Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer brengt hij een eerbetoon aan de vele zorgverleners in het land. De zorgverleners zelf kunnen altijd antwoorden via karl@kw.be.
Als er één voordeel aan het grote nadeel zal zijn, is het dat jouw rol nooit meer zal worden onderschat. Er werd al eens smalend gedaan toen jij, de zorgverlener, met een bende puberende vrienden van de jeugdbeweging – zo leek het toch – karamellenverzen de Brusselse lucht inblies tijdens een zoveelste betoging van de Witte Woede. Mooie alliteratie, maar de vlag dekt de lading totaal niet. Jij bent niet woedend als je je grieven op tafel gooit, je bent bezorgd en bang. Bezorgd om je patiënten en bang dat je ze niet meer zal kunnen helpen zoals het zou moeten door de te hoge werkdruk, door te weinig mensen en door schaarse middelen. Waar blijven die mondmaskers toch? Zorgen met grote Z is wat je al die tijd deed en nu in hoge nood blijft doen. Een roeping vanuit het hart. Ik heb jou nog niet horen verwijzen naar die betogingen van een tijd geleden, je geeft nu gewoon gas. Je bent vrij van rancune. Ook al had je toen gelijk. Voor jou telt maar één ding: de gezondheid van de medemens. Ik hoop dat die politici dat nu ook gaan inzien als ze tussen het armworstelen door nog eens een helder moment van daadkracht hebben. Ik wens je toe wat je verdient. In elke crisis ligt een opportuniteit.
Dat mensen de opgelegde maatregelen nog aan hun laars lappen, staat synoniem voor spuwen in jouw gezicht, beste zorgverlener. Het is uitzichtloos dom en respectloos aanstellerig om nu niet te doen wat wordt opgedragen. Niet te geloven dat er nog steeds individuen zijn die de ernst van de situatie niet inzien. Is het omdat de vijand onzichtbaar is? Is het omdat ze de realiteit niet onder ogen willen of kunnen zien? Of zijn er toch hopeloze gevallen in deze maatschappij? Als hen straks zelf iets overkomt, zijn het de eersten die zullen zeggen dat ze door jou niet rap genoeg worden geholpen. Wie nu nog niet beseft dat social distancing de enige uitweg uit deze situatie is, is een schande voor het mensdom. Zij staan er ook niet bij stil dat jij in de vuurlijn gaat staan om mensenlevens te sparen. Het zijn ook die mensen die jou straks zullen doen beslissen over leven en dood als de toevloed van patiënten onoverzichtelijk groot is geworden. Laat ons hopen dat het niet zover komt dat jij moet bepalen over wie aan de beademingsmachine mag en over wie aan zijn lot wordt overgelaten. Dat moet een vreselijk ethisch dilemma zijn. Dat het zover niet hoeft te komen, hangt af van onze burgerzin.
Eerlijk is eerlijk. Drie weken geleden lag ik ook nog niet wakker van covid-19. Ondertussen is mijn mening helemaal bijgesteld. Toen ik vijf jaar geleden kanker kreeg, leerde ik Annelies kennen. Eén van jullie. Annelies is oncologisch assistente in het UZ in Gent. Het prototype van de zorgverlener: betrokken, plichtbewust en empathisch. Ik dacht de voorbije dagen vaak aan haar en aan haar patiënten. Mensen die strijden tegen kanker, verzwakt zijn door de behandeling en ook nog eens moeten leven met de angst voor het coronavirus. Voor wie een kuchje of keelpijn kan aanvoelen als een terdoodveroordeling. Voor al die mensen, voor Annelies en voor jou, beste zorgverlener, brandt op mijn bureau de komende dagen een kaarsje. Voor jullie installeren wij hier thuis onze eigen quarantaine.
Hou vol, en blijf gas geven. Je bent onmisbaar. We zien je graag!
Warme groet,
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier