Jurgen Sierens over zijn carrière als friturist: “Het eerste jaar had ik heel veel stress”

© STEFAAN BEEL
Peter Soete

Jurgen Sierens blijft nog steeds dezelfde joviale kerel als vroeger. Als doelman van eersteklasseclubs hield hij nooit een blad voor de mond en zijn fans droegen hem op handen. Nu baat de 42-jarige Jurgen samen met partner Pascale frituur het Prinsenhof uit in Rumbeke. Keihard werken maar nog steeds met veel plezier tijd maken voor een interview. Some things never change.

We hebben met Jurgen afgesproken in zijn woning in de Bornstraat. Partner Pascale heeft met een vriendin ‘in ‘t stad’ afgesproken. Een koffie en een madeleintje later schuift Jurgen mee aan tafel. Hij ziet er goed uit maar houdt toch steeds de klok in het oog.

Drukke tijden nu ?

Jurgen Sierens: “Ja, want we zijn aan het verbouwen in de frituur. We zijn de keuken aan het vergroten en er komt een diepvriezer en een koelcel bij.”

Een heel ander leven dan dat als profvoetballer ?

“Natuurlijk! Als profvoetballer train je twee of drie uur hard en dan denk je dat je hard hebt gewerkt (lacht). Nu werken we tien à elf uur per dag keihard in de frituur. Ik weet wel wat lastiger is, geloof me.”

Maar toch doe je het graag ?

“Ja, zowel Pascale als ik. We wilden allebei iets beginnen in de horeca maar een café zagen we niet zitten. Frituur het Prinsenhof stond al een tijdje te koop en zes jaar geleden hebben we de stap gezet. We waren absolute leken in de ‘frituurwereld’. Gelukkig heeft Daniël Vandamme, de vorige eigenaar die 29 jaar friturist is geweest, ons de stiel geleerd en ons de eerste maanden geholpen. In het begin hebben we soms gedacht ‘waar zijn we aan begonnen’ maar het is goed gekomen. Pascale en ik doen onze job bijzonder graag en we proberen alles zo goed mogelijk te verzorgen. Het Prinsenhof is eigenlijk een bijkomend kindje (lacht).”

Nu loopt alles gesmeerd ?

“In het begin hebben we foutjes gemaakt maar nu loopt het zeer goed Naast Pascale en ik is er ook een team van vijf medewerkers waarvan er in het weekend altijd drie mee helpen. Het Prinsenhof heeft een zeer trouw klantenbestand en de zaken gaan goed. Vroeger verdiende ik goed mijn brood met voetbal en nu doen Pascale en ik ook goed voort en krijgen we er de waardering van onze klanten bij.”

Als voetballer heb je ook een heel parcours afgelegd ?

“Na mijn middelbare werd ik profspeler en werd ik tweede doelman bij Lokeren. Ik ben er vijf jaar gebleven. Dan vertrok ik naar Oostende dat van derde naar tweede klasse promoveerde en ik werd er semi-prof. Twee jaar later, op 26-jarige leeftijd, maakte ik de overstap naar KSV Roeselare dat in eerste klasse kwam. Het werden zes fantastische jaren. Toen KSV Roeselare degradeerde, vertrok ik naar Brussels maar na een half seizoen raakte ik geblesseerd en werd mijn contract ontbonden. Door Fred Vanderbiest die toen trainer was bij Oostende kon ik daar meetrainen en mijn conditie op peil houden. Ik kreeg er het volgende seizoen zelfs een contract als tweede doelman en keepertrainer. Ongetwijfeld op voorspraak van Fred maar conditioneel stond ik er weer.”

Fred Vanderbiest is een beetje de rode draad in je leven ?

“Fred en ik hebben vaak tegen elkaar gespeeld toen ik bij Lokeren voetbalde en hij bij RWDM. We waren dan niet alleen ploeggenoten bij KSV Roeselare maar ook werkmakkers. We voerden voor Sleepy lattenbodems en matrassen aan huis. We deden dat drie jaar halftijds en hebben het dikwijls uitgegierd.”

In Roeselare was er ook altijd plaats voor een feestje ?

“Wees daar maar zeker van ! Het was mijn mooiste voetbaltijd met heel veel streekspelers in de ploeg: de broers Monteyne, Jeffrey Verhoeven, Kevin Van Engelandt, James Lahousse, Fred Vanderbiest die hier aangespoeld was, en ik. We kwamen al een heel eindje voor de training begon aan op Schiervelde en na de trainingen en wedstrijden was er altijd tijd om nog eens samen te zitten met alle vrienden, winst of verlies deden er niet toe.”

Heb je nu nog veel contact met Fred Vanderbiest ?

“Neen, we zijn elkaar een beetje uit het oog verloren. Hij is nu hulptrainer in Mechelen en hij woont in Knokke. Deze zomer ben ik hem daar toevallig tegen het lijf gelopen in een beach bar. Geef toe, als het op één plaats was dat we elkaar zouden tegen komen dan zou het toch daar zijn (lacht).”

En zie je andere vroegere ploegmakkers nog ?

“We waren in september uitgenodigd op een huwelijksfeest in Italië en Kevin Van Engelandt was daar ook. We hebben vier dagen gelachen, jong ! Niet te doen.”

Spreken mensen je trouwens nog vaak aan over het voetbal ?

“Dagelijks, echt waar. Er komen supporters, stewards, zelfs bestuursleden van Roeselare naar de frituur. Weet je dat er zelfs supporters zijn die na de thuiswedstrijden van KSV Roeselare naar het Prinsenhof komen om een frietje te eten ? En natuurlijk mag ik de supporters van Rumbeke niet vergeten !”

Ga je trouwens zelf nog vaak naar het voetbal ?

“Zelden. Misschien drie à vier keer per seizoen. Als ik naar een wedstrijd ga kijken, moet ik al zorgen dat er een extra persoon mijn werk overneemt. Het kost op die manier dubbel.”

Ga je dan kijken naar Roeselare ?

“Neen, veeleer naar Rumbeke en De Ruiter. Het Prinsenhof sponsort Rumbeke en op De Ruiter is alles voor mij begonnen. Dat is dus een beetje nostalgie.”

Nooit teruggekeerd naar Schiervelde dus ?

“Toch wel, een keer. Maar het was toen Oostende er tegen Waregem speelde toen hun stadion werd verbouwd en de kustploeg hun thuiswedstrijden in Roeselare afwerkte. Ik had voor die wedstrijd tickets van Wouter Biebauw gekregen. Ik heb wel eens gebeld naar Roeselare om een ticket te krijgen maar dat kon niet. Ik moest betalen.”

Maar vanaf nu niet meer !

“Hahaha, misschien niet, neen. In Le Nord heb ik toevallig Brian Tevreden, de nieuwe CEO van KSV Roeselare, ontmoet en die heeft me beloofd dat hij mij eens zal uitnodigen naar Schiervelde. Ik kijk er naar uit.”

Als het werk het dus toelaat ?

“Je mag nu ook niet denken dat het voortdurend werken is, hé. Als we werken, werken we hard maar we proberen ook de tijd te nemen om te profiteren van het leven, van ons gezin. Op maandag en dinsdag zijn we gesloten en op die manier hebben we ook ons eigen weekend, al valt het dan wel op andere dagen. En we proberen het vele papierwerk ook te doen op de dagen dat de frituur open is. Maandag en dinsdag zijn dan meestal volledig vrij voor ons.”

Dus nu en dan een reisje hoort er ook bij ?

“In de grote vakantie gaat het steevast naar het zuiden van Spanje. De ouders van Pascale hebben daar een vakantiewoning en wij steken dan eens over. Maar city trips doen wij ook erg graag: Barcelona, Madrid of gewoon vier dagen naar Ibiza.”

“In het begin hebben we ons soms afgevraagd waar we aan begonnen zijn”

“We werken hard maar als de riem er af gaat, is dat ook 100 procent en genieten we voluit van de vakantie en het gezin. We kunnen dan nadien opnieuw starten met opgeladen batterijen.”

Heb je vaak stress ?

“Neen, eigenlijk niet, ik ben altijd een relatief rustig persoon geweest, ook op het veld, ja. Ik had echter wel veel stress het eerste jaar dat we de frituur hadden. In een frituur kijken de klanten op je handen en als er iets verkeerd loopt, moet je het snel kunnen oplossen. Een eerste keer vinden ze dat niet erg, als het een tweede keer gebeurt, kijken ze al vreemd en bij een derde keer denken ze ‘kust ze, ik koop mijn frieten wel ergens anders’ (lacht).”

Mag je zoontje Rapha voetballer worden ?

“Rapha mag worden wat hij wil en waarin hij zich goed voelt. Als hij maar gelukkig is in zijn job en zijn hobby’s. Maar als hij voetballer wil worden, zou ik hem toch afraden om doelman te worden. Het is in de eerste plaats een positie met heel veel concurrentie en als doelman train je heel veel alleen. Je leeft eigenlijk een beetje op een eiland en daarenboven heb je een loodzware verantwoordelijkheid. Je bent de allerlaatste man van je team en als jij mist, betaal je het meestal cash. Je moet een zeer sterke mentaliteit hebben om het vol te houden als keeper.”

Zoals Courtois die in Madrid de ballen om de oren ziet vliegen ?

“Dat moet verschrikkelijk zijn. Je verlaat Chelsea om met Real Madrid in de finale van de Champions League te geraken maar het loopt daar voor geen meter. Verschrikkelijk toch ?”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier