Op 19 augustus stond Jean-Pierre Dolfen (69) uit Oostduinkerke als de op een na oudste deelnemer aan de start van de Omloop van de Slagvelden. Twee weken en 2.200 kilometer later is hij veilig aangekomen in Oosteeklo.
Vorige maand vertelde Jean-Pierre nog aan onze krant dat hij vooral hoopte de Ronde te kunnen uitrijden. Twee weken later glundert Jean-Pierre want hij heeft de eindmeet gehaald. Maar het kostte hem bloed, zweet en tranen. 2.200 kilometer leg je niet zomaar af op 69-jarige leeftijd. Valpartijen, lekke banden en extreme hitte zijn maar enkele obstakels die Jean-Pierre moest overwinnen.
“Ik ben vermoeid”, begint Jean-Pierre het gesprek. “Ik zal me zeker niet meer zo forceren, want ik ben volledig uitgeput. Ik ben heel tevreden dat ik het gedaan heb, maar ik zou het nooit opnieuw doen.” Toch zat Jean-Pierre afgelopen weekend, daags na de aankomst in Oosteeklo, alweer op de fiets. Een fietstocht door Noord-Brabant met de familie, “want nu stilzitten, zou ook niet goed zijn”,beseft Jean-Pierre.
Dat Jean-Pierre de Omloop van de Slagvelden zou uitrijden, stond bijna in de sterren geschreven. Familie en vrienden gunden het hem allemaal, ze volgden hem dan ook massaal via Facebook. “De reacties op mijn posts waren enorm motiverend. Ik heb daar veel moed uit gehaald. Maar mijn grootste steun was mijn vrouw, Monique. Zij is twee weken meegegaan met de wagen om mijn spullen overal mee te nemen. Niet iedereen had die luxe”, vertelt Jean-Pierre.
Hard gevallen
Onderweg heeft Jean-Pierre wel wat meegemaakt. “Op de eerste dag kwam er een grote naald in mijn band terecht. Meestal reed ik mee met een grote groep, maar na die tegenslag heb ik een heel stuk alleen moeten rijden. In de laatste rechte lijn richting Parijs geraakte ik bij een stoplicht niet uit mijn klikpedalen, en viel ik op mijn zij”, vertelt hij. Leuk begin van de ronde dus. Maar opgeven staat niet in zijn woordenboek. “Ik ben een paar dagen later in een scherpe bocht hard met mijn lies op mijn stuur gevallen. Toen heb ik toch wel een viertal dagen met hevige pijn rondgereden. Maar ik wilde koste wat het kost de ronde uitrijden. Ik ging door op adrenaline en zat in een goede flow.”
Na meer dan 1.000 kilometer in de benen moesten de moedige deelnemers in de streek van Ballon d’Alsace temperaturen van 35 graden trotseren. “Ik heb nog nooit zo veel water gedronken in mijn leven en heb nog nooit zo veel suikers binnengespeeld. Toen ik aankwam in Luxemburg had ik dat niet eens door. Ik zag de arrivée zelfs niet, ik zat er volledig door”, aldus een uitgeputte Jean-Pierre.
Iedereen hulpvaardig
Over de sfeer in de groep en de organisatie heeft Jean-Pierre alleen maar lovende woorden. “Iedereen ging goed met elkaar om en iedereen hielp elkaar. Toen mijn derailleur (fietsversnelling, red.) kapot was, stapte er meteen iemand van zijn fiets om me te helpen. Ik heb er zeker vrienden aan overgehouden.”
Ik ben echt tevreden dat ik het gedaan heb, maar zoiets geks doe ik nooit meer
De Omloop van de Slagvelden zal Jean-Pierre niet snel vergeten. Maar als hij er een moment moet uitpikken, dan wel de aankomst in Oosteeklo ( Oost-Vlaanderen ), na 2.200 lange kilometers. “De arrivée in Oosteeklo was onbeschrijvelijk”, vertelt de Koksijdenaar. Tien kilometer voor de finish hield het peloton halt om vervolgens door een karavaan van oldtimers naar de eindmeet te worden begeleid. “En daar stond een massa volk ons op te wachten. Overal stonden mensen te roepen en te applaudisseren. We hadden nog maar een smalle doorgang van een half metertje, precies de Tour de France. Dat heb ik nog nooit meegemaakt, echt kiekevel.”
30.000 kilometer
Na een warme ontvangst van zijn vrienden en familie, heeft Jean-Pierre nu eindelijk tijd om het allemaal wat te laten bezinken. “Iedereen weet wel dat je een straffe prestatie hebt geleverd. Maar als je niet vaak op die fiets zit en het niet gewoon bent om lange afstanden te doen, weet je eigenlijk niet wat het inhoudt. Ik ben echt tevreden dat ik het gedaan heb, maar ik doe het nooit meer.”
De fiets eventjes links laten liggen is voor de gedreven wielerfanaat echter geen optie. Doelen zijn er om te verwezenlijken, en zo ook voor Jean-Pierre. “Ik zit nu aan 21.000 km dit jaar, mijn doel is om aan het einde van het jaar aan de kaap van 30.000 kilometer te bereiken. Maar zoiets geks als de Omloop van de Slagvelden, doe ik nooit meer”, besluit Jean-Pierre met een glimlach.
(TV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier