Jeroen Dejonckheere had vroeger maar een droom: tekenen bij de grootste animatiestudio’s. Dat is ook gelukt. Hij kon aan de slag bij Disney in Parijs en bleef daar plakken om er nu bij Xilam, de grootste Parijse filmstudio te werken. In zijn vrije tijd is hij ook nog actief als dragqueen in het bruisende nachtleven van de Franse hoofdstad.
Jeroen Dejonckheere (52) is de zoon van Bertrand Dejonckheere en voormalig Batjeskoningin Monique Vantomme, die twee jaar geleden overleed. Hij startte het secundair onderwijs in de VMS, maar dat bleek niets voor hem. Vanaf het vierde middelbaar trok hij naar Gent, waar hij zich in de Rodelijvekensstraat creatief kon uitleven. Daarna schreef hij zich in bij het KASK Gent waar hij een animatieopleiding volgde. “Van jongs af aan ben ik al creatief bezig”, begint Jeroen vanuit Parijs te vertellen. “Met bijzondere aandacht voor animatie omdat het alle disciplines heeft waarin ik mijn talenten kon laten uitblinken, van tekenen tot acteren, muziek, humor, cinematografisch vertellen tot figuren ontwerpen en in groepsverband werken. Ik ben van thuis uit altijd gemotiveerd geweest door mijn ouders om mijn talenten te ontwikkelen, als kind zat ik altijd wel ergens in een hoekje rustig te tekenen en knutselen.”
Passie voor Disney
Naast de passie voor animeren was er ook een grote fascinatie voor alles wat met Disney te maken had. “Die passie voor Disney komt vooral door het feit dat mijn grootmoeder ook heel creatief was, zo maakte ze prachtige stoffen poppen. Bovendien liet ze mij als kind Disney 8 mm-filmpjes zien. Ze had ook een fotowinkel in Oekene waar ze View-Master 3D-schijfjes verkocht, vooral die van Disney waren een groot succes bij mij”, lacht Jeroen. “Hoe zich dat uitte? Mijn ma vertelde mij altijd dat ik soms maanden aan een stuk passioneel Disney-figuren leerde tekenen, ook al was ik nog maar drie jaar. Dat ik als 12-jarige met een tekenwedstrijd twee jaar na elkaar een reis voor de hele familie naar Disneyworld in Florida won, zal ook wel een rol spelen. Disney is sinds die reizen een ware roeping geworden en dat is altijd zo gebleven. Ik ben nu nog steeds een wandelende encyclopedie als het over de historiek van Disney gaat.”
“Ik sta bekend als de hardwerkende Vlaming. Fransen babbelen er liever over”
“Na mijn studies vond ik meteen werk bij de gereputeerde Studio 352 in Luxemburg, waar we animatieseries maakten voor tv. Ik kreeg er al heel snel de verantwoordelijkheid over een grote groep, waardoor ik op den duur vooral bezig was met organisatorische dingen en te weinig met het creatieve. Na een bezoek aan de Dreamworks Studio van Steven Spielberg in Los Angeles wist ik dat mijn heil elders lag. Ik solliciteerde bij Disney studios in Parijs en kon er aan de slag. Mee tekenen aan de films van Disney was voor mij als fan een droom die in vervulling ging. Ik mocht meewerken aan films zoals Hercules, Tarzan en Jungle Book 2”, horen we van Jeroen. “Ik heb elf jaar bij Disney gewerkt, maar de gebeurtenissen van 9/11 hebben ervoor gezorgd dat er veel veranderde. Vanuit Amerika hebben ze heel wat studio’s opgedoekt, waaronder die in Parijs waar we toch met meer dan 120 man aan de slag waren. Ik ben toen in Parijs gebleven en kon onmiddellijk in andere Franse studio’s terecht. Momenteel werk ik al meer dan zes jaar bij Xilam. Dat is de grootste Parijse animatiestudio die ondertussen al meer dan vijf satellietstudio’s heeft en enkele wereldbekende series uitzendt. Ik sta er bekend als de hardwerkende Vlaming. Ik kan perfect mijn werk inschatten en zorg ervoor dat ik elke dag tijdig klaar ben. Bij Fransen is dat helemaal anders, zij babbelen er liever over.”
haat-liefde
“Ik doe dit nu al dertig jaar en ben blij dat ik hier mijn beroep van heb kunnen maken. Ik hoop de komende jaren in de animatiesector te kunnen blijven werken, al weet je nooit wat er komt”, aldus Jeroen. Het leven in Parijs is in niets te vergelijken met dat in de Rodenbachstad. “Ik heb een haat-liefdeverhouding met deze stad. Ik kan echt genieten van de pracht en praal van de stad en het immense cultureel aanbod, maar de stad wordt langzaamaan veel te duur en veel te druk. En de meestal arrogante Parijzenaars kunnen mij behoorlijk irriteren door hun gebrek aan respect voor de medemens en hun neiging om alles beter te weten”, stelt Jeroen. “Daarnaast heb je natuurlijk de mengelmoes van culturen, de historische schoonheid en het bruisend nachtleven die veel goed maken.”
Jeroen keert nog maandelijks terug naar Roeselare. “Om mijn zus en pa te bezoeken. Het is heel pijnlijk omdat hij nu, na twee jaar rouwen over de dood van ons lieve moeke, nog altijd weinig zin heeft om de draad op te pakken. Daar er in Roeselare geen nachtleven meer is, ben ik ook het contact met veel vroegere feestvrienden een beetje verloren.”
catacombes
Dat maakt hij ruimschoots goed door het nachtleven in de lichtstad meer dan eens te frequenteren. “Ik heb hier in Parijs jaren aan een stuk als dragqueen gewerkt in het weekend. Ik was het beu om gastheer te zijn op feesten waar de muziek te commercieel werd om me nog te boeien. Daarom ben ik zelf begonnen als deejay en nu heb ik twee plaatsen waar ik vast draai en soms meer dan vijf uur aan een stuk mix en draai wat ik echt goed vind. Ik hoop binnenkort eens in België te kunnen draaien. Ik probeer vooral de groovy sfeer van de vroegere Catacombes in Roeselare opnieuw op te roepen en blijkbaar valt dat wel in de smaak bij de feestvierders.”
“Het leuke aan het verkleden in dragqueen is dat ik met make-up en een aparte styling, zaken waar ik vaak mee bezig ben, een apart alter ego kan creëren dat alles durft te doen en zeggen. Mijn dragnaam is ‘Sylvia Slut’ en staat bekend voor creatieve sexy looks en tekenfilmachtige personaliteit. Het is voor mij veel meer dan verkleden als vrouw, het is een levendige kunstvorm. Ik kan uren bezig zijn met het maken van outfits of het mooi maquilleren. Het is fijn om de show te kunnen stelen op toffe feestjes en er ook nog eens voor betaald te worden.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier