John Vermeersch is nieuwe spreekbuis van de Confrérie van de Leute: “Carnaval is nog echt van ons”

Carlos De Deyne (rechts) gaf na twintig jaar de fakkel door als voorzitter van de Confrérie. © WK
Wim Kerkhof
Wim Kerkhof Medewerker KW

Op de Zwijntjeszitting gaf Carlos De Deyne (63) na 20 jaar de fakkel door als voorzitter van de Confrérie van de Leute. Zijn opvolger is de 47-jarige John Vermeersch. “John is iemand die vernieuwing kan brengen in het carnaval”, zegt Carlos.

Carlos De Deyne zat de Confrérie voor sinds 1999. “Ik ben er destijds ingerold via de twirlingclub Blue Girls. Mijn oudste dochter zat daarbij, en de meisjes traden altijd op tijdens het Prinsenbal”, vertelt hij. Net als John heeft Carlos nooit echt deel uitgemaakt van een carnavalsgroepering. “Ik behoorde tot een groepje alleenlopers met carnaval. Maar ik kende die mannen van de Confrérie wel: hun lokaal bevond zich rechtover mijn zaak.”

John Vermeersch is, net zoals Carlos, een ‘aangespoelde’ Blankenbergenaar. “Ik heb hier 14 jaar lang, samen met mijn moeder, de Poseidon uitgebaat. Carnaval was niet zo mijn ding, maar op een dag kwam ondervoorzitter Dany Claerhout bij ons langs en vroeg of ik geen zin had om bij de Confrérie te gaan. Ze zochten nieuwe gezichten voor de vereniging”, vertelt John. Tien jaar geleden werd hij dan penningmeester.

“Ik vond John eerst eigenlijk maar een janette“, plaagt Carlos. “Maar uiteindelijk bleek hij toch niet zo braaf als hij eruitziet, en nu ben ik ervan overtuigd dat hij als nieuwe voorzitter de juiste man op de juiste plaats is. Hij ligt goed in de groep, is geliefd bij de handelaars en kan het ook goed vinden met de prinsen: liefst vijf keer was hij al adjudant. Zelf vond ik het ook belangrijk dat mijn opvolger een stuk jonger zou zijn, en John lijkt me iemand die vernieuwing kan brengen. Ik had hem zelf al een paar keer als kandidaat naar voor geschoven.

Open communicatie

“Carlos was als voorzitter streng maar rechtvaardig. Altijd rechtdoorzee”, merkt John op. “Ik heb een heel andere persoonlijkheid, en ga dus als voorzitter wellicht ook andere accenten leggen. Maar ik neem wel een voorbeeld aan Carlos: hij is een icoon voor het Blankenbergse carnaval. Als voorzitter was hij ook altijd heel consequent, in alles wat hij deed”, weet John.

“Toegegeven: ik ben soms weinig subtiel. Een beetje zoals een olifant in een porseleinwinkel”, knipoogt Carlos. “Ik was ook niet bang om onpopulaire beslissingen te nemen en daardoor dikwijls als schietschijf te fungeren. Als voorzitter probeer je zoveel mogelijk sinterklaas te spelen, maar je moet af en toe ook eens durven een beetje dwars te liggen. Het nieuwe stadsbestuur nam al eenzijdige beslissingen rond carnaval, terwijl wij veel belang hechten aan een open communicatie.”

Ik hoop dat er dit jaar nog eens een echte prinsenverkiezing komt

John beaamt. “De communicatie met het nieuwe stadsbestuur kon inderdaad beter. Voor volgend jaar is er nu een werkgroep beloofd. Maar Carlos dacht dus wel altijd in functie van carnaval. Toen hij bijvoorbeeld besliste om de prinsen hun stemrecht te ontnemen, werd hem dat niet in dank afgenomen. Zelfs nu nog ligt dat bij sommige mensen gevoelig. Maar ik vond dat een terechte beslissing: een prins moet neutraal zijn. En zijn inspanningen werpen nu ook vruchten af. Carlos heeft het carnaval uit zijn dip gehaald”, zegt John overtuigd.

“Op een gegeven moment was er zelfs geen kinderstoet meer in Blankenberge. Ik heb er alles aan gedaan om de gloriejaren terug te brengen”, knikt Carlos. “En néén, carnaval gaat er niet op achteruit. Er is gewoon veel meer vertier bijgekomen. Vroeger werd er daarom ook veel meer uitgekeken naar carnaval: er was nog geen sprake van wintertoerisme en de mensen gingen nog geen twee keer per jaar op reis. Met carnaval viel er eindelijk nog eens iets te beleven in de stad.”

John pikt in: “Vooral jongeren hebben nu enorm veel afleiding. Daarom blijven we de oude garde ook nodig hebben in de Confrérie. Die échte carnavalisten, die tenminste nog weten waar het met carnaval allemaal om draait. En onze grote sterkte vandaag in Blankenberge, is dat het carnaval hier nog echt van ons is. We hoeven niet per se de grootste te zijn, zolang we maar onze eigenheid kunnen bewaren. Verder hoop ik dat er dit jaar nog eens een echte prinsenverkiezing komt: al twee jaar op rij was er maar één kandidaat”, besluit John.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier