Geen verjaardag in mineur voor Jeanne (103) en buurman Roland (87) in Huize Proventier, want hun families kwamen veilig meevieren vanachter het venster.
Jeanne Derycke, de oudste inwoonster van Poperinge, werd afgelopen zaterdag 103, haar eerste verjaardag zonder het – dichte – bijzijn van haar familie. “Dat doet pijn”, vertelt dochter Sonia (76). “Door het coronavirus ben ik voor het eerst in mijn leven gescheiden van mama. Ik heb altijd in het huis naast haar gewoond en kwam haar meermaals per dag bezoeken in het woon-zorgcentrum.”
Maar een verjaardag in mineur werd het allerminst. Kleindochter Nathalie Dewachter (50) lanceerde een oproep om zoveel mogelijk kaartjes te sturen. Nathalie is de enige nog actieve kapper in de familie na de man van Jeanne en hun drie dochters. “Oma had deugd van de vele kaartjes. Ze kan ze zelfs nog lezen zonder bril”, zegt Nathalie. “De mensen van Huize Proventier bezorgden haar een mooie dag met een lekkere maaltijd en accordeonmuziek.”
“Onze koningin”
Ook enkele familieleden kwam langs. “We zongen verjaardagsliedjes en zwaaiden richting haar kamer op de eerste verdieping. Ze is een fiere vrouw en fan van royalty. Die dag was ze meer dan ooit onze koningin. Ze zag er stralend uit vanachter het venster.”
“Jeanne is de oermoeder van alle kappers in Poperinge”, zegt Bryan Vanderhaeghe, kapper én schepen van Woonzorgbeleid (Samen). Ook hij kwam haar groeten aan het raam. “Wie ouder is dan 100, mag een afgevaardigde van de stad verwachten. Het zijn moeilijke tijden voor de bewoners van het woon-zorgcentrum, maar we zetten sterk in op animatie en proberen hen op allerlei manieren een mooie dag te bezorgen.”
Jeanne kon vieren met buurman Roland Lefever, die op dezelfde dag 87 werd. Ook in hun jonge jaren waren ze buren. Roland had zelfs één familielid aan zijn zijde: kleindochter Juliette Sesier (20), die verpleegkunde studeert en in het weekend van zijn verjaardag aan de slag was in het woon-zorgcentrum. De rest van de familie kwam opdagen met een spandoek. “Papa heeft 5 kinderen en ziet er elke dag minstens 3”, zegt dochter Doreen (58). “We zijn een heel hechte familie, maar kunnen zijn verjaardag voor het eerst niet samen vieren. We waren zijn feest al aan het voorbereiden nog voor er sprake was van een coronacrisis. Normaal zouden we uit eten gaan, want dat doet hij graag. We zijn het woon-zorgcentrum dankbaar voor hun zorgen. Ik denk dat hij genoten heeft van ons spandoek, gezang en telefonische felicitaties vanachter het venster. We zijn blij dat hij er nog is en hopen zijn volgende verjaardag weer normaal te kunnen vieren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier