Jenny Rousseau sluit café Stadium in Gullegem: “Ik was streng, maar wel begripvol”
Op 16 maart wordt een stevige bladzijde Gullegemse geschiedenis omgedraaid. Die dag, op haar 75ste verjaardag, sluit waardin Jenny Rousseau aan de Koningin Fabiolastraat 111 namelijk voorgoed haar café Het Stadium. Het Gullegemse icoon stond er 55 jaar achter de tapkraan.
“Het gaat als vanzelf als je er op tijd mee begint”, merkt Jenny Rousseau op als we haar feliciteren met haar opmerkelijke prestatie. En, toegegeven, ze is best wel vroeg begonnen. “Ik ben vanaf mijn 15 jaar in de feestzaal van mijn tante gaan helpen bij de vele trouwfeesten die er plaatsvonden. Het leek toen echter haast onmogelijk dat ik hierop een hele horecacarrière zou bouwen”, legt ze uit. “Ik zag op tegen het lange wakker blijven. Dat heb ik trouwens nog altijd.”
Uitbreiding pand
Toen kwam Gullegemnaar Willy Cottyn echter in haar leven. Zijn ouders waren eigenaars van café Het Stadium op een boogscheut van de terreinen van FC Gullegem. Op 16 maart 1964, op haar twintigste verjaardag, mocht Jenny de bazin en het gezicht van hun zaak worden. Samen met haar – toen nog toekomstige – schoonmoeder Julia Olivier deelde ze nog twee jaar het werk achter de toog. In 1966 trouwde ze met Willy Cottyn en daarna baatte het koppel aanvankelijk samen het café uit. Na enkele jaren werd het pand uitgebreid en opende Willy Cottyn naast het café een frituur en tabakswinkeltje. Daaruit groeide restaurant Het Stadium, dat later door dochter Isabelle en haar man Philippe Lecoutere tot Het Stampkot werd uitgebouwd, door hun zoon Olivier een tijdje werd gerund als Olivier en binnenkort nog eens een nieuw leven krijgt als modezaak Vestiti Flo (met dochter Flo en moeder Isabelle aan het roer).
Snel recupereren
“Isabelle heeft mijn voorbeeld gevolgd en heeft ook een horecacarrière uitgebouwd”, legt Jenny Rousseau uit. “Haar vijf jaar jongere zus Nathalie heeft gekozen voor een job als kinderverzorgster, is getrouwd met een machinist en heeft ondertussen een zoon die in zijn vaders voetsporen is getreden.”
Moeder Jenny is haar café trouw gebleven, al moest ze dit na de vroege dood van haar echtgenoot sinds 1997 alleen runnen. “Ik heb aan het bestaan van cafébazin heel gauw leren wennen en had meteen door dat het er vooral op aan komt vriendelijk te zijn en blijven, ook als het je allemaal eens te veel is. Dat is me altijd wonderwel gelukt. Net als dat lange opblijven. Gelukkig recupereer ik zeer snel.”
Jenny Rousseau maakte van haar café het bekendste en één van de drukst beklante van Gullegem. “Het was vooral een voetbalcafé, maar hier vonden verenigingen van allerlei slag een thuis en waren mensen van alle gezindten welkom”, blikt de uitbaatster terug. “De meest verenigingen zijn inmiddels verdwenen. Alleen de vroegere carnavalsgroep De Zabberaars is tot vandaag blijven komen en is hier nog steeds kind aan huis, net zoals de Berniezekaarters. Die laatsten zijn volgens Jenny Rousseau op een opmerkelijke manier aan hun naam gekomen. “Sommige klanten hadden er niet beter op gevonden dan mij met ‘Bernieze’ aan te spreken om mij te jennen. Ik haat die naam: dat weten ze. Toen ze hun kaartersclub boven de doopvont hielden, kreeg die de naam Berniezekaarters. Op de duur is dit meer een eretitel dan een scheldnaam geworden.”
Nooit politie
Het stemt Jenny ook dolgelukkig dat haar klanten na al die jaren van generatie op generatie zijn blijven komen. “Het moet toch wel zijn dat het hier goed is”, stelt ze vast. “Ik was bij momenten een strenge cafébazin, maar ook iemand die zeer begripvol kon zijn. Blijkbaar kan ik goed met mensen omgaan en ben ik er altijd in geslaagd om de sfeer erin te houden. In al die jaren heb ik hier nooit de politie over de vloer gehad. Ik heb hier nooit ruzies gekend en kan alleen maar vaststellen dat ik een zeer goede klandizie heb gehad.”
Dat dit voor een groot stuk ook aan haar zelf zal gelegen hebben, geeft ze uit bescheidenheid niet graag toe. “Hoewel. Ik kan wel goed luisteren en was bij momenten een dankbare biechtvader”, bekent ze.
Gezondheid
Dat ze er nu een streep onder trekt, zal volgens Jenny Rousseau wel wennen worden. “Toch is het echt wel het moment om te stoppen“, klinkt het nuchter. “Ik ben al een tijd aan het uitbollen en heb recent nog een akkefietje gehad met mijn gezondheid. Bovendien menen mijn dochters en mijn kleinkinderen dat ik echt niet tot mijn tachtigste bij het zoveelste feestje tot in de late uurtjes achter de tap moeten blijven staan en mijzelf dan ‘s anderendaags weer oppeppen om mijn café te poetsen. Er zijn leukere dingen in het leven.”
Dat ze haar klanten zal missen, dat is zeker. “Maar het zal ook voor hen wennen worden, ook al deed ik het de jongste jaren al wat rustiger aan. Ik reken er echter op dat ik de trouwsten onder hen nog wel genoeg zal tegenkomen”, besluit ze.
Bio
Jenny Rousseau ziet op 16 maart 1944 het levenslicht in een warm gezin met vier dochters in Sint-Eloois-Winkel. Op haar vijftiende gaat ze uit werken als dienster in zaal Den Boerenbond bij haar tante in Sint-Eloois-Winkel. Daar leert ze haar latere echtgenoot Willy Cottyn uit Gullegem kennen. Op haar twintigste verjaardag in 1964 start ze als waardin in de zaak van Willy’s ouders, café Het Stadium in de Koningin Fabiolastraat 111. In 1966 trouwt ze met Willy. Samen krijgen ze twee dochters: Isabelle en Nathalie. Terwijl Jenny zich over het café bekommert, start Willy naast de deur een frituur en tabakswinkeltje dat uitgroeit tot restaurant. In 1997 overlijdt Willy aan kanker. Sindsdien rooit Jenny het in haar eentje. De frituur/tabakswinkel wordt na Willy’s dood werd door dochter Isabelle omgevormd tot het – inmiddels verdwenen restaurant Het Stampkot. Dat blijft nog enkele jaren verder bestaan als restaurant Oliver, geleid door kleinzoon Olivier. De zaak krijgt binnenkort nog eens een nieuw leven als kledingwinkel Vestiti Flo, geleid door zus Florence en haar moeder Isabelle. Het Stadium wordt afgebroken en vervangen door appartementen.
(AV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier