Frances Lefebure wil met haar VTM-programma ‘Make Belgium Great Again’ de wachtlijsten voor pleegopvang korter maken. Anja Nutten (48) en Johan Bentein (56) uit de Beselarestraat in Zonnebeke werden drie jaar geleden de pleegouders van de nu achtjarige tweeling Alexis en Giani. “We hebben er een heel goed gevoel bij”, klinkt het.
Uit cijfers van Pleegzorg Vlaanderen blijkt dat er meer dan 5.000 pleegezinnen zijn in Vlaanderen die niet minder dan 5.344 kinderen voor zowel korte als langere termijn opvangen. Toch blijkt dat lang niet voldoende. In het programma ‘Make Begium Great Again’ op VTM bleek dat in Vlaanderen alleen al 980 pleegkinderen of -jongeren op een wachtlijst staan. Johan en Anja werden drie jaar geleden pleegouders. “Waarom? We hebben gewoon ons gevoel gevolgd en we hadden toch plaats in ons huis“, zeggen ze spontaan. “We hadden wel wat ervaring met opvang, omdat we enkele jaren geleden een tijdje een achttienjarige jongen opgevangen en geholpen hebben om zijn weg te vinden in het leven.” Johan en Anja hebben zelf drie volwassen kinderen, waarvan sommigen al het huis uit zijn. “Toen we dachten aan een pleeggezin, hebben we dat uiteraard met hen besproken en ook zij stonden positief tegenover het idee. We hebben contact opgenomen met Pleegzorg en een ganse procedure doorlopen en vorming gekregen. We hebben er werkelijk veel steun aan gehad.”
Geen adoptie
Johan wijst erop dat er een duidelijk onderscheid moet gemaakt worden tussen pleegouders en adoptieouders. “Bij adoptie wordt het kind juridisch een eigen kind en krijgt het ook de naam van de adoptieouders. Bij pleegouders is het in principe tijdelijk, al kan je kiezen voor een kortere of langere tijd. Bij adoptie sta je alleen in voor de opvoeding, als pleegouder krijg je voorbereiding en ondersteuning.”
Anja en Johan kozen voor langdurige opvang. “We hadden ook gevraagd naar jongens, omdat het hier praktisch allemaal jongens zijn en dachten dat het beter zou klikken”, vertelt Anja. “Het feit dat het een vijfjarige tweeling was, schrok ons niet af. Alexis en Giani zaten sinds hun tien maanden in een instelling. Het zijn Belgische kinderen. Sommige pleegouders denken meestal aan buitenlandse kinderen, maar er zijn ook heel veel Vlaamse kinderen die opvang nodig hebben. De vader van Alexis en Giani was kort voor hun geboorte overleden, maar de moeder – die intussen ook overleden is – was er wel nog. We hadden toen ook contact met haar. Eerst hebben we het geleidelijk aan gedaan en kwamen de jongens alleen voor het weekend bij ons, maar al vlug werd het bij ons hun thuis. Je voelde dat ze de geborgenheid van een gezin misten. Hun gevoelens konden ze niet uiten en ze reageerden erg individueel. Hoe die mensen van de instelling ook hun best doen, een gezinssituatie kunnen ze nooit creëren. Zowel voor de kinderen als voor ons was het een aanpassing. Maar ze zijn volwaardige gezinsleden geworden.”
Voldoening
Beide jongens lopen school in de Vrije Basisschool De Wijzer en geven zelf aan bij Anja en Johan te willen blijven. “Hoe jong ze ook waren, ze hebben hun bagage mee en we zijn blij dat het heel goed klikt. Bij sommige pleegouders loopt het wel eens mis, maar dan zorgt Pleegzorg voor een oplossing. Er worden regelmatig samenkomsten en uitstappen georganiseerd waarbij je ervaringen kan uitwisselen met andere pleegouders.”
Het pleegouder zijn, maakt Anja en Johan duidelijk gelukkig. “Het geeft ons enorm veel voldoening. We zien die kinderen heel graag en willen dat ze het goed stellen. Hopelijk beseffen ze dat later ook, maar dat zien we dan wel. We zouden het alvast iedereen aanraden. Je moet vooral durven die eerste stap te zetten. De emotionele en innerlijke voldoening is enorm groot”, besluit Anja. (NVZ)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier