Toen Josfien Demey (37) in maart 2020 deskundige Communicatie werd bij Stad Ieper werd ze meteen voor de leeuwen gegooid door de pandemie. Haar pépé Daniel blies vijftig jaar de Last Post, dus is ze een ideale gesprekspartner voor Onder de Menenpoort.
Daniel Demey was klaroenblazer voor The Last Post Association van 1945 tot 1995, maar ook de pépé van Josfien Demey (37) die als deskundige communicatie voor Stad Ieper onder meer het stadsmagazine ‘Iedereen Ieper’ maakt. “Als kind ben ik hier heel veel geweest met mijn grootmoeder”, vertelt Josfien. “Achteraf gingen we steeds een fruitsapje drinken in café De Jumelage, waar nu The Walker is. Dat was in de jaren negentig en toen stond er hier amper iemand.”
De Menenpoort heeft dus wel een speciale betekenis voor jou?
“Op de begrafenis van mijn pépé was er een speciale Last Post en er werd ook geblazen aan zijn graf. Ik ben nog altijd snel ontroerd door de Last Post. Dat is omdat het deel is van je familiegeschiedenis. Iedereen in de familie heeft dat een beetje… Mijn pépé kwam hier iedere avond om 20 uur staan. Hij streek zelf zijn hemden, mémé mocht daar niet aankomen. Hij heeft zelfs de paus ontmoet. We hebben daar veel foto’s van. Als kind kan je dat niet vatten. Pas later is doorgedrongen hoe bijzonder dat is.”
(Oud-)leerlingen van het Lyceum zullen je misschien herkennen als leerkracht.
“Ik had een vriendin die interieurvormgeving ging studeren. Ik vond dat cool en heb dat dan ook gedaan, maar heel snel besefte ik dat het niets voor mij was. Na een tijdje in zak en as thuis te zitten, koos ik voor leerkracht secundair na een avond op café. We hadden een paar studierichtingen op bierviltjes geschreven en dan heb ik eentje getrokken. Dat was secundair onderwijs. Eenmaal ik mijn stages deed, bleek dat inderdaad wel iets voor mij te zijn. Ik kan niet goed verwoorden waarom ik uit het onderwijs gestapt ben. Ik vind het nog altijd een prachtig beroep. Maar ik was ook heel kritisch, niet alleen voor mezelf maar ook op het onderwijssysteem. Ik stelde dingen in vraag en dat konden mijn collega’s niet altijd appreciëren. Ook de lokroep van communicatie en het schrijven kwam plotseling heel erg.”
Begon je daarom te bloggen?
“Mijn onderwijsblog ‘Mijn Springuur’ groeide en ik vond het schrijven en researchen leuker dan voor de klas staan. De andere blog (Everything and more, red.) startte ik nadat we ons zoontje Scott verloren. Dat was een heel moeilijke periode. Door dingen van me af te schrijven, herontdekte ik de liefde voor het schrijven. Op de een of andere manier heeft een heel groot verdriet in mijn leven ook weer iets nieuws in gang gezet.”
Was je dan een mamablogger avant-la-lettre?
“Daar heb ik ook mee geworsteld, want als er iets is wat ik niet wilde zijn dan was het wel een mamablogger of influencer. Mijn blog ging vooral over een heel moeilijk proces en het begon met neerschrijven wat er gebeurde, omdat ik niet de energie had om alles telkens opnieuw te vertellen. Op den duur voelde ik me niet meer goed bij het altijd maar alles delen. Vroeger postte ik ook veel op Instagram maar nu sluit ik mijn leven toch meer af.”
Wellicht werd je ook gecontacteerd door mensen die in dezelfde situatie zaten?
“Dat wilde ik ook wel, zodat ze daar troost in konden vinden. Onze jongste Ellis had toen ook een auto-immuunziekte. Ik had dat ook uitgeschreven en nu nog krijg ik soms mailtjes van mensen die daarop terechtkomen en vragen hoe is het nog is met ons zoontje. Ik kwam in die periode ook in de krant in verband met de slechte staat van het kinderkerkhof. Nu is het er veel verbeterd. Je ziet: als je een verhaal kan vertellen, kan het soms iets in gang zetten. De kracht van het woord.”
Sinds wanneer werk je voor Stad Ieper?
“Sinds 2 maart 2020. Ik was daar een week, ik kende de technische kant van de website nog niet en ik moest meteen een nooit geziene coronacrisis helpen uitleggen. Ik begrijp nog altijd niet hoe wij sommige dingen gedaan hebben. Zeer leerrijk was het wel. Als dienst zijn we daar sterker uitgekomen. Het is wel een pittige job, want het is heel veel werk. Communicatie wordt altijd onderschat.”
Heb je nog grote ambities of dromen?
“Mijn mama is mijn grote voorbeeld en zij zegt altijd: pluk de dag. Je weet niet wat er morgen komt. Het doet me altijd denken aan het liedje ‘Kleine Dagen’ van Brihang. De kleine dagen zijn goed voor mij, zingt hij daarin. Ik vind dat fantastisch. Vroeger was ik heel onrustig en maar nu voel ik meer rust. Misschien ook omdat ik stilaan de veertig nader.”
Josfien Demey
Privé
Josfien werd geboren in Ieper op 5 november 1984. Ze is de dochter van Luc Demey en Herlinda Vaneecke en ze heeft nog een zus Helien. Ze is getrouwd met David Felizarda en is mama van Vasco, Ellis en Scott (+).
Opleiding
Na het kleuter in het Augustijnenschooltje en het lager in het Lyceum volgde ze het middelbaar deels in het Lyceum en deels in het Sint-Aloyisiuscollege in Menen, waar ze eindigde in de richting menswetenschappen. Daarna volgde ze nog een bachelor secundair onderwijs Nederlands, Geschiedenis en Godsdienst.
Loopbaan
Na haar studies gaf ze les in het Lyceum en vrij snel daarna ook in het College. Vervolgens ging ze werken voor het onderwijstijdschrift Klasse. In 2018 keerde ze even terug naar het onderwijs, om in maart 2020 te starten als deskundige communicatie voor Stad Ieper. Ze is ook freelance copywriter. (Tom Gheeraert)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
