Jelle Vandemaele uit Roeselare verdween vijf jaar geleden op mysterieuze wijze, hoop blijft

Op de witte mars voor Jelle, bijna vijf jaar geleden op de dag van zijn verjaardag, waren er honderden sympathisanten. Vooraan zien we onder andere de ouders van Jelle met papa Dirk en mama Hilde. (foto SB) © STEFAAN BEEL
Wouter Vander Stricht

Vrijdag 10 april is het net vijf jaar geleden dat Jelle Vandemaele verdween. De ouders en zus van Jelle zetten alles in het werk om hem terug te vinden, maar na vijf jaar is er nog steeds geen spoor. Het gemis is er voor hen nog dagelijks. Daarom wilden ze vrijdag aan Jelles appartement in de Delaerestraat een herdenking houden. Maar ook hier gooit de coronacrisis roet in het eten.

Nog eens de feiten op een rij. In de nacht van donderdag 9 op vrijdag 10 april 2015 verdwijnt Jelle Vandemaele. De jongeman met een licht mentale handicap werkt in Eethuis Pieter in Roeselare en woont vlakbij in de Delaerestraat. Zijn ouders Dirk Vandemaele en Hilde Bardyn waren die avond wat gaan eten in Eethuis Pieter en trokken rond middernacht nog mee naar zijn appartement en namen afscheid.

De dag erop ontvangen zijn ouders die in Torhout wonen, maar die in Roeselare de externe personeelsdienst Auxilios runnen een telefoontje van Eethuis Pieter dat hij niet is komen opdagen. Niet Jelles gewoonte, dus trokken de ouders meteen naar het appartement van Jelle. Zijn kleren hingen er nog op de stoel, zijn pyjama was verdwenen. Ook zijn portefeuille en sleutels waren weg, maar zijn bril lag er nog. Zonder bril zag Jelle nauwelijks iets, wat meteen al verontrusting wekte. Jelle was verdwenen en is dat vijf jaar later nog. Zonder ook maar één spoor.

Aanvankelijk wordt er met man en macht gezocht naar Jelle. Op 22 april 2015 de dag waarop Jelle 28 zou worden, straks zou hij dus 33 zijn wordt een stille mars gehouden doorheen het centrum van Roeselare.

Duizend mensen stappen mee. Aan zijn flat in de Delaerestraat worden honderden witte ballonnen de lucht in gelaten.

Op zondag 3 mei 2015 wordt een eerste grote zoekactie gehouden langs het kanaal Roeselare- Ooigem. Het levert niks op. Op vrijdag 15 mei kammen zowat 250 mensen diverse plaatsen in Roeselare uit. Zaterdag 6 juni wordt opnieuw gezocht, opnieuw zonder resultaat. Op vrijdag 26 juli lanceert men de website www.doorzettenvoorjelle.be. Daar wordt alle info over Jelle en de zoekacties gebundeld. Een maand later wordt ook de vzw Doorzetten voor Jelle opgericht. Met de bedoeling Jelle terug te vinden, maar ook om Child Focus te steunen.

In augustus steekt in de media het verhaal de kop op dat Jelle zelf in een afvalcontainer zou gestapt zijn en zich zo naar de verbrandingsoven liet brengen. De familie reageert furieus op de berichtgeving. Ondertussen is Jelle dus vijf jaar vermist en blijven zijn ouders en zus achter met heel wat vragen.

Hoe voelt het gemis na vijf jaar nu aan? In welke zaken uit zich dat het meest?

“Het gemis is nog altijd even groot als in het begin. Jelle is dagelijks in onze gedachten. Heel veel dingen doen ons aan hem herinneren. Dat kan van alles zijn. Iets dat thuis gebeurt, een lied op de radio, een woordspeling,… Natuurlijk voelt het nog harder aan wanneer bepaalde dagen eraan komen. April is voor ons sowieso een heel harde maand gezien Jelle op 10 april verdwenen is en op 22 april verjaart.”

Hebben jullie dat als gezin op een of andere manier een plaatsje kunnen geven?

“Ik weet eigenlijk niet goed wat dat betekent ‘een plaats geven’ als het over zoiets gaat. Als dat is dat we ons bij de situatie zouden neergelegd hebben, dan kunnen we dat niet. Zolang er geen sluitende uitleg is voor zijn verdwijning, zullen we dat ook nooit kunnen. Uiteraard gaat het leven verder en automatisch schuift Jelle daar ergens in. Jelle is steeds bij ons in een tweede realiteit, een tweede stem, die af en toe de hoofdrol speelt en de eerste voorbij steekt. Wanneer dat dan gebeurt, doet dit nog altijd even veel pijn.”

Jelle Vandemaele.
Jelle Vandemaele.© STEFAAN BEEL

Wordt er nu nog gezocht naar Jelle?

“Er wordt niet meer actief gezocht door de politie. Alles wat gebeurt, wordt wel nog steeds grondig onderzocht. Zo kregen we onlangs een heel raar telefoontje over Jelle. We hebben dat gerapporteerd en men heeft de beller opgezocht en ondervraagd. Het bleek een groepje jongeren te zijn die zich verveelden en een affiche van Jelle hadden zien hangen. Ze belden dus voor de grap, maar voor ons is dat dan weer een heel moeilijk moment.”

Hebben jullie na die eerste maanden nog tips ontvangen? Werden jullie verder op de hoogte gehouden van de zoektocht?

“Wij zijn altijd heel nauw betrokken geweest bij de zoektocht naar Jelle. Het parket, de politie en de cel vermiste personen hebben altijd heel veel inspanningen gedaan en ons veel feedback gegeven. Alain Remue zei ons bij een eerste contact ‘wij zullen voor jullie nooit genoeg doen zolang de zaak niet opgelost is’. Dit klopt natuurlijk wel want als ouder zie je altijd nog meer dingen die je wil laten onderzoeken. Achteraf gezien moeten we wel zeggen dat ze al het mogelijke gedaan hebben en nog altijd doen.”

Er volgden zoektochten en stille marsen na zijn verdwijning: voel je nog altijd de steun van de mensen?

“Ja zeker. Uiteraard is het niet mogelijk om die acties op hetzelfde tempo vol te houden. Wij moesten zelf een versnelling lager gaan anders zouden wij eronder door gegaan zijn. Na een jaar heel intensief zoeken en organiseren hebben we de vzw Doorzetten voor Jelle gevraagd om nog enkel zaken te organiseren om Jelle telkens weer in de herinnering te brengen. We krijgen nog regelmatig van heel veel mensen steunbetuigingen en niet in het minst van alle familie, vrienden en kennissen die in de vzw betrokken zijn.”

“Onlangs kregen we nog een raar telefoontje. Het bleek om jongeren te gaan die zich verveelden”

Jullie zetten je met ‘Doorzetten voor Jelle’ ook voor andere zaken in.

“Jelle zette zich regelmatig in voor goede doelen. Dit willen we zeker in ere houden. Child Focus, blinde geleide honden, de MS-liga, noem maar op. Iedere keer was hij van de partij om mee te werken aan een actie. Daarnaast willen we mensen die in dezelfde situatie terecht komen ook ondersteunen.”

Jullie wilden aan het appartement van Jelle op vrijdag, exact vijf jaar na de verdwijning van Jelle, met woord en muziek hem herdenken?

“We hadden met het bestuur van de vzw inderdaad plannen hiervoor. We zouden verzamelen op de markt en dan samen naar de Delaerestraat die zou worden afgesloten wandelen. Daar zouden verschillende mensen en ook al de mensen die wilden aansluiten het woord kunnen nemen. De goedkeuring werd al gegeven door het stadsbestuur om dit herdenkingsmoment te laten doorgaan. Maar helaas kan dit nu niet…”

De coronacrisis gooit nu roet in het eten. Jullie doen nu een oproep om op Facebook iets te posten?

“We zouden graag iedereen op 10 april willen uitnodigen om iets op de Facebookpagina ‘Doorzetten voor Jelle’ te plaatsen. Een herinnering, een mooie tekst, een gedicht, een anekdote, een filmpje, een foto,… kortom alles wat in normale omstandigheden live had kunnen gebracht worden bij de herdenking.”

“Zo hopen we dat we toch heel veel mensen kunnen bereiken om Jelle terug in het daglicht te stellen. Dat zou ons veel steun bieden.”