Karine Geldhof uit Oostende had het vorige week zondag hard te verduren. Terwijl overal mama’s in de bloemetjes werden gezet, was het voor haar de eerste Moederdag sinds haar zoon Timmy in oktober op 29 jarige leeftijd overleed. “Ik heb zijn overlijden nog altijd geen plaats kunnen geven”, zucht Karine.
Als ouder hoor je je kinderen niet te begraven, maar soms gebeuren er zaken in het leven die je in normale omstandigheden nooit zou moeten meemaken. Het verlies van een kind is een van de meest aangrijpende gebeurtenissen voor een ouder. Het overkwam Karine Geldhof. In oktober verloor ze haar zoon Timmy op amper 29-jarige leeftijd. “Ik kan zijn dood nog altijd niet vatten”, vertelt Karine. “Mijn zoon had diabetes type 1 en leed daarnaast ook aan de ziekte van Addison, een zeldzame aandoening die bij amper 120 op een miljoen mensen voorkomt.”
“Moederdag zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn”
Timmy was al jaren ziek en had veel pijn. Zijn lichaam ging zienderogen achteruit. “Dat zorgde ervoor dat ook zijn geestelijke toestand aangetast werd”, vervolgt Karine. In augustus vorig jaar had Timmy nog een zelfmoordpoging ondernomen. “Mijn zoon had het erg moeilijk met de pijn waarmee hij dagelijks opstond en weer ging slapen. In augustus vond Timmy dat het genoeg was geweest en besloot een einde te maken aan zijn leven. Zijn leven hing aan een zijden draadje, maar Timmy kwam er als bij wonder bovenop. Dat zorgde voor een klik in Timmy’s hoofd. Hij zou zich eindelijk laten helpen om zijn geestelijke toestand te verbeteren.”
Herleefde weer
Timmy kreeg de nodige begeleiding en herleefde eindelijk weer. “Net of hij zijn pijn een plaats had kunnen geven. Timmy was een totaal andere persoon. Als moeder kon ik daar alleen maar gelukkig mee zijn. Ik was bijna mijn zoon verloren en dat zou ik niet aankunnen”, vertelt ze. Timmy kwam twee keer per week bij haar langs met zijn vuile was en voor een babbel. “We waren twee handen op een buik. Als we elkaar niet zagen, hoorden we elkaar wel via de telefoon.”
Op 8 oktober vorig jaar kreeg Karine een sms’je van haar zoon. ‘Zou je het erg vinden dat ik niet kom en bij een vriend ga eten?’, stond er te lezen. “Natuurlijk vond ik dat niet erg. Ik was al lang blij dat Timmy zichzelf teruggevonden had.”
Dood in bed
De volgende dagen hoorde Karine niets van haar zoon. “Dat was niet zijn gewoonte, maar aangezien het goed met hem ging, dacht ik ook niet meteen het ergste. Toen ook het crisiscentrum – waar Timmy in begeleiding was – tevergeefs hem probeerde te contacteren, raakte ik in paniek. Ik verwittigde de politie die zich naar zijn appartement begaf. Ze vonden hem levenloos in zijn bed. Hij bleek al enkele dagen overleden te zijn ( lange stilte ).”
“Ik kan niet geloven dat Timmy zijn mama zomaar zou achterlaten”
Karine snapte het niet. Timmy was toch beter? Het overlijden van Timmy werd geklasseerd als ‘vermoedelijk suïcide’. “Ik weiger dat te geloven”, zucht ze. “Timmy voelde zich echt wel beter. Ik kan het gewoon niet geloven. Of is het mijn moederhart dat spreekt? Zou Timmy zijn mama zomaar kunnen achterlaten? Hij had dan wel al een poging achter de rug, maar dat zou hem nooit meer overkomen.”
Nog altijd vragen
“Het verlies van Timmy zal nooit wennen: toen niet, vandaag niet en ook niet in de toekomst. Je zoon afgeven is het meest verschrikkelijk wat je als moeder kan meemaken. Ik wens het niemand toe. Moederdag was voor mij een moeilijke dag. Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Timmy. Ik zit nog steeds met vragen. Maakte hij echt zelf een einde aan zijn leven? Is zijn ziekte hem fataal geworden? Ik zal nooit echt kunnen rouwen, omdat ik daar voor mezelf nog altijd niet uit ben. Als het zijn eigen keuze was, heb ik daar alle respect voor. Als ik logisch en realistisch nadenk, weet ik dat ik nooit dat antwoord zal kennen. Dat maakt het extra zwaar.”
“Gelukkig heb ik nog mijn zoon Kenny, de twee jaar oudere broer van Timmy”, zucht Karine. “Kenny woont met zijn vriendin in Nederland en stapt volgend jaar in het huwelijksbootje. Ook Kenny heeft het er erg moeilijk mee. Dat Timmy er niet bij zal kunnen zijn op zijn huwelijk, maakt het allemaal extra zwaar om dragen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
