Figaro, het Roeselaarse kappersmuseum van kappers Raymond en Carl Verhaeghe in de Henri Horriestraat, bestaat niet meer. Doodzonde, vindt Raymond (83) maar blijkbaar was er geen andere oplossing.
“Ik word er binnen enkele maanden 84 en het wordt lastig voor mij om mij nog bezig te houden met mijn kappersmuseum”, begint kapper Raymond. “Nochtans is het uniek in zijn soort en kwamen er veel bezoekers over de vloer, vooral kappersscholen uit heel Vlaanderen. Ik had de stad Roeselare een hele tijd geleden laten weten dat ze alles uit Figaro gratis mochten overnemen. Ik had maar twee voorwaarden: dat ze een bedrag zouden schenken aan een goed doel en dat mijn collectie toegankelijk zou blijven voor het publiek. Ze zouden mij eens terugbellen, maar dat is jammer genoeg niet gebeurd. Ik neem hen dat niet kwalijk, want zij moeten natuurlijk ook nadenken wat ze met die collectie zouden aanvangen.”
“Nu heb ik al het oude kappersmeubilair kunnen verkopen aan een firma uit Roubaix. Die mensen doen niets anders dan oud meubilair van apothekers, slagers, kappers, … opkopen en zij verkopen deze meubels dan in heel Europa en Amerika. We zijn snel tot een overeenkomst gekomen. Wel hadden ze enkel oog voor het meubilair. In de mooie vitrinekasten met alle klein historisch materiaal waren ze niet geïnteresseerd. Dat zullen Carl en ik zelf in de komende weken verkopen.”
Speciale zaken
“Het huis waar Figaro was gevestigd en mijn eigendom was, heb ik verkocht aan de buurman. Die zal daar zijn zaak in onder brengen. En zo verdwijnt een klein, maar leuk museum in Roeselare. Ja, ik heb er erg veel hartzeer van, maar ik moet aan mijn gezondheid denken.”
“Er zaten natuurlijk veel speciale zaken in de collectie zoals een barbiersketeltje voor in rusthuizen, waar ik toch bijna een halve eeuw naar op zoek ben geweest. Of een haardroogkachel op gas en een kaptafel voor drie personen. Vooral in dat meubel was die firma uit Roubaix erg geïnteresseerd.”
“Maar van mij moesten ze alle meubilair kopen of niets. Wat ze dus ook hebben gedaan. Ze komen maandag alles opladen.”
Twintig jaar Figaro
“Wat ik het meest zal missen ? De zoektochten van Carl en ik op rommelmarkten en brocantebeurzen. We trokken er vaak voor een halve of zelfs hele dag op uit en konden dan bijvoorbeeld een speciale snorrenkam op de kop tikken. Wel, dat maakte ons blij als een kind en we reden dan altijd welgezind naar huis. Neen, rommelmarkten zal ik niet meer doen. Dat heeft nu geen zin meer. Nu zal ik goed voor mezelf zorgen en af en toe nog eens helpen in het salon met Carl. Maar dat zal ook niet veel meer gebeuren.”
“Figaro heeft twintig jaar bestaan: tien jaar boven het salon in de Westlaan en tien jaar in het huis in de Henri Horriestraat. Ik heb er veel plezier aan beleefd en ik moet nog altijd glimlachen als ik het commentaar in het gastenboek lees van een tienjarige jongen: ‘amai, mijne frak, dat is hier genen kak’. En dat zegt het eigenlijk allemaal.” ( lacht )
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
