Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot een jonge Brugse voetballer met hopen talent. Charles De Ketelaere mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Charles,
Voetbal en tennis waren de voorbije weken verboden. Je favoriete sporten mochten niet worden beoefend. Toch niet zoals je zou willen. Dat moet een ramp zijn voor een 19-jarige die niets liever doet dan sporten. Kan je je een beetje bezighouden, Charles? Ik was de voorbije weken graag een vlieg op de muur geweest bij de sensatie op de Belgische voetbalvelden van de afgelopen maanden. Want dat was je. Op 22 oktober liet je trainer je naam op het wedstrijdblad van de Champions Leaguematch tegen Paris Saint-Germain noteren. Ik zag een aantal analisten nerveus naar mekaar kijken. Charles wie? Je had met Club Brugge al wel wat minuten gemaakt in de bekermatch op Francs Borains waar je op de linkerflank een aantal flitsen liet zien, maar niemand had je aan de aftrap verwacht tegen een van de beste ploegen van Europa. Je team verloor met 0-5, maar jij kreeg lof. Want je was een lichtpunt op een donkere avond. Dat had natuurlijk veel met je leeftijd te maken. Als je 18 jaar bent en komt meedoen tussen de grote mannen, is het krediet net iets groter.
Sla jij nog wel eens een tennisballetje, Charles? Doe je dat nu zoals vroeger tegen de muur of tegen de garagepoort van het huis van je ouders? En leer jij ook nieuwe skills aan in de tuin met een door Club in cadeauverpakking geleverde wedstrijdbal omdat je je contract verlengde tot 2023? Als ik uit de Facebookgroepen van de jeugdacademie van KSV Diksmuide één ding kan distilleren, is het dat we straks – als er opnieuw mag worden gevoetbald – een aaneenrijging van technische hoogstandjes te zien zullen krijgen. Op YouTube zijn de gekste tricks en combinaties van bewegingen te vinden. Nu is er eindelijk tijd voor de jongeren om die te kopiëren. Het niveau van het jeugdvoetbal zal erop vooruitgaan. Met dank aan de coronacrisis. Ik zie dat hier thuis ook. De bal kleeft aan de voeten van mijn dochter. Links of rechts. Het maakt haar niets uit. Vroeger hadden wij één been om op te steunen en een ander om mee te passen en te trappen. Bij jou twijfel ik ook soms over je dominante voet. Is hij echt wel linksvoetig? Ik zag je al even mooie dingen doen met je rechtervoet. Waar zit jij nu in het stadium van de skills? De dubbele elastico gevolgd door een Zidaneke, waarna een flikflak op snelheid om de bal met een perfecte rabona vanop rechts toch maar met die linkervoet achter je steunbeen aan de tweede paal te brengen waar Vaaken hem binnenkopt?
Wat hierboven staat, was tot voor kort voor jou een droom. Maar na die match tegen PSG ging het plots snel. Je mocht meer spelen, schotelde Hans een doelpunt voor op Anderlecht, loodste je ploeg naar de bekerfinale door zelf te scoren op Zulte-Waregem en prikte ook raak tegen Racing Genk. Weet, Charles, dat je voor veel jeugdspelers nu hét grote voorbeeld bent. Het levende bewijs dat je vanuit de jeugd van je eigen club wel degelijk de eerste ploeg kan halen. Dat je vanop wandelafstand van het stadion in de Champions League kan stappen. Een zeldzaam sprankeltje hoop in een wereld waarin makelaars liever buitenlanders dan eigen opgeleide jongeren in een eerste elftal zien. Omdat die nu eenmaal meer commissie opleveren. Jouw verhaal is hartverwarmend. Voor elke jeugdopleider en voor elk voetballend kind. Het zet aan tot dromen. Ik wil je daarvoor oprecht bedanken en je ook veel geluk wensen in de toekomst!
Sportieve en genegen groet,
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier