Jasmina pendelt met zoontje Jay tussen thuis en AZ Sint-Jan

Jay is acht maanden oud: een flink jongetje met mollige beentjes, graaiende handjes, een rond buikje en een lach van oor tot oor. Hij eet goed, slaapt goed en huilt maar zelden. Een wolk van een baby zou je denken… Maar Jay én zijn mama hebben een lange lijdensweg achter de rug. En het einde is nog niet in zicht.

Tijdens zijn prille leventje onderging Jay al meerdere chirurgische ingrepen en nog dit jaar moet hij in Leuven onder meer een levensnoodzakelijke hartlongoperatie ondergaan. Zijn alleenstaande mama houdt zich overeind met vallen en opstaan…

Jasmina van Weydeveldt (23) is met zoontje Jay en dochtertje Lena van anderhalf noodgedwongen ingetrokken bij haar mama, in de Westhinderstraat 6 in Zeebrugge. Een warm nest voor de kinderen en een veilige thuishaven voor Jasmina. “De zwangerschap leek normaal te verlopen. Volgens mijn gynaecoloog in Blankenberge was de foetus helemaal oké”, vertelt Jasmina, die nog voor de geboorte door de vader van haar kind in de steek werd gelaten. “Maar mijn mama overtuigde me om eens een andere dokter te raadplegen, het was net of ze een voorgevoel had… Ik zat in de laatste maand van mijn zwangerschap. En tijdens mijn eerste consultatie bij die nieuwe gynaecoloog stortte mijn wereld in elkaar.”

Twee maagjes

“Want in Jay’s lichaampje bleken zich twee maagjes ontwikkeld te hebben: een normale maag en een maag die de functie van de darmen had overgenomen”, legt Jasmina uit. “Door een verstopping van Jay’s darmpjes hoopte de ontlasting zich in dat tweede maagje op, het fungeerde als een soort ‘vuilniszak’. Ook de longen hadden zich abnormaal ontwikkeld: de foetus had één gezonde long en een longetje dat heel klein was gebleven en dus onvoldoende functioneerde. En alsof dat nog niet genoeg was, ontdekte de gynaecoloog nog een anomalie: in het hartje ontbrak een kamer…”

“Jay is een vechtertje”

“Op donderdag 11 mei om 4 uur ‘s ochtends beviel ik van Jay, niet zoals gepland in het AZ Zeno in Knokke-Heist, maar omwille van de ernstige complicaties in het AZ Sint-Jan. Hij woog 3,500 kg, een perfect geboortegewicht… Drie seconden heb ik mijn baby bij me gehad, toen werd hij in allerijl weggebracht. Anderhalf uur later kwam het medische team bij me op de kamer. We weten niet of hij het zal halen, zeiden ze. Want er was nog meer aan de hand: een van de nieren werkte niet en Jay had geen gaatje in zijn poep, geen anus dus”, verduidelijkt Jasmina.

Stoma

“Maar mijn kleinzoon bleek een vechtertje”, zegt mommie Manuela Dello (42) trots. “Na drie dagen bang afwachten er kwam zelfs een professor uit Leuven om hem te onderzoeken, want zoiets hadden ze in het AZ Sint-Jan nog nooit meegemaakt kwam het ‘goede’ nieuws: Jay zou het halen!”

“Ons geluk was telkens van korte duur, want bij het minste probleem, moest Jay weer opgenomen worden…”

De dag nadat Jasmina de kraamafdeling mocht verlaten, ging Jay voor de eerste keer onder het mes: het vuile maagje werd verwijderd en er werd een stoma geplaatst. De eerste twee maanden van zijn leven bracht Jay in het ziekenhuis door, pas drie weken na zijn geboorte mocht Jasmina haar zoontje voor het eerst in haar armen nemen.

Koorts

“Het was emotioneel een loodzware tijd”, bekent de mama van Jay. “Elke dag van Zeebrugge naar het ziekenhuis en terug… We hebben geen auto en dus was het telkens een beroep doen op buren, vrienden en kennissen. Toen Jay uit het ziekenhuis ontslagen werd, was dat een hele verademing. Maar ons geluk was telkens van korte duur, want bij het minste probleempje koorts bijvoorbeeld moest Jay weer opgenomen worden…”

“Twee maanden geleden onderging mijn zoontje zijn tweede zware operatie: het openmaken van de anus, zodat de ontlasting op een normale manier kan gebeuren. Die ingreep is succesvol verlopen, drie weken geleden kon het stoma definitief weggenomen worden”, aldus Jasmina. “Jay doet nu kaka zoals alle andere baby’s, alleen gebeurt dat onophoudelijk, want hij heeft nog geen sluitspier: die wordt pas bij een volgende ingreep gemaakt.”

“Op dagen dat het wat moeilijker gaat, trekken Jasmina en ik ons op aan de tekst van Jay’s geboortekaartje”

Om het hoofd te kunnen bieden aan de torenhoge ziekenhuisfacturen, doktershonoraria en kosten voor medicatie trok oma Manuela al regelmatig van deur tot deur om geld in te zamelen. Ook de bekende fotograaf Henk Van Cauwenbergh, die in de buurt woont, zette afgelopen herfst een benefietactie voor Jay op het getouw.

Lena

“Mijn wachttijd voor een hospitalisatieverzekering is nog lopende”, zegt Jasmina. “Ik heb een diploma van schoonheidsspecialiste-kapster, maar buitenshuis gaan werken is voor mij in deze situatie onmogelijk. Ik heb immers ook nog Lena om voor te zorgen. Zij is nog te jong voor school en mag ook niet naar de crèche, want het risico om infecties mee naar huis te brengen, is te groot. Mijn huidige inkomen is te vergelijken met een leefloon. En mijn mama leeft van een uitkering, zij is rugpatiënt…“

Witte veertjes

“Volgens de artsen zal Jay op termijn een normaal leven kunnen leiden. In februari worden er scans van de niertjes genomen en vermoedelijk zullen in de loop van het jaar in Leuven een hartlongoperatie en een nieroperatie uitgevoerd worden. Dat moet voor Jay’s tweede verjaardag gebeuren.”

Boven het bedje van Jay hangen witte veertjes. “Ze beschermen hem”, knikt mommie Manuela. “Wat er ook gebeurt, ik blijf voor ons wondertje vechten! En op dagen dat het wat moeilijker gaat, trekken Jasmina en ik ons op aan de tekst van Jay’s geboortekaartje: hoop is een lichtje in je hart, dat vandaag moed geeft en morgen kracht.” (CH)