Kent iemand Jocelyne? Fransman Jean-François ontmoette haar 60 jaar geleden en zoekt haar al 10 jaar

Jean-François met zijn zusje en Jocelyn. (gf)
Jean-François met zijn zusje en Jocelyn. (gf)
Stephanie Rogeau
Stephanie Rogeau Medewerker KW

Hij was 7 jaar oud, zijn zus 6 en Jocelyne was er 20. Zestig jaar geleden spendeerde Jean-François Gosselin zijn zomer in een vakantiepark in Oostduinkerke. Als een rasechte Sherlock Holmes speurt de Fransman al meer dan tien jaar naar de West-Vlaamse Jocelyne, zonder succes. Via onze krant probeert hij nu een aanknopingspunt te vinden.

De zomer van 1960 was er eentje zoals zovele. Heel wat gezinnen, zowel uit België als Frankrijk, stuurden hun kinderen richting Belgische kust om er de drukte van het dagelijkse leven te ontvluchten. “Het was bij ons een jaarlijkse gewoonte”, lacht Jean-François. “Samen met mijn zus Bernadette trokken we steevast naar hetzelfde vakantiepark. Wat die zomer zo bijzonder maakte, was dat we er toen kennismaakten met Jocelyne. Het was een frisse verschijning van om en bij de 20 jaar. Het waren fijne tijden maar na de vakantie verloren we elkaar uit het oog. Sociale media bestonden toen helaas nog niet.”

Jocelyne maakte indruk op Jean-François, een indruk die tot op vandaag nog steeds blijft nazinderen. “Het waren vooral haar verhalen die ik nooit zal vergeten”, pikt de zestiger in. “Ze kwam dat jaar net terug van Belgisch Congo, wat op zich best al bijzonder was. Daarnaast hadden ze ook 6 kinderen in hun huisje, kinderen die ze hadden geholpen om vanuit Congo naar België te komen. Afrikaanse kindjes, aan de Belgische kust, dat was in die tijd erg ongewoon.”

Jean-François verhuisde jaren later naar het zuiden van Frankrijk en tijdens die verhuis, in 2008, vond hij een vage foto terug van zijn zus en zichzelf, samen met Jocelyne op het terras van hun vakantiehuisje. “Ik heb toen besloten dat ik Jocelyne terug zou vinden”, gaat hij verder. “Het enige aanknooppunt dat we hadden, was de naam van het toenmalige huisje, Saint-Joseph. Op die plaats, waar vroeger een vakantiekolonie was, staan nu appartementsgebouwen. Na een zoektocht op het internet, kwamen we uiteindelijk bij de zusterorde van het Heilig Hart in Brussel terecht. Zij stonden in die tijd blijkbaar in voor de opvang van de mensen daar. Helaas konden ze mij niet verder helpen omdat ik over te weinig informatie beschikte.”

Tips zijn welkom via redactie@kw.be