Kanaalzwemmer Matthieu Bonne vergt uiterste van zichzelf in Kamp Waes

Vanaf zondag zien we in Kamp Waes op Eén hoe 15 Vlamingen zich wagen aan de opleiding van de Special Forces, de geheime topeenheid van het Belgisch leger. Eén van hen is Matthieu Bonne uit Bredene. Hij deed mee aan het programma in volle voorbereiding voor zijn succesvolle oversteek van het Kanaal. De zwembadredder overweegt zelfs om de échte opleiding te gaan volgen.

Het was nationaal nieuws halfweg september. Matthieu Bonne (25) uit Bredene slaagde er als 18de Belg ooit in om het Kanaal over te zwemmen. Wie Matthieu kent, weet dat het maar één van de zovele stunts is die hij op zijn palmares heeft. Zo liep hij al de Marathon de Sable, een ultraloop van meer dan 250 kilometer, zes dagen door een bloedhete woestijn. Zijn grote liefde is bergbeklimmen, met onder meer een succesvolle beklimming van de Matterhorn in Zwitserland en de Mount Fuji in Japan. Zijn recente stunt, het Kanaal overzwemmen, is opmerkelijk omdat hij maar een half jaar vooraf begonnen was met trainen én hij eigenlijk geen grote zwemmer is, hoewel hij in het dagelijks leven redder is in Brugge. Om maar te zeggen: het mag niet verwonderen dat Matthieu zich inschreef voor Kamp Waes, waarbij 15 burgers de unieke kans krijgen om de opleiding van de Special Forces mee te maken.

Dat deed je nu tijdens je voorbereiding voor het Kanaal?

“Inderdaad. Dat was totaal niet ideaal. Maar toen ik de oproep zag, heb ik me de dag zelf nog ingeschreven. Ik ben toen parttime gaan werken, want ik had trainingsweken van 30 uur in die periode. En dan kwam dat programma daar nog bovenop. Ik zat constant op de limiet van wat mijn lichaam aankan, net niet flirtend met blessures. Ik heb wel het voordeel dat ik mijn lichaam goed ken, en mij goed liet begeleiden, dus ik wist wel tot hoever ik kon gaan. Maar er waren dagen dat ik ‘s morgens ging zwemmen, ‘s middags aan krachttraining deed en ‘s avonds nog ging lopen. Dat vond ik zelf wat zot, ja.” (lacht)

Heb je het onderschat?

“Je weet in elk geval niet wat er op je afkomt. Dat was ook wel cool. Want ik ben iemand die doorgaans veel structuur gewend is. Ik weet precies wanneer ik wat doe, wanneer ik ga eten, wanneer ik ga trainen. Ik had het er in het begin wel moeilijk mee om dat los te laten. Maar dan kom je in een zekere flow en kijk je alweer uit naar het volgende.”

Wanneer dacht je: help, dit wordt hárd.

“Na die eerste proef. Het was ook moordend warm. Maar ik dacht niet aan opgeven. Nooit eigenlijk. Ik denk dan altijd terug aan vorige uitdagingen die ik tot een goed einde heb gebracht. Dan vind ik daar een soort van kracht in. Maar fysiek kan het zeker in het rijtje van wat ik al gedaan heb.”

Zou je het opnieuw doen?

“Meer nog, ik denk er sterk aan om in het leger te gaan. Dat is iets wat mij altijd geïnteresseerd heeft, maar nu is dat gevoel nog versterkt. Ik werk weliswaar graag in het zwembad van Brugge, maar ik zie mezelf dat niet voor de rest van mijn leven doen. Ik mis daar het avontuurlijke. Maar we zien wel.”

Wat ik mij dan afvraag: wat doe je dan nog voor ontspanning?

“Mijn sport is mijn ontspanning. Zelfs als ik geen uitdaging in het vooruitzicht heb, train ik nog veel. Volgend jaar staan er nog een aantal zotte projecten op stapel, maar daar kan ik nog niks over kwijt. Het is niet zo dat daar een zeker plan in zit. Een deel van het plezier zit ook in die zoektocht en de uitdaging om op zo’n kort mogelijke termijn te trainen. Het is gek hoe snel het kan gaan als je gedachten daarop staan.”

Is er nog iets dat hoog op je verlanglijstje staat?

“De top van de Mount Everest halen. Dat speelt al een tijdje, maar ik merk wel dat het steeds vaker boven komt drijven. Bergen beklimmen, blijft de grootste passie in mijn leven. En ik hoop om niet lang meer te moeten wachten.”

Hoe bereid je je voor op zo’n uitdaging?

“Voor het Kanaal liet ik me begeleiden door Stefaan Maene, maar ook doorheen het jaar word ik opgevolgd. Bovendien begin ik niet zomaar aan iets. Want mentaal is het niet altijd simpel. Na Kamp Waes en het Kanaal viel ik even in een zwart gat. Eerst die voorbereiding en daarna de wedstrijd en dan eventjes niks. Ik moest mijn gedachten weer op orde krijgen. Ik heb het gevoel dat het nu weer helemaal goed zit. Maar de afgelopen zes maanden waren de zwaarste van mijn leven, sowieso.”