Karine Braems getuigt over leven met reuma: “Pijn achter het masker”

Karine Braem lijdt aan spondylo-artritis, beter bekend als ziekte van Bechterew. © EDB
Redactie KW

Op 12 oktober is het wereldreumadag. Bij Karine Braems (49) uit Heule werd een vorm van reuma vastgesteld toen ze 40 jaar was. Ze gaat lachend door het leven, maar achter dat masker gaat veel pijn schuil.

Reuma kan verschillende vormen aannemen. Bij Karine is dat spondylo-artritis, beter bekend is onder de naam ziekte van Bechterew. “Dat is een ontsteking van de wervelkolom die gewrichten en pezen aantast”, legt Karine uit. “Het is een aandoening waardoor je je echt door het leven sleurt. Je ziet van buiten niet wat de aandoening vanbinnen heeft aangericht. Altijd heb je wel ergens pijn. We kweken hierdoor een hoge pijngrens.” Karine heeft twee zonen, Gianni (22) en Robin (19). Zes jaar geleden werd Bechterew ook vastgesteld bij Robin. “Het is erfelijk“, zucht Karine.

Diagnose

Bij Karine werd de diagnose gesteld toen ze 40 jaar was. “Van jongs af had ik altijd overal ontstekingen, lage rugpijn en pijn aan de achillespees”, vertelt Karine. “Ik was ook veel moe en had darmontstekingen. Dat alles zal al door mijn Bechterew geweest zijn.”

Karine speelde volleybal in competitie. In 1993 zakte ze door haar knie. “Eigenlijk heb ik een nieuwe knie nodig”, zegt ze. Door twee jaar terug door haar voet te zakken, loopt Karine ook rond met een achillespeesruptuur. “Het was vooral belangrijk om eindelijk een diagnose te krijgen en te weten wat je hebt“, meent Karine. “Zo kon ik beginnen met ermee te leren leven. Sinds 2008 werk ik progressief bij bpost, en sinds 2015 kon ik er voor 20 uur per week aan de slag als chauffeur bij Collect. Ik ga werken met een brace aan.”

Oefengroep

Karine is ondertussen verantwoordelijke voor de Vlaamse Vereniging Spondylo-Artritis (VVSA) voor West-Vlaanderen en ze is voorzitter van de Kortrijkse oefengroep van deze vereniging. Elke woensdagavond – als ze geen opstoot van de ziekte heeft – gaat ze met deze groep naar het Magdalenabad om er oefeningen te doen in het water. “Het is heel belangrijk dat we blijven bewegen“, weet Karine. “Wandelen, fietsen en zwemmen is heel goed voor ons. Als je oefeningen doet in het water belast je je spieren minder. Als je niet beweegt en je neemt geen medicatie, dan verstijft je lichaam.”

“Als je niet beweegt en je neemt geen medicatie, dan verstijft je lichaam”

In de oefengroep voelt Karine zich heel goed. “Ik ga altijd lachend door het leven, maar dat is een masker en ik verberg de vele pijnen die ik heb“, zegt Karine. “Mensen zeggen soms dat ze het wel begrijpen, maar je kunt niet telkens vertellen over je pijn. De mensen in de oefengroep begrijpen het écht en weten hoe je je door het leven sleurt.”

Volgens Karine zijn er meer vrouwen in de vereniging, hoewel er volgens de statistieken meer mannen bij de patiënten zijn. (EDB)

Meer info: westvlaanderen@spondylitis.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier