Na meer dan 41 jaar dienst gaat de Beernemse Christine Tant met pensioen. Jarenlang stond ze voor de klas van het vierde leerjaar op de Zonnebloemschool, maar nu gaat ze naar eigen zeggen “veel tijd inhalen met haar kinderen en kleinkinderen.”
Ze gaf zowat in elk jaar van het basisonderwijs les, maar het vierde jaar lager onderwijs bleef de favoriete klas van de sympathieke Beernemse. “Omdat ik mij het meest jeunde met die leeftijd”, lacht ze. “Zij zijn nog heel kinds en aanhankelijk. Ik ben een beetje een moederkloek en dat kon bij hen nog heel goed. Op school noemde men mij ook ‘moedertje’. Anderzijds zijn ze wel al oud genoeg om eens projecten mee te doen en dat deed ik ook het liefst”, vertelt ze.
Met paard en koets
Christine Tant deed een hele resem projecten, maar verschillende daarvan zal ze nooit vergeten. “Zo mochten we eens op bezoek bij de beenhouwer hier om de hoek. Voor de ogen van de groep leerlingen versneed hij een half varken. Nadien kreeg iedereen pakketten hamburgers en worsten mee naar huis. Toen we terug aankwamen op school, hebben we samen frieten gemaakt en het verse vlees gebakken. Zo’n herinneringen zal ik nooit vergeten”, vertelt ze enthousiast. Een drietal meter naast de tafel waaraan het fijne interview plaatsvindt, bulkt een bijzettafel van kaartjes, bloemen en cadeaus.
“Het was een enorm fijne en emotionele dag”, glundert de kersverse leerkrachte op rust. “ Iedereen had zich verkleed in kledij van vroeger omdat ik eerder ook al eens zo’n project rond stijl en leefwereld van vroeger deed. Ik werd ook opgehaald in paard met koets… Er waren heel veel oud-collega’s en zelfs vroegere directieleden. Het was enorm fijn.”
Aanpassingsvermogen
Door haar jarenlange ervaring gaf juf Christine les aan tal van Beernemnaars. “Intussen werkten er leerkrachten bij ons aan wie ik ooit les gaf, en van wie de kinderen nu bij mij in de klas zaten. De tijd dat ik met een bord en krijt voor de klas stond, is al lang geleden. ”
Het laatste jaar vroeg van juf Christine heel wat aanpassingsvermogen en karakter. “Ik vond het een zware periode. Van thuis-uit taken opmaken, verbeteren, gesprekken voeren. Ik sta liever voor de klas. Van bij het begin van de lockdown bezocht ze haar leerlingen en bracht ze pakketten met leerstof aan de deur. “Daarnaast hadden we ook twee klassikale zoomgesprekken per week, het was enorm fijn om te zien hoe hard die kinderen uitkijken naar activiteiten met de klas.”
Eigen thee
Juf Christine zal zich tijdens haar pensioen niet vervelen. Vooral de kinderen en kleinkinderen verdienen nu extra aandacht. “Twee van mijn kinderen hebben lang in het buitenland gewoond en gewerkt. Toen zag ik ze weinig en moest ik ze vaak missen. Nu ga ik heel veel tijd inhalen. Vroeger moest ik veel verbeteren, tot duizenden blaadjes. Ik heb het gevoel dat ik toen te weinig kon genieten van de kinderen. Daarnaast zal ik mij nu ook meer amuseren in de keuken. Ik maak intussen al mijn eigen thee en sapjes! Stilzitten is niets voor mij”, besluit ze.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
