nog maar op foto en via videochat gezien, maar die verloren tijd halen we later dubbel en dik in.”

Olivier: “Klopt. Veel vrienden sturen ons berichtjes met felicitaties, maar afspreken lukt voorlopig nog niet. Onze babyborrel is voorlopig gepland op 28 juni. We hopen dat die kan doorgaan. Maar indien nodig, opteren we voor een plan B. Ach, eigenlijk telt nu alleen de gezondheid van Julienne. De rest is bijzaak.”

Stefanie: “We willen erg graag ons geluk delen met vrienden en familie, maar dat kan nu even niet. Dat zorgt voor een zeker gemis, maar we proberen ons zoveel mogelijk op onze eigen cocon te richten. Dát is wat nu telt.”

Gaan jullie Julienne later in geuren en kleuren vertellen over de dagen voor en na haar geboorte?

Stefanie: “Zonder twijfel. 2020 zal voor altijd het coronajaar blijven. Ik hoop echt dat we in de toekomst van een dergelijke gezondheidscrisis bespaard worden. Vooral de onzekerheid knaagt. Wat als Covid-19 volgend jaar opnieuw de kop opsteekt? Wij willen koste wat het kost Juliennes eerste verjaardag met onze familie erbij kunnen vieren.”

Wat mag er na de coronacrisis veranderen?

Olivier: “Simpel: dat we met z’n allen beseffen hoe serieus dergelijke verhalen kunnen zijn en dat er metéén ingegrepen wordt. Wat als de overheid de maatregelen al een week eerder had afgekondigd? Ik hoop dat onze collectieve alertheid straks flink de hoogte in gaat. Voor de toekomst van onze kinderen.”