Joris Lauwers leerde Lauwe sporten: “Ik heb een heel goede band met mijn kleinkinderen”

Joris Lauwers. © WO
Redactie KW

Joris Lauwers (84) begon ooit zijn loopbaan als schoenmaker in de Menenstraat. Maar toen hij merkte dat mensen steeds meer merkschoenen kochten, besloot hij om een bescheiden sportwinkeltje te openen. Vele jaren en talrijke verbouwingen later is het winkeltje uitgegroeid tot een bloeiende, moderne sportzaak. Sport Lauwers is bekend tot ver buiten Lauwe. Het plaatselijke turnclubje, op sterven na dood, hielp hij mee uitbouwen tot sportgroep Vaste Vuist. 25 jaar lang was Joris voorzitter van de sportclub. “Ik heb gewoon heel veel geluk gehad”, relativeert hij zijn aandeel in beide succesverhalen.

Door Carlos Berghman

Toen het gezin Lauwers na de Tweede Wereldoorlog vanuit Emelgem neerstreek in Lauwe, sloot de twaalfjarige Joris zich aan bij turnclub Vaste Vuist Lauwe. Aanleg had hij wel, want hij schopte het tot West-Vlaams kampioen en werd ook ooit achtste op het kampioenschap van België. “Ik heb geturnd tot mijn 35ste, daarna gaf ik turnles tot mijn 70ste. In 1961, ik was nog maar drie weken getrouwd, werd ik voorzitter van Vaste Vuist. De club telde toen nog amper twintig leden. Bij mijn afscheid als voorzitter 26 jaar later waren dat er 400. Nu zijn dat er meer dan 2.000.”

Samen met de club maakte ook Sport Lauwers naam in de regio. “In 1965 kocht ik het voormalige café Sint-Sebastien in de Larstraat, die toen nog de Moeskroenstraat heette. Ik begon er een sportwinkel. De winkel was 6 op 4 meter groot en we verkochten twee sportmerken: Adidas en Puma. Verbouwing na verbouwing breidde de winkel steeds verder uit. Uiteindelijk zijn we gaan wonen in een huis in de Jules Cagniestraat, want in de Larstraat hadden we extra ruimte nodig voor de winkel.”

Nu beschikt Sport Lauwers over 1000 m² winkelruimte, een magazijn en een ruime parking. “Zelf heb ik nooit in de winkel gestaan, zelfs geen paar veters heb ik verkocht. Het was het terrein van mijn vrouw Lucette en later van mijn dochters. Met kleinzoon Gerben en kleindochter Jana is nu ook de derde generatie in de winkel aan de slag.”

Waarom begint een schoenmaker een winkel in sportartikelen?

Vroeger waren er veel schoenmakers in Lauwe, maar de tijden veranderden. Mensen begonnen meer en meer merken te kopen en lieten steeds minder hun schoenen herstellen. Daarom begonnen Lucette en ik in de Menenstraat een winkel in lederwaren. We verkochten er portefeuilles, boekentassen, handtassen, blink en later ook pantoffels. Uiteindelijk besliste ik om een winkel met sportschoenen te openen in de Larstraat.”

We proberen met Sport Lauwers niet te concurreren met een gigant als Decathlon

Hoe slaagt Sport Lauwers erin om zich staande te houden onder het geweld van de grote sportwinkelketens?

“We hebben altijd geluk gehad dat de mensen naar de winkel kwamen en dat ze nog altijd blijven komen. Ik heb veel sportzaken weten verdwijnen in de regio. Zelf zijn we altijd geëvolueerd en spelen we in op nieuwe trends. We proberen niet te concurreren met een gigant als Decathlon. Wel proberen we met een persoonlijke service, deskundig advies en klantvriendelijkheid het verschil te maken. We willen dat de mensen tevreden zijn als ze onze sportschoenen dragen. Zo kan de klant zijn loopschoenen testen op een loopband. Een podoloog helpt bij de keuze van het juiste paar sportschoenen. Ook het besnaren en aanpassen van tennisrackets is een van onze services.”

Sport Lauwers is een echte familiezaak?

“Dochter Katrien kwam als eerste in de zaak werken. Katelijn studeerde voor onderwijzeres maar na een jaar lesgeven was ze het beu. Bovendien hadden we haar nodig in de zaak. Op mijn 60ste stopte ik ermee en namen mijn dochters de zaak over. En nu staan er dus ook twee kleinkinderen in de winkel.”

Joris Lauwers.
Joris Lauwers.© WO

Joris Lauwers is geboren op 18 juni 1934. In 1946 verhuisde hij met zijn ouders van Emelgem naar Lauwe. In 1961 huwde hij met Lucette Balcaen. Ze zijn de ouders van Katrien (56) en Katelijn (54) en hebben vier kleinkinderen. In de vakschool van Izegem werd Joris schoenmaker. Zijn vader, die schoenmaker in bijberoep was, leerde hem de kneepjes van het vak. In 1955 begon Joris op 21-jarige leeftijd een eigen schoenmakerszaak. In 1962 startte het koppel een winkel in lederwaren. In 1965 verhuisde het gezin naar de toenmalige Moeskroenstraat, nu de Larstraat. Ze begonnen er een kleine sportwinkel die door de jaren heen uitgroeide tot de huidige moderne sportwinkel. 26 jaar lang was Joris voorzitter van Vaste Vuist en gedurende 22 jaar was hij Bloso-gangmaker voor Lauwe. Joris is lid van Okra en houdt van wandelen en fietsen langs de Leie. Ook geniet hij van een streekbiertje op een Lauws terrasje.

Ga je nog dikwijls naar de winkel?

Ik ben er nog elke dag te vinden. In het magazijn doe ik allerlei klusjes zoals het opruimen van karton en verpakkingen. Samen met Lucette doe ik ook boodschappen voor de zaak.”

Hoe is de relatie met je kleinkinderen?

“Toen er kleinkinderen kwamen, bleef Lucette vanaf 1990 thuis om voor hen te zorgen terwijl onze beide dochters in de zaak stonden. We hebben echt geluk met onze vier kleinkinderen. Ik heb een heel goede band met hen en ze komen graag op bezoek. Nog elke woensdag komen ze bij ons thuis eten, samen met hun partners en met onze dochters en schoonzonen. Lucette kookt graag. Wat de pot schaft, is telkens weer een verrassing. Als ik op woensdag in de winkel kom, dan is iedereen nieuwsgierig naar het menu van de dag.”

Je bent altijd erg begaan geweest met het sportieve reilen en zeilen in Lauwe?

“Ik heb me altijd vrijwillig ingezet voor Vaste Vuist. Ook voor Bloso was dat het geval. In 1961 werd ik aangeduid als Bloso-gangmaker voor Lauwe en later ook Menen. 22 jaar lang was ik gangmaker en zo leerde ik veel mensen kennen uit heel West-Vlaanderen. Mijn vrouw heeft nu en dan geprotesteerd, maar uiteindelijk was dat wel een enorme publiciteit voor mijn sportwinkel. Toen de sportdienst werd opgericht, was ik ook jaren voorzitter. Heel even heb ik overwogen om in de politiek te gaan, maar Lucette stelde haar veto. Terecht, denk ik.”

Foto's Wilfried Ossieur
Foto’s Wilfried Ossieur

Je hebt Vaste Vuist doorheen de jaren zien groeien. Heb je een verklaring voor het grote succes van de Lauwse sportclub?

“Doorheen de jaren kon Vaste Vuist Lauwe altijd rekenen op veel vrijwilligers, die zich met hart en ziel inzetten voor de club. Voorzitter Dries Defossez, die beroepshalve onderwijzer is, zegt wel eens: ‘lesgeven is mijn hobby, Vast Vuist is mijn werk.’ De club kan rekenen op meer dan honderd vrijwilligers die goed overeenkomen. Misschien zijn andere clubs wel eens jaloers op ons succes. Ook daar doen gedreven mensen hun uiterste best, maar daar lukt het soms niet. Terwijl wij altijd veel geluk kenden met alles wat we ondernamen.”

Heel even heb ik ook overwogen om in de politiek te gaan, maar mijn vrouw Lucette stelde haar veto

Veel mensen kennen Vaste Vuist enkel als turnclub?

“Vaste Vuist is veel meer dan een turnclub. Er is de succesvolle dansafdeling Arte met 600 leden, er is gym en minivoetbal voor mensen met een beperking, er is een basket-, badminton- en minivoetbalschool, je kan gaan fietsen en wandelen met Vaste Vuist… Elk jaar komt er wel een nieuwe discipline bij, die je bij de club kan beoefenen. Dankzij de nieuwe sportzaal met gymzaal en danszaal mag de club de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. Ook de topsportschool in samenwerking met basisschool De Wonderwijzer is een schot in de roos en zorgde voor toptalenten als Cindy Vandenhole, Ward Claeys en Mattis Bouchet.”

Welke rol speelt de Leie in je leven?

“We gaan graag fietsen op het jaagpad langs de Leie: rustig fietsen langs het water op vlakke wegen zonder auto’s. Afhankelijk van de windrichting kiezen we ervoor om richting Wervik of richting Harelbeke te rijden. Tijdens de heenrit hebben we liefst wind op kop. Nadat we ‘getankt’ hebben in Harelbeke of Wervik, kunnen we dan terugkeren met de wind in de rug. Hoewel, met die elektrische fietsen steekt dat nu niet zo nauw meer. Tot vorig jaar fietsten we ook regelmatig mee met Okra, maar dat doen we nu niet meer. Onze reflexen zijn wat minder geworden en daarom fietsen we liever niet meer in groep. Ook wandelen we wel eens te voet langs het water tot aan het Leienhof, bij Carl Donckels. Na een Omer of twee keren we dan terug naar huis.”

Wat maakt Lauwe zo speciaal?

“Mensen komen graag naar Lauwe, iedereen wil hier zijn. Een klant uit Gent vertelde me ooit waarom hij graag naar Lauwe komt: ‘Op een halfuurtje sta ik hier, ik kan hier gemakkelijk en gratis parkeren, en nadat ik mijn inkopen gedaan heb, kan ik rustig iets drinken op een terrasje.’Zodra het mooi weer is, zitten de terrasjes van Lauwe gezellig vol. Dat vind je elders niet.”